สวัสดีคะเพื่อนๆทุกคนเราเพิ่งจะเป็นสมาชิกในพันทิปหากผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ เข้าเรื่องเลยนะคะเรื่องราวของเราเริ่มต้นขึ้นเมื่อช่วงเกือบจะประมาณกลางๆปี 2558 คือกลางปีของปีที่ผ่านมาคะ ประมาณเดือนมิถุนาคม อาจจะเร็วหรือช้ากว่านั้นเราไม่ค่อยเเน่ใจสักเท่าไหร่ คือเรารู้จักกับรุ่นพี่ผู้ชายคนนึงส่วนตัวเราสองคนรู้จักกันมา 2-3 ปีได้เเล้ว เเต่ปี58นี้เราเข้าเรียนใหม่เราสอบติดโรงเรียนมัธยมที่ใหญ่ที่สุดในอำเภอนั้น เเละพี่เขาก็เรียนอยู่เขาเป็นรุ่นพี่เรา 1ปี ก่อนหน้านี้ที่เราจะมาเรียนที่นี่ เราก็เคยคุยหยอกๆกันกับพี่เขามาอยู่เเล้ว เเต่ตอนนั้นก็คุยกันเเบบเพื่อนแบบพี่น้องแกล้งกันมีไรก็ปรึกษากันนานๆครั้ง เรา2คนชอบเเกล้งกันโพสเล่นกันในเฟส จนหลายๆคนคิดว่าเราเป็นเเฟนกันเเต่จริงๆเรา 2 คนเเค่เล่นสนุกกันไปงั้นไม่ได้คิดอะไรกันจริงๆ  เริ่มเข้าประเด็นเเร้วนะคะ พอเรามาเรียนที่เดียวกับเขา เรียนมาได้สักพักประมานเดือนนิดๆได้ เราก็หยอกกันในเฟสเหมือนเดิมปกติ วันนั้นเราไปโพสเเกล้งเขา อยู่ๆเขาก็ทักมาเราก็คุยกัน มันปกติของเรา2คนอยู่เเล้วเราก็ไม่ได้คิดอะไร ตอนนั้นเหมือนเขาก็ไม่คิดอะไรนะคะ  เรา2คนก็คุยกันมาตลอดเลยตอนนั้น จนมาถึงช่วงกีฬาสีของโรงเรียนเรา2คนก็เป็นหลีดของสี เราไม่ได้อยู่สีเดียวกันนะคะ เเต่ช่วงนั้นเราจำได้ว่าเราคุยกันเยอะมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก ผ่านไป2เดือนต่อมาเราก็ยังคุยกันตลอดคะ เวลาเราเจอกันตั้งเเต่ที่อยู่โรงเรียนเดียวกัน เดี๋ยวนี้เราจะเขิลกันมากขึ้น ไม่เหมือนช่วงก่อนคือจะเข้ามาคุยกันได้เเต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไป เราก็ไม่กล้าคุยเขาก็ไม่ค่อยกล้า หลังจากกีฬาสีผ่านไปนะคะเรายังคุยกัน เขาบอกเราว่าเขาชอบเราเเล้ว เพื่อนๆเขาเเละเพื่อนๆเราก็รู้ รุ่นพี่รุ่นน้องก็รู้กันมากพอสมควร ก็โดนล้อโดนเเซวอยู่บ่อยมาก เเต่ตอนนั้นเราหวั่นไหวกับเขานะคะเพราะเขาดีมาก ดูเเลเอาใจใส่มากๆ ซื้อนม น้ำ ขนมฝากเพื่อนเรามาให้เราบ่อยมาก เวลาเราไปเต้นไปงานเดินอะไรไปประกวดตอนเเต่งหน้าก็จะมีขนมมาให้เรากินอยู่บ่อยๆ ผู้หญิงคนไหนบ้างคะจะไม่รู้สึกหวั่นไหว เเต่ตอนนั้นเรายังลืมเเฟนเก่าไม่ได้ ทั้งที่เเฟนเก่าก็ไม่ได้มีอะไรดีเลย เเค่เราผูกพันเเค่นั้นนอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรดีเลย เเฟนเก่าเรายังวนเวียนมาในชีวิตเราบ่อยๆ ยังไม่ตัดขาดกันจริงๆสักครั้ง เราก็ผู้หญิงเนอะรักก็รักจริงๆ เเฟนเก่ากลับมาเราก็ใจอ่อนเผลอไปคุยอีก เเต่เรายังคุยกับรุ่นพี่คนนี้ตลอดนะคะ บางครั้งเราเสียใจจากแฟนเก่าเราก็ปรึกษารุ่นพี่คนนี้ เขารับฟังทุกเรื่องของเรา เรามองข้ามความรู้สึกเขาไปมากๆ ละเลยทุกอย่างทั้งที่เราก็รู้ว่าเขาชอบเรา จะเรียกว่ารักไปแล้วก็ได้คะเพราะเขาเเสดงอาการทุกอย่างชัดเจนเเละจริงจังกับเราจริงๆ เราทำร้ายจิตใจพี่เขามากๆ เเต่พี่เขาก็ยังอยู่นะคะไม่ไปไหนยังรู้สึกกับเรามากเหมือนเดิม ช่วงนั้นที่เเฟนเก่าเรากลับมาเราก็สนใจเเฟนเก่ามากกว่าพี่คนนี้ เราเริ่มเบื่อที่จะคุยกับพี่เขาเราเลยบอกเขาไปว่าเราไม่ลืมเเฟนเก่า ไม่ต้องมารอเรา ตอนนั้นคำพูดเราหลายๆอย่างที่บอกพี่เขาไปคือมันทำร้ายความรู้สึกคนดีๆแบบเขามาก เราตอบเเบบกระด้างมาก เฉยชาสุดๆ พี่เขาโอเคพี่เขายอมไปจากเราเพื่อให้เรามีความสุขกับเเฟนเก่า เขายอมเสียสละตัวเองเพื่อความสุขของเรามากคะ ผ่านไปสักพักเราก็ยังคุยกับเเฟนเก่าเหมือนเดิมนะคะเเต่ติดที่เราอยู่คนละจังหวัดเลยทะเลาะกันบ่อย ระเเวงกันมากเพราะเเฟนเก่าเราเจ้าชู้ ผู้หญิงชอบมายุ่งกับเเฟนเก่าเราเยอะมากเป็นปกติที่เราจะหึง เราก็เริ่มไม่เข้าใจกับเเฟนเก่าเเต่เรายังคบกันเหมือนเดิมคะ ช่วงนั้นจะถึงวันเกิดเราเดือนกันยายนเราก็ปกตินะคะ ไปรร.เพื่อนๆก็เบิดเดย์ ตกเย็นเรานัดกับเพื่อนจะไปฉลองกันเรานัดกันที่นึง เเต่เรายังไม่ได้ไปเพราะไม่ถึงเวลา ตอนนั้นเราก็รอเวลาคะเราอยู่บ้านนั่งเล่นปกติ สักพักได้ยินเพื่อนเรียกที่หน้าบ้าน ตกใจคะเพื่อนมาเบิดเดย์เซอร์ไพร์เราที่บ้าน ( มันคือเเผนของเพื่อนเรากับพี่เขาซึ่งเราไม่รู้เรื่องมาก่อน ) ตกใจกว่านั้นคือพี่เขามาด้วย พี่เขาถือเค้กมาให้เราเพื่อนก็ร้องเพลงวันเกิดให้เราคะ เรารูเสึกแย่ทันทีเเละละอายใจมากที่เราทำขนาดนี้พี่เขายังมาเซอร์ไพรคนเเบบเราอีกหรอ หลังจากวันเกิดเราตอนเย็น ตกดึกเราก็ทักไปขอบคุนพี่เขา พี่เขาบอกเราว่าเวลาเขาจริงจังกับใคร เขาจะดูวันเกิดเเละทำเซอร์ไพรล่วงหน้าอยู่เเล้ว เเค่ตอนนั้นที่เตรียมเซอร์ไพรไปเเร้ว หลังจากนั้นเพิ่งจะมาเจอเรากลับไปหาเเฟนเก่าเลยยกเลิกเซอร์ไพรที่ตั้งใจทำไม่ได้ก็เลยต้องมา จริงๆพี่เขาจะฝากเพื่อนเราเเต่เพื่อนเราอยากให้พี่เขามาด้วยตัวเองคะ หลังจากวันเกิดก็คุยกันมาตลอดอีก #เดี๋ยวมาต่อนะคะ เราง่วงมากไม่ไหวแล้ว

