ตอนนี้ หลายคนคงหงุดหงิดกับพฤติกรรมของปลัดว่า ทำไมถึงโกรธมากมายจนดูเหมือนทำตัวงี่เง่าทั้งๆที่รินทำไปก็เพราะความรักและหวังดีกับปลัดและแม่ ทำไมปลัดไม่ยอมเข้าใจริน เหมือนที่รินเข้าใจ เชื่อใจและวางใจในตัวปลัด
ย้อนกลับไปตอนรินโกรธเพราะดวงสวาทใส่ร้ายปลัด ตