[ดีคับเพื่อนๆชาวพันทิปนี่เป็นกระทู้แรกผมนะคับรบกวนอ่านกันด้วยนะ]
      เข้าเรื่องนะคับผมเป็นเกย์คับคบกับแฟนช่วยปลายปีที่แล้ว [ผมกับแฟนอยุ่ห่างกันคับผมอยู่ กทม แฟนอยู่ ชลบุรี] เราก็อยู่ในวัยเรียนทั้งคู่ผมอยู่ ม.6 เขาอยู่ ม.5 แต่อายุเท่ากันนะคับ คือตอนแรกที่คบกับเขาดีมากคับดีชนิดที่ว่าเชื่อใจ ไว้ใจเค้าทำตัวน่ารักมากปีใหม่พาไปภูกระดึง พาไปหาพ่อแม่ที่เลยเราก็คิดว่าคนนี้แหละใช่ทุกอย่าง
      วันเกิดผม 16 มกรา เค้านั่งรถมา กทม เอาหมีตัวใหญ่มาให้ผมโครตดีใจเป็นตัวแรกเซอไพซ์มาก
      
       ละวันที่เกิดเรื่องคือวันเกิดแฟนคับ มันเกิด27 มกรา ใกล้ๆกันผมเลยหยุดเรียนซื้อตุกตาหมูตัวใหญ่กว่าหมีมัน [กะจะเอามาข่ม555]ก็เซอไพซ์มันบอกว่าติดเรียนไปหาไม่ได้ พอไปถึงเท่านั้นแหละคับ ขอดูโทรศัพย์มันเห็นมันคุยกับรุ่นพี่ม.6ที่ รร ละเป็นข้อความที่โครตเจ็บหลายๆอย่างมันทำให้ผมไม่มีแรงเลยคับ ผมยอมมาหามันอยู่ด้วยกันแค่1-2ชม.ก็มีความสุขแล้ว แต่เจอแบบนี้จุกมาก แต่ก็ให้อภัยมันนะคับเพราะคิดว่าเราคงทำดีไม่พอมั้งมันถึงต้องคุยกับคนอื่น
[หลายคนอาจคิดนะว่าทำไมถึงให้อภัยโง่รึป่าว555] มันมีคำนึงที่มันพุดมา
ผม : พอแล้วไม่มีแรงแล้วพอ
แฟน : ไม่เป็นไรถึงตัวไม่รักเค้า เค้าจะทำให้ตัวรักเค้าใหม่เอง ขอโอกาศนะ
      มันเป็นคำที่ทำให้ผมใจอ่อนคับผมเลยยอมพอเวลาผ่านมาครบรอบ1เดือนเป็นวันที่ทำให้ผมเจอกันน้ำตาอีกแล้ว คือก่อนหน้าวันครบรอบเราทะเลาะกันจนถึงขั้นไม่คุยกัน แล้วสักพักเราก็กลับมาคุยด้วยความคิดถึง แต่ผมก็เห็นเขาคุยกับรุ่นพี่อีกรอบ [รอบนี้ผมมีรหัสเฟสมันคับ] แต่มันเปลี่ยนรหัสเฟสซะก่อนที่ผมจะเห็นมันคุยไรกันมากกว่านี้ [มันคิดว่าผมยังไม่เห็นแชทที่มันคุยกัน] มันก็โกหกว่า
แฟน : ตัวเองงงงเปลี่ยนรหัสเฟสเค้าอ่อ
ผม : ป่าวนะเค้าไม่ได้เข้าเฟสตัวตั้งแต่คราวนั้นที่ทะเลาะกันละ
      ละผมก็จับได้ว่ามันเปลี่ยนรหัสพอถามมันยังบอกว่าป่าวไม่ได้เปบี่ยนทั้งๆที่หลักฐาคาตามาก จากนั้นก็ขอรหัสเฟสมัน มันก็ให้มาพอผมเข้าไปดูในแชทปรากฏว่าไม่มีแชทรุ่นพี่คนนั้นแล้ว ผมเลยแกล้งถาม
ผม : คุยกะใครปะเนี่ย
แฟน : ไม่ได้คุยละเห็นว่าคุยมั้ยละ
ผม : ละแชทพี่คนนั้นหายไปไหน?
แฟน : ตัวลบไม่ใช่หรอ
     (คิดในใจลบพ่องสิ)
ผม : หรอ....ตัว
แฟน : ห้ะ
ผม : เค้ารุ้ละนะว่าตัวคุยกะพี่เค้า
แฟน : ป่าวววว
ผม : เห็นที่คุยหมดแล้วพอเถอะไม่ค้องโกหกแล้วรุ้ด้วยว่าที่เปลี่ยนรหัสเฟสเพราะจะไม่ให้เขาเข้าเฟสตัวได้ (พุดแบบเสียงเย็นชามาก ปกติผมเป็นคนร่าเริงมากกกกกก)
     หลังจากนั้นแฟนก็ขอโทษยกใหญ่แต่ความรุ้สึกผมพังมากไม่คิดว่าคนที่เราไว้ใจจะทำแบบนี้ ยังไม่อยากเชื่อเลยคนที่คุยอยุ่ตอนนี้คือแฟนเรา คือคนที่น่ารักเมื่อก่อนทำอะไรบอกทุกอย่างเรางี่เง่าก็บอกเราว่าค่อยๆคุยกัน เราเหนื่อยก็บอกสุ้ๆนะเตง หรือแม้กระทั้งตอนนอนยังต้องคลอโทรคุยกันหลับคาสาย แต่ตอนนี้มันไม่มีเลยแม้แต่อย่างเดียวเราหมดปันญาจิงๆ เราเลยเลือกที่จะหยุด
     แต่ทุกวันนี้ความดีที่เค้าเคยทำให้ก็ยังวนเวียนตลอด จนกระทั่ง...

    ผมเข้าไปดูในเฟสเขาก็ยังเห็นเขาใช้รูปโปรที่ผมถ่ายให้ ใช้รูปปกที่ผมเคยวาดให้เขา เขาก็ยังใช้มันอยู่ถึงเลิกกันไปเกือบเดือน ถามว่าคิดถึงมั้ยผมคิดถึงมันมากเลยคับ อยากให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม อยากมีความสุขเหมือนเดิมผมเชื่อนะว่าแฟนผมคนเดิมยังไม่ตาย แต่ทุกครั้งที่อยากกลับไปก็กลัวว่าทุกอย่างมันจะไม่เหมือนเดิม ด้วยระยะทางที่เราห่างกันด้วย โครตเครียดคับผมต้องเลือกสักอย่างใช่มั้ย????
     
          เรื่องก็มีเท่านี้แหละครับถ้ามีอะไรเพิ่มเติมจะมาอัพเดทนะคับ ขอบคุนที่อ่านจนจบมีไรแนะนำได้นะคับจะได้เอาไปใช้กับกระทู้ต่อไปขอบคุนค่าบบบบบบบ^^

       ปล.นี่เฟสผมนะครับเข้ามาทักทายได้