คือผมต้องท้าวความก่อน พ่อผมเสียชีวิตไปตอนผม2ขวบ พอพ่อเสียชีวตแม่ก็เอา ตัวผมกับน้องไปให้ป้าเลี้ยง เงินไม่ค่อยได้ส่งให้ป้าเลย แม่ผม เป็นคนติด ดื่ม ติดการพนัน ติดสนุก แต่พอโตขึ้นผมก็มายุกับแม่ ได้รู้จัก แม่ตัวเองจริงๆ ตอนมัธยม  แม่ผมขี้บ่น ไม่มีเหตุผล เอาแต่ใจ มาก คือบ่นไม่ใช่บ่นธรรม ดาบ่นทั่วไปหมด บ่นได้ทุกเรื่อง เวลาขัดใจชอบใช้อารม แล้วชอบด่าหยาบๆ  แล้วแม่ผมจะเป็นคนค่อนข้างเห็นแก่ตัวมาก   ประมาณว่า แม่มีแฟนใหม่ แฟนใหม่ ไม่ได้เงินมาไม่ให้เงินก็ด่า  ก็ไม่พอใจ  พอน้องชายมีเมียก็ ให้เงินเมียบ้าง แม่ก็ชอบบ่น ว่าให้ทำมัย จะเอาไปใช้อ่ะไร  ผมเป็นพี่คนโต เป็นเกย์ แต่นั้นก็ไม่เกี่ยวกับปัญญาหรอก  น้องสะใภ้นี้หน้าสงสารสุด เพิ่งอายุ16-17 ทำทุกอย่างในบ้าน ตั้งแต่เช้าๆเลย ยิ่งมีลูก ก็เลี้ยงลูกด้วยทำด้วย แม่ก็บ่นทุกอย่าง จานล้างไม่สะอาดบ้าง ทำอะไรไม่เรียบร้อยบ้างๆ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ทำอะไร  ส่วนผมทำงาน ทั้งวันทั้งคืน ค่าใช้จ่ายเยอะ ต้อง จ่ายค่าห้อง 2ห้องๆแม่กับห้องผม รวมแค่ค่าห้อง10000บาท เงินทุกวันนี้ก็หายาก หลังๆขายของไม่ได้ ผมเครียดมาก ยิ่งฟังแม่บ่น ผมยิ่งปวดหัวหนักมาก บางทีปวดจนเส้นเลือดปูด ***ปล. ผมเคยฆ่าตัวตายมาแล้วครั้งหนึง ตอนเลิกกับแฟน จนได้บัตรคนไข้ผู้ป่วยจิตรเวช*** ขนาดฆ่าตัวตาย แม่ก็ยังเข้าใจลูก ตามไปบ่นถึงโรงบาล ไม่เคยปลอบ  
เวลามีเพื่อนจะไปเที่ยวกับเพื่อนก็ด่าโวยวายหาว่า รักคนอื่นมากกว่าครอบครัว  จนทุกวันนี้ผมไม่มีเพื่อนหรอก ทั้งๆที่ผม25แล้ว  
บางทีนึกอยากตายหนีแม่ ไม่อยากจะฟังอะไรกลับผู้หญิงคนนี้แล้ว แต่ก็บอกตัวเองอยู่ลึกๆว่าผู้หญิงคนเดียวกันนี้เคยเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เรา เคยอุ้มท้องเรามา
ผมสับสนมาก ผมเหนื่อยจริงๆ  ผมพยามหลีกเลี่ยงจะเผชิญหน้ากับแม่ อย่างมาก เพราะผมได้นิสัยป้ามา เวลาไม่ชอบไม่ถูกผมจะว่าเลย แล้วแม่ก็จะโวยวายลั่นบ้านทันทีถึงผมจะมีเหตุผล   ถ้าเป็นคุณเกิดเหตุการแบบนี้จะทำยังงัย