สวัสดีครับ

ผมมีเรื่องราวอยากจะมาระบายครับ
และอยากถามว่ามีวิธีที่พอจะทำให้ผญคนนี้หายเกลียดผมไหม
เล่าย่อๆคือ ผมโดนผู้หญิงคนนึง
ซึ่งเราเคยรักกันเมื่อสมัยมัธยม เกลียดครับ
เพราะตัวผมทำตัวเอง

วันนี้ผมไม่ขอให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมครับ
ตัวผมเองก้มีคนรักคนใหม่แล้ว
ผมตัดใจเพราะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้
แต่อยากเป็นแค่คนรู้จัก อยากขอโทษ
ตัวผมยังรู้สึกผิดกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีตครับ
__________________________________________________

เรื่องราวที่เกิดขึ้น ใ น อ ดี ต มีอยู่ว่า

สมัยผมเรียนมัธยม นรจะอยู่ห้องเดียวกันตลอดจนจบมอต้น
กลุ่มของผมมีทั้งผชและผญ
ผมขอแทนชื่อผมว่า ฟร้อง และแทนผญคนนั้นว่า เอ้ นะครับ

ผมและเอ้ตอน ม1 ก็เป็นเพื่อนห้องเดียวกัน แต่คนละกลุ่ม
เวลาผมเจอเอ้ที่ไหน ก็ทักกันตลอดครับ
ตอน ม2 เอ้มีปัญหาในกลุ่ม ทำให้ต้องออกจากกลุ่ม
ซึ่งเป็นเรื่องเข้าใจผิดระหว่างเพื่อนในกลุ่มของเอ้ครับ
ผมสงสารเอ้เลยรับเอ้เข้ามาอยู่ในกลุ่ม
เอ้เลยสนิทกับผมก่อน และก็สนิทกับเพื่อนๆของผมทั้งกลุ่ม
กลุ่มของผมมี 6 คนครับ สมมติมีชื่อ พีท ฟร้อง เอ้ เจน หวาน เฟิน
(ขออนุญาตเพี้ยนจากชื่อจริงครับบบ)

ทำให้ตอน ม2 ผมกับเอ้ เคยกิ๊กๆกันครับ
เราคุยกันถูกคอ สนใจด้านวาดรูปเหมือนกัน
ผมเรียนเก่งกว่าเอ้ เลยได้สอนการบ้าน
ส่วนเอ้สอนผมวาดรูป ผมสอนวิชาการพวกคณิตศาสตร์
ทำให้ผมกับเอ้สนิทกันมาก
เราโทรหากันทุกวัน ออนเอ็มทุกคืน

ผมสัมผัสได้ว่าเอ้ก็รักผมมาก ไม่ว่าผมจะเป็นยังไงเอ้ก้รับผมได้
เอ้เปลี่ยนสไตล์การแต่งตัว เริ่มดูแลตัวเองเพราะผมชอบผญสวย
แต่เรารู้กันว่าเรารักกันแค่สองคน และเพื่อนในกลุ่มก็รู้แต่ไม่มากครับ
มีแต่เฟินที่เป็นเพื่อนผญที่สนิทที่สุดในกลุ่มของเอ้ จะทราบเรื่องทั้งหมด
เหตุผลที่ต้องปิดคือ พ่อของเอ้ ไม่อยากให้เอ้มีแฟนตอนเรียน
และหวงเอ้มาก เนื่องจากเป็นลูกสาวคนเดียว

จุดเปลี่ยนคือ ม3 ผมมีปัญหาครอบครัว
ผมเปลี่ยนจากเด็กเรียนมาเป็นเด็กสูบบุหรี่ กินเหล้า
ผมเสียศูนย์ครับ บวกกับนิสัยผมเป็นคนไม่ค่อยพูด
เอ้เป็นห่วงผมมาก เอ้เตือนผม ห้ามผม
และกังวลไปกับผมเป็นระยะเวลานาน
ตอนนั้นเอ้เป็นคนเดียวที่รู้เรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับผม
และเป็นห่วงผมอย่างชัดเจนที่สุด
แต่ผมไม่สนใจเอ้เลย
เอ้ไปร้องไห้บ่อยๆ บางครั้งผมก้พูดจาแรงกับเอ้
ทำผิดซ้ำๆ ผมสัญญาว่าจะเลิกบุหรี่ แต่ก็ยังไปแอบสูบ
จนเอ้หมดความอดทน และรู้สึกว่าผมไม่แคร์ความรู้สึกของเอ้
เอ้เลยจะเลิกกับผม ผมพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลับตัวกลับใจ

ตอนนั้นเป็นช่วง ม4 ผมกลับมาเปนผมคนเดิมได้
แต่ผมกับเอ้ เรียนกันคนละสายแล้ว
และเรื่องที่เอ้เคยเข้าใจผิดกับกลุ่มของเธอสมัย ม 1
ได้ปรับความเข้าใจกัน เอ้เลยขอย้ายจากกลุ่มผมไปอยู่กลุ่มเดิม
เอ้ก้ยังคุยกับผม แต่ไม่ได้สนิทกับเอ้เมื่อแต่ก่อน
คือยังนั่งด้วยกันบางครั้ง ยังคุยกัน แต่ไม่คุยกะผมเยอะเมื่อก่อน
เมื่อก่อนไม่ว่าเอ้ยุ่งแค่ไหน เค้าก้จะยอมรอคุยกะผม
แต่ตอนนี้เอ้ไม่รอ ผมกลับเป็นฝ่ายวิ่งตามเธอ
เอ้บอกว่าเพราะเสียความรู้สึกและเหนื่อยไปมากช่วงที่ผมทำตัวเหลวแหลก
เหนื่อยที่พูดอะไรผมก็ไม่ฟัง

และในปีนั้น ผมได้ไปช่วยรุ่นพี่ทำกีฬาสี มีรุ่นพี่ที่เป็นสเปคผมมาชอบ
พี่เค้าจะชอบมาคุยกับผม หาเวลามาอยู่ด้วย
สมมติชื่อพี่ฟ้าอยู่ม6 เอ้ก็แสดงอาการหึงหลายครั้ง จนตอนวันจะจบ ม6
พี่ฟ้าได้ร้องไห้กอดผมตรงริมระเบียง แล้วเอ้เดินมาเห็นพอดี
วันนี้เอ้โกรธผมมาก ผมตามง้อ เอ้อ่านในเอ็มที่ผมส่งก้ไม่ตอบ
เอ้ไม่ฟังขอ้แก้ตัวใดๆกับผม จนผมพูดไปว่า
เอ้ไม่มีสิทธิ์หึงฟร้องนะ เราไม่ได้เป็นแฟนกัน
คำพูดนั้น ผมพูดเพราะอารมณ์ แต่มันได้ทำลาย
ความรู้สึกเฮือกสุดท้ายของเอ้

เฟินและกลุ่มเก่าของเอ้ รู้เรื่องผม แล้วให้คำแนะนำตรงกันว่า
ให้เอ้ออกมาจากผม เฟินบอกให้ผมตัดใจจากเอ้
ความรักที่เอ้มีให้ผม มันเริ่มหายตั้งแต่ ผมทำให้เอ้เครียดมาก
ตอนที่ผมทำตัวแย่ๆ เอ้เตือนเท่าไหร่ ผมก็ไม่ฟัง
แล้วยังมีเรื่องพี่ฟ้าอีก ผมขอให้เอ้ให้โอกาสผม แต่เอ้บอกว่า
คงกลับไปรักฟร้องไม่ไหวแล้ว ให้ผมรักตัวเองมากๆ
ผมขอโทษเอ้ แต่เหมือนเอ้จะไม่รับคำขอโทษของผม

เราก็เลิกคุยกัน แต่ผมยังแอบมองเอ้อยู่เสมอ
จนผมรู้ข่าวว่า ม 5 เอ้จะไปเรียนต่อเมืองนอก
เพราะเอ้อยากเรียนด้านศิลปะ
วันที่เอ้จะไป ผมรีบไปหาเอ้ที่สนามบิน
แต่มันกว้างมากกก ผมเลยส่งข้อความไป
แล้วเอ้ก็บอกจุดที่เอ้อยู่มา
มันเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือน
และครั้งสุดท้ายที่เอ้ตอบผมครับ
ผมไปเจอเอ้ เอ้กอดผม ผมให้ตุ๊กตาหมีกับเอ้
แล้วผมก็พิมเมจแสจไปว่า เดินทางปลอดภัยนะ
เอ้ก็ไม่ได้ตอบกลับมา

ตอน ม6 ผมตัดสินใจ ตัดใจจากเอ้
และเปิดใจคุยกับผญคนใหม่
จนเป็นแฟนกัน จนถึงปัจจุบัน
ผมเรียนรู้ข้อผิดพลาดจากกรณีของเอ้
และไม่ทำแบบนั้นแฟนใหม่ผมเลย
________________________________________________________

ตอนนี้เวลาผ่านมาหลายปีแล้ว
ผมทำงานเกี่ยวกับด้านออกแบบ
และต้องใช้การวาดรูปสอบเข้า
ผมไม่หวังจะให้เอ้ยกโทษให้ฟร้อง
แต่อยากให้อย่างน้อยผมเรากลับมาเป็นเพียงคนรู้จักกัน
อย่างมากก็ขอให้เรากลายเป็นเพื่อนกัน
ผมรู้สึกผิด เมื่อคิดถึงเรื่องในอดีต
และระวังไม่ให้เกิดซ้ำอีกครับ

ขอบคุณที่อ่านมาจนจบครับ อยากทราบว่าพอจะมีวิธีที่จะทำให้เรื่องนั้ดีกว่านี้มั้ยครับ
ผมรอเวลามาหลายปี จนบางครั้งกำลังจะตัดสินใจว่า หรือจะปล่อยให้เป็นเพียงความทรงจำ