# ตอน2 ต่อนะคะ ถ้าเรามาต่อคือจะบอกเป็นตอนๆไปนะคะ
หลังจากวันเกิดก็คุยกันมาตลอดนะคะเราก็เริ่มจะรู้สึกดีมากว่าช่วงก่อน เเต่เรายังไม่ลืมเเฟนเก่าเหมือนเดิมคะมันเเย่ตรงที่เราตัดคนเก่าๆออกไปยังไม่ได้ เราสงสารพี่เขามาก เขาดีกับเราจริงๆ มีเเต่คนบอกให้เราคบกับพี่เขาเเต่เราจะคบได้ไงเราไม่เอาใครมาเเทนใครอยู่เเล้ว ตอนนั้นเราตัดสินใจจะเลิกคุยกับพี่เขาจริงๆ เราตั้งใจจะให้เขาไปเจอคนที่ดี ที่ไม่ใช่ผู้หญิงใจโลเลเเบบเราเเต่ตอนนั้นเรารู้สึกกับเขามากกว่าเดิมเเล้วจริงๆเเค่เราไม่อยากเห็นเเก่ตัว ไม่อยากเห็นเเก่ความสุขตัวเองเราต้องฝืนไล่เขาไปทั้งๆที่เราก็รู้สึกไปเเล้ว หลังจากนั้นพี่เขาอยู่ในช่วงทำใจ มีติดต่อเพื่อนสนิทเราถามเกี่ยวกับเราตลอด ถามว่าเป็นไงบ้างยังคิดถึงเราตลอดคือพี่เขาก็เเย่มากๆตอนนั้น สักพักเราก็เลิกกับเเฟนเราจริงๆคะเเละไม่ทีทางกลับไปให้โอกาสคนคนนี้ซ้ำซากอีกต่อไปทุกครั้งก็จบเพราะมือที่สามเราเอือมละอากับการกระทำคนเลวๆเเบบนี้คะเราตัดมันออกจากหัวสมองได้ในไม่นานจนตอนนี้เราไม่รู้สึกอะไรกับเเฟนเก่าแล้วจริงๆคะ ช่วงนี้เราก็อยู่กับตัวเองกับเพื่อนๆคะ ไม่ได้เศร้าหรืออะไรมีบ้างยังเเอบห่วงรุ่นพี่คนนี้ก็มีไปดูความคืบหน้าพี่เขาบ้าง  เเต่ผ่านไปได้ไม่นานพี่เขาก็มีคนคุยใหม่เป็นรุ่นน้องคุยไม่นานก็เลิกคุยสักพักก็มีคนใหม่เเต่ก็เลิกคุยเพราะน้องคนนั้นไปมีเเฟน  สรุปเขาก็ไม่สมหวังมาติดๆตั้งเเต่เราจนถึงน้องคนที่ไปมีเเฟนก็3ครั้งติด เรารับรู้เรื่องพี่เขานะคะ ตามมาตลอดเเค้ไม่ได้เเสดงตนให้พี่เขารู้ตอนนั้นที่รู้ว่าเขามีคนใหม่เเร้วเราก็เเย่คะ เจ็บมากแต่ในเมื่อเราไล่เขาไปเอง ก็ต้องยอมรับความจริงคะเราทิ้งเขาเองได้เเค่เเอบดูชีวิตเขาไปห่างๆไม่ได้เเสดงตัวอะไร วันนึงพี่เขามาปรึกษาเรื่องน้องที่ไปมีเเฟนเราก็รับฟัง ตอนนั้นดีใจที่เขามาปรึกษาเรา คือเราได้คุยกันอีกครั้ง เเต่จุกหน่อยคะที่เขามาปรึกษาเรา สรุปพี่เขาก็ต้องเลิกคุยกับน้องคนนั้นจริงๆ พี่เขาไม่อยากยุ่งกับเเฟนใครเราก็เเอบดีใจนะคะตอนนั้นคิดว่าจะบอกความรู้สึกเราที่มีต่อเขาเพิ่มมากกว่า อยากให้กลับมาดูเเลเราเหมือนเดิมเเต่เราดันไม่กล้า ก็เลยไม่ได้บอกพี่เขา ผ่านไปช่วงนึงไม่ถึงเดือนพี่เขามีคนคุยใหม่ตามเคย ซึ่งเราไม่มีตั้งเเต่เลิกกับเเฟนเก่า เราเพิ่งมารับรู้ไม่นานมาเขามีคนคุยใหม่อีกเเร้ว ตอนนั้นคือเราเเย่มาก ไม่เป็นตัวเอง คิดมากเเต่เรื่องเขา