สวัดดีค่ะ เรื่องที่จะเล่าเพื่อแบ่งปันการคบแบบเรื่อยๆไม่วางเป้าหมายในชีวิต

เรากับแฟนคบกันมา7ปีเข้าปีที่8แล้วค่ะ อายุจะ30ละ เราทำงานด้วยกัน เปิดร้านด้วยกัน แฟนเราอายุมากกว่าเรา1รอบ แรกๆคบกันมันก็มีปัญหาจุ๊กจิ๊กเรื่อยๆ เช่น ไม่ยอมให้เราสังสรรกับเพื่อน ไม่ยอมให้เราไปข้างนอก ไม่ค่อยชอบให้เรากลับบ้านนานๆ ไม่ค่อยชอบแม่เรา ไม่ชอบเพื่อนเราเลยแม้แต่คนเดียว ไม่ชอบให้เรารู้จักผู้ชาย เราก็ยอมเค้ามาเรื่อยๆ จนตัดทุกอย่างออกจากชีวิตทั้งหมด และทำงานด้วยกัน ช่วงแรกๆ ร้านขายดี ผลประกอบการดี มีเงินเก็บ พอสมควร เค้าเองก็เจอพ่อแม่เรามาตลอด จนที่บ้านเราบอกว่า ถ้าจะคบกันจิงจังก็พาผู้ใหญ่มาคุยกัน พ่อแม่เราค่อนข้างไม่ชอบเค้า แต่ก็ยอมให้คบเพราะเรายอมให้แต่งงานด้วย แต่ เค้านิ่งมาก บอกแค่ว่าไม่ใช่ไม่อยากแต่ง แต่ยังไม่พร้อม จะเอาเงินจากไหน แต่งมันใช้เงินเยอะ และเค้าเองก็ไม่เคยคุยกับที่บ้านเรื่องเราเลย หรือว่า ปรึกษาที่บ้านเค้าว่า อยากจะแต่งกับเราแล้ว พอเรื่องแต่งนี้ผ่านไปสักพัก ปีที่4ที่เราคบกันปัญหาเริ่มกลับมาอีกครัง เรามีปัญหาเรื่องการเงินเข้ามา เกี่ยวกับร้านที่เราทำร่วมกัน เค้าเองไม่เคยคิดช่วยหาเงินหรือวิธีแก้ปัญหาให้อย่างจิงจัง ชอบพูดแค่ว่า เดี๋ยวพี่จะทำอันนั้น เดี๋ยวพี่จะทำอันนี้ และเราต้องหาเงินมาลงทุนเพิ่ม แล้วไงละค่ะ เริ่มมารบกวนเงินที่บ้านเรา และเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆตลอด3ปี พ่อเราก็ไม่เคยว่าเค้าเลย เราขอเท่าไหร่ก็ให้ ความละอายใจและเห็นแก่ตัวเลยตกมาอยู่ที่เรา อายุขนาดนี้ยังขอเงินพ่อทุกเดือน ปีๆหนึงหลักแสน และเงินที่ได้มา เค้าไม่เคยทำให้มันงอกเงยได้เลย และ ยังเพ้อเจ้อและวาดฝันสวยๆให้เราฟังตลอด และเรื่องแต่งงานก็ยังนิ่งเหมือนเดิม พูดแค่อยากแต่ง แต่ไม่มีตัง แต่แผนชีวิตที่เราวางแบบไว้เค้ากลับไม่สนใจมันเลย

ที่เป็นแบบนี้เพราะ ไม่มีการวางแผนอนาคต(สำหรับเค้า) คบไปเรื่อยๆ เรื่องเงินก็สำคัญ ความจิงจังกับงานก็ไม่มี และ การที่ยอมเค้าจนเค้าเองแทบจะไม่รู้ขอเสียของตัวเองเลย จนคิดว่าที่เราทำให้ทุกอย่างมันเป็นปรกติ

มีใครที่คบกับแฟนมานานๆ ทำงานด้วยกัน และไม่ได้แต่งบ้างไหมค่ะ
เราเคยวางแผนชีวิตตัวเองไว้ แต่แผนชีวิตเราทำคนเดียวไม่ได้ เพราะอีกคนไม่ยอมไปด้วย เลยพังในปีที่8