เราเถียงกับแม่ค่ะใหญ่โตเลยตั้งแต่เรื่องโรงเรียนเราที่เรียนอยู่ไปถึงเรื่องมหาลัย คือเราอยากเข้าม.ธรรมศาสตร์ เพราะโอกาสโดนพิจารณางานมันสูง แต่แม่อยากให้เราเรียนมหาลัยแถวบ้าน แม่อยากให้เราเป็นคนเก่งในคนปานกลาง มากกว่าเป็นคนปานกลางท่ามกลางคนเก่ง ในขณะที่เราคิดว่าถ้าเราเป็นคนในแบบที่สองเราจะมีแรงฮึดที่จะพัฒนาตัวเองได้มากกว่า เพราะถ้าเราเก่งที่สุดก็เหมือนน้ำเต็มแก้วคือนึกว่าตัวเองเก่งแล้ว พอออกไปเจอโลกกว้างจริงๆถึงรู้ได้ว่าตัวเองมันก็แค่ระดับกลางๆ