เจอกันเราเดินหลบ เดินหนีไปทางอื่นทันทีคะ เรารู้ใจตัวเองเเร้วตอนนั้นว่าเรารู้สึกมากกว่ารักเขาเเล้ว เราเก็บอาการนี้มานานจริงๆ เพื่อนสนิทก็ไม่มีใครรู้เราเป็นพวกปากเเข็งทำว่าตัวเองอยู่ได้ ไม่เป็นไร พอเราอยู่คนเดียวก็ล้าเหมือนกันคะ อ่อนเเอเป็นคนละคนกันเลยคะ เรารู้ว่าเขาคุยกับคนใหม่เจ็บจนร้องเป็นบ้า หมกมุ่นเเต่เรื่องเขา มีเเต่เรื่องนี้ลอยเข้ามาในหัว นอนไม่หลับทุกวันต้องปรึกษาเพื่อนถึงตี2-3ทุกคืนเป็นอาทิตย์ๆ เหมือนคนบ้าไร้สติก็ว่าได้คะ เเต่ก็ยินดีที่เขาเจอคนดีคะ น้องเขาก็ดีนะคะคุยกับพี่เขาโอเคจากที่มีคนมาบอกเรา เราก็โอเคเขาคงเจอคนที่ดีแล้วเราก้ควรที่จะยินดีกับพี่เขา เเต่มันไม่เป็นเเบบนั้น พี่เขาโดนน้องคนนี้หักอกเพราะปัญหาเดียวกับเราไม่ลืมคนเก่าๆ พอเรารู้เราเกลียดเด็กนี้มาก ทำไมทำเเบบนี้เราสงสารพี่เขามาก เขาบอบช้ำมาติดๆกันเเบบนี้มานาน2-3ปีเเล้ว เราโมโหมากเราเจอรุ่นน้องคนนี้เรามองตลอดคะ เราไม่พอใจเราก็เเสดงออกไปตรงๆ ช่วงที่พี่เขาคุยกันกับน้องคนนี้ ก็มีทักมาหาเราถามชีวิตเราบ้าง น้องคนนี้ก็หึงหวงทั้งที่เรากับพี่เขาก็จบกันนานเเล้วเเละพี่เขาก็ไม่ได้รักเราเเบบเดิมแล้ว เเต่พี่เขายังเเค่รู้สึกดี เพราะพี่เขาคุยกันเราก็นานพอสมควรเหมือนกัน คือผูกพันอะคะ เเต่น้องเขาคุยไม่ถึงเดือนได้ น้องเขาก็หวงกลัวว่าพี่เขาจะกลับมาหาเรา พอเรารู้เราก็โมโห เราด่าน้องทันทีพี่เขาก็ไม่พอใจอะไรหรอกคะ เราก็เข้าใจว่าผู้ชายไม่ชอบให้ใครมาละลานคนใหม่ของเขาเสมอ เเละน้องเขาก็เลิกคุยกับพี่คนนี้เราก็ไม่รู้สาเหตุคะ หลังจากนั้นเราก็เสียใจอยู่ที่พี่เขาเปลี่ยนไปจากเดิมแร้วคือไม่รู้สึกแร้ว เรารู้สึกไม่เป็นตัวเองเราไม่อยากคิดมากเราต้องปิดเฟสปิดช่องทางการติดต่อทุกทางคะเล่นเเค่ไลน์ คืนนั้นพี่เขาทักเรามา ถามเราว่าไหวไหม เป็นอะไร คือเหมือนยังห่วงใยเราเหมือนเมื่อก่อน เราปากเเข็งเนอะเราก็เป็นเเบบเดิมตอบไปว่าไหวเราไม่เป็นไร พี่เขาบอกอย่าฝืนได้มั้ยเป็นไรก็บอกตรงๆ เราเลยบอกความรู้สึกของเราตั้งเเต่ตอนที่เราไล่พี่เขาไปจากเราว่าเรารู้สึกมากขึ้นตั้งเเต่ตอนนั้นจนตอนนี้มันมากกว่าที่ผ่านมามากๆนะ เเต่พี่เขาไม่ได้รุ้สึกแบบเดิมเเล้วพี่เขารักน้องคนนั้นไปแล้ว ตอนนี้เรายังเสียใจกับเรื่องนี้คะ เราไม่รู้จะทำยังไง เราเลือกพลาดเองเเละมานั่งเสียใจกับสิ่งที่เลือกเอง หลังจากที่เราคุยกับพี่เขาเราก็รู้ว่าพี่เขารักน้องคนนั้นเเร้วถึงมันจะเร็วมากก็ตาม เราก็คิดนะคะผู้ชายที่เคยดีกับเราที่สุดผู้ชายที่รักเรามาก ยอมคนเเบบเราตลอด เวลาที่เลิกคุยกันไม่ถึง3เดือนทำให้เขาหมดใจแล้วจริงๆหรอ เรานึกคิดตลอดนะคะเราคิดว่าเขายังรู้สึกแต่เราไม่อยากคิดมันไปเองเราก็เลยติดต่อน้องคนนั้นไป เราพยายามบอกให้น้องกลับมาหาพี่เขา เเต่น้องบอกน้องไม่รู้สึกเเล้ว น้องไม่ลืมคนเก่าจริงๆ น้องไม่ได้ชอบพี่เขา เรายอมฝืนตัวเองมากๆ เราต้องการให้น้องกลับมา เรากล่อมน้องยังไงน้องก็ยืนยันว่าจะไม่กลับไป น้องก็รู้สึกผิดน้องก็ขอโทษ เเต่เราก็เข้าใจน้องในตอนนั้นมาก เพราะเราก็เคยผ่านจุดนั้นมา เเต่เราเลือกผิดที่เลือกเเฟนเก่าที่เลวเเบบนั้นละทิ้งคนที่ดีเเบบพี่เขา จนตอนนี้เราต้องเสียใจถึงทุกวันนี้ เราคุยกับน้องเขาด้วยความเข้าใจใช้เหตุผล เราขอโทษน้องแบบจริงใจที่เคยด่าน้องไป ตอนนั้นอารมเรามันไปมาก เรากลายเป็นคนขาดสติ เจอน้องก็เหมือนจะหาเรื่องน้อง เเต่ตอนนี้เราเคลียร์กับน้องโอเคหมดเเล้วเราพยายามช่วยพี่เขาเเร้วเเต่น้องไม่รู้สึกอะไรกับพี่เขาเลย ตอนเราทักไปคุยกับน้องไม่มีใครรู้สักคน ตอนนี้พี่เขาก็ไม่รู้ว่าเราไปคุยกับน้องมา ถามว่าถ้าน้องกลับไปเรายอมมั้ย เรายอมนะเรายอมเจ็บคนเดียว ที่ผ่านมาเราทำกับพี่เขาเยอะมากกว่าที่เราได้รับตอนนี้ จิตใจพี่เขาบอบช้ำมามากเเล้ว จริงๆก็อยากดูเเลเขาเเต่เป็นเราไม่ได้เเล้ว  ตอนนี้เราก็อยู่กับตัวเองบทเรียนนี้สอนให้เราโตขึ้นนะคะ เราไม่ควรทิ้งคนที่ดูเเลเราเพื่อไปหาคนที่ทำเลวกับเรา ไม่อยากให้คนอื่นมาเลือกพลาดเเบบเรา จริงๆเราก็หวังให้พี่เขากลับมานะคะ อยากจะเป็นคนดูเเลเขาเองเราไม่รู้จะทำยังไงให้มันดีกว่านี้ ในใจหวังให้พี่เขารู้สึกกับเราเเบบเดิม เราหวังเเบบนั้นจริงๆ เราอยากถามเพื่อนๆว่าใครเคยเลือกผิดเเบบเราบ้างคะ ทุกคนทำไงคะ มีวิธีทำให้เขากลับมารู้สึกแบบเดิมบ้างมั้ย ตอนนี้เรารักเขาเเล้วจริงๆ ความรู้สึกเรามันสวนทางกันมากๆ ตอนนั้นเขาทำทุกอย่างเพื่อความสุขของเรา ตอนนี้เราก็พยายามทำสิ่งที่เขาเคยทำเหมือนกัน ใครมีประสบการณ์มาเล่าได้นะคะ มีอะไรเเนะนำก็บอกกันนะคะ ถ้าใครอ่านจบขอบคุณมากจริงๆคะ เเนะนำกันได้นะคะรับฟังทุกความคิดเห็นของเพื่อนๆ  

#ยาวไปมาก ขอบคุณนะคะที่มีพื้นที่ให้ผู้หญิงอย่างเราได้ระบายความรู้สึกที่อั้นมานานเเบบนี้ #ใครมีความคิดเห็นยังไงบอกกันนะคะ จะฟังเเละคิดดีๆทุกคอมเม้นเลย ขอบคุณมากๆคะทุกๆคน