หนาวว่าแรงบันดาลใจน่าจะเป็นสิ่งที่ผลักดันให้ใครหลายคนเลือกที่จะลุกขึ้นสู้อย่างกล้าหาญ
หนาวเองก็มีแรงบันดาลใจมาเล่าให้ฟังเหมือนกัน นอกจากครอบครัวแล้วยังมีอีกคนหนึ่งที่เป็นพลังใจดีเยี่ยมให้กับชีวิตของฝนหนาว
ก่อนจะหันมาเขียนนิยาย ก่อนจะกลายเป็นครูสอนพิเศษ ก่อนจะเลือกเรียนพยาบาล.... หนาวตกหลุมครักคนๆหนึ่ง เขาเป็นผู้ชายที่ตัวสูงโปร่ง ผิวแทน หน้าคมเข้ม หนาวจำได้ วันแรกที่หนาวเจอเขา หนาวละสายตาจากเขาไม่ได้เลย แต่ตอนนั้นหนาวเป็นเด็กกะโปโลในสายตาของเขา
แน่นอนล่ะ! ชีวิตของเขามีแต่ของสวยงามรายรอบ ส่วนหนาวก็แค่เด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ชอบเก็บผมให้เรียบร้อย ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ ไม่แต่งหน้า ไม่แปลกที่ซุป'ตาร์ประจำโรงเรียนอย่างเขาจะไม่มองหนาว หนาวทำได้แค่แอบชอบเขาอยู่อย่างนั้น จนวันหนึ่งหนาวตัดสินใจบอกออก หนาวทั้งตื่นเต้น ทั้งใจสั่น มือไม้สั่นไปหมด หัวใจเต้นแรงจนคิดว่ามันจะหลุดออกมาจากอก แต่พอได้บอกออกไปก็โล่งมากสุดๆไปเลย ความรู้สึกที่เก็บมานานหลายปีได้ปลดปล่อยออกไปจนหมด ตอนนั้นหนาวยังไม่ได้คิดถึงสิ่งที่จะตามมา คิดแค่ว่าอยากบอกเลยบอก ความดีใจอยู่กับหนาวได้ไม่ถึงสามนาที หัวใจของหนาวก็เกือบวายคาที่ พ่อหนุ่มสุดหล่อเขาตอบกลับมาให้หนาวปวดใจเล่นๆ ไม่ใช่แค่การปฏิเสธธรรมดาแน่นอนค่ะ ทั้งว่าหนาวโง่ จน ไม่สวย ไม่คู่ควรกับเขาว่าด้วยทุกประการ หลังจากวันนั้นมาหนาวสัญญากับตัวเองเลยค่ะว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขานั่นแหละที่กลายเป็นคนไม่คู่ควรกับหนาว
หนาวตั้งใจเรียนเต็มที่ สอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้ และตอนนี้หนาวใกลเรียนจบพยาบาลแล้ว ระหว่างเรียนหนาวก็ยึดอาชีพสอนพิเศษและเขียนนิยายไปด้วย เอาเวลาไหนมาทำก็ไม่รู้ รู้แค่ว่า 'ทำได้' และหนาวใช้คำว่า "ฉันทำได้" กล่อมตัวเองให้เอาชนะทุกอุปสรรค ในวันนี้หน้าตาของหนาวไม่ได้สวยกว่าวันนั้น แต่หนาวคิดว่าชีวิตของหนาวมีคุณค่ามากเกินกว่าที่เขาจะเอื้อมถึง (ถึงเขาไม่คิดจะเอื้อมมาก็ตาม) ตอนนี้ชีวิตยังไม่ลงตัวเท่าไหร่แต่ก็ยังมีความหวัง และมีความสุขมากๆเวลาได้ย้อนดูตัวเอง มันรู้สึกว่า ฉันทำได้ขนาดนี้เลยเหรอ เป็นเพราะแรงบันดาลใจในวันนั้นแท้ๆเลยที่ทำให้ฉันทำได้ขนาดนี้ ต้องขอบคุณที่ทิ้งกัน ขอบคุณทุกคำเหยียดหยามจริงๆ แต่ความแค้นในใจหนาวมันหายไปหมดแล้ว มันเหลือแค่ความสุขที่เกิดจากอุปสรรคบนเส้นทางของชีวิต
ปล.1 ช่วงนี้หนาวเขียนนิยายหนักมาก สำนวนมาแบบนิยายแน่นอน แต่มันเป็นเรื่องจริงนะ
ปล.2 เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เคยถูกบั่นทอนจิตใจมา คำพูดของคนอื่นทำร้ายเราไม่ได้ สิ่งที่จะทำร้ายเราได้คือจิตใจของเราเอง
ปล.3 อยากขอบคุณทุกๆคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของหนาว ทั้งคนที่ให้กำลังใจ และคนที่บั่นทอนจิตใจ
ปล.4 แท็กไม่ค่อยเป็นค่ะ แท็กแค่นี้ก่อน ถ้าผิดยังไงรบกวนหลังไมค์บอกด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
คุณมีแรงบันดาลใจอะไรที่ผลักดันให้คุณกล้าชนทุกปัญหาพาชีวิตไปอยู่ในจุดที่สูงสุด
หนาวเองก็มีแรงบันดาลใจมาเล่าให้ฟังเหมือนกัน นอกจากครอบครัวแล้วยังมีอีกคนหนึ่งที่เป็นพลังใจดีเยี่ยมให้กับชีวิตของฝนหนาว
ก่อนจะหันมาเขียนนิยาย ก่อนจะกลายเป็นครูสอนพิเศษ ก่อนจะเลือกเรียนพยาบาล.... หนาวตกหลุมครักคนๆหนึ่ง เขาเป็นผู้ชายที่ตัวสูงโปร่ง ผิวแทน หน้าคมเข้ม หนาวจำได้ วันแรกที่หนาวเจอเขา หนาวละสายตาจากเขาไม่ได้เลย แต่ตอนนั้นหนาวเป็นเด็กกะโปโลในสายตาของเขา
แน่นอนล่ะ! ชีวิตของเขามีแต่ของสวยงามรายรอบ ส่วนหนาวก็แค่เด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ชอบเก็บผมให้เรียบร้อย ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ ไม่แต่งหน้า ไม่แปลกที่ซุป'ตาร์ประจำโรงเรียนอย่างเขาจะไม่มองหนาว หนาวทำได้แค่แอบชอบเขาอยู่อย่างนั้น จนวันหนึ่งหนาวตัดสินใจบอกออก หนาวทั้งตื่นเต้น ทั้งใจสั่น มือไม้สั่นไปหมด หัวใจเต้นแรงจนคิดว่ามันจะหลุดออกมาจากอก แต่พอได้บอกออกไปก็โล่งมากสุดๆไปเลย ความรู้สึกที่เก็บมานานหลายปีได้ปลดปล่อยออกไปจนหมด ตอนนั้นหนาวยังไม่ได้คิดถึงสิ่งที่จะตามมา คิดแค่ว่าอยากบอกเลยบอก ความดีใจอยู่กับหนาวได้ไม่ถึงสามนาที หัวใจของหนาวก็เกือบวายคาที่ พ่อหนุ่มสุดหล่อเขาตอบกลับมาให้หนาวปวดใจเล่นๆ ไม่ใช่แค่การปฏิเสธธรรมดาแน่นอนค่ะ ทั้งว่าหนาวโง่ จน ไม่สวย ไม่คู่ควรกับเขาว่าด้วยทุกประการ หลังจากวันนั้นมาหนาวสัญญากับตัวเองเลยค่ะว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขานั่นแหละที่กลายเป็นคนไม่คู่ควรกับหนาว
หนาวตั้งใจเรียนเต็มที่ สอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้ และตอนนี้หนาวใกลเรียนจบพยาบาลแล้ว ระหว่างเรียนหนาวก็ยึดอาชีพสอนพิเศษและเขียนนิยายไปด้วย เอาเวลาไหนมาทำก็ไม่รู้ รู้แค่ว่า 'ทำได้' และหนาวใช้คำว่า "ฉันทำได้" กล่อมตัวเองให้เอาชนะทุกอุปสรรค ในวันนี้หน้าตาของหนาวไม่ได้สวยกว่าวันนั้น แต่หนาวคิดว่าชีวิตของหนาวมีคุณค่ามากเกินกว่าที่เขาจะเอื้อมถึง (ถึงเขาไม่คิดจะเอื้อมมาก็ตาม) ตอนนี้ชีวิตยังไม่ลงตัวเท่าไหร่แต่ก็ยังมีความหวัง และมีความสุขมากๆเวลาได้ย้อนดูตัวเอง มันรู้สึกว่า ฉันทำได้ขนาดนี้เลยเหรอ เป็นเพราะแรงบันดาลใจในวันนั้นแท้ๆเลยที่ทำให้ฉันทำได้ขนาดนี้ ต้องขอบคุณที่ทิ้งกัน ขอบคุณทุกคำเหยียดหยามจริงๆ แต่ความแค้นในใจหนาวมันหายไปหมดแล้ว มันเหลือแค่ความสุขที่เกิดจากอุปสรรคบนเส้นทางของชีวิต
ปล.1 ช่วงนี้หนาวเขียนนิยายหนักมาก สำนวนมาแบบนิยายแน่นอน แต่มันเป็นเรื่องจริงนะ
ปล.2 เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เคยถูกบั่นทอนจิตใจมา คำพูดของคนอื่นทำร้ายเราไม่ได้ สิ่งที่จะทำร้ายเราได้คือจิตใจของเราเอง
ปล.3 อยากขอบคุณทุกๆคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของหนาว ทั้งคนที่ให้กำลังใจ และคนที่บั่นทอนจิตใจ
ปล.4 แท็กไม่ค่อยเป็นค่ะ แท็กแค่นี้ก่อน ถ้าผิดยังไงรบกวนหลังไมค์บอกด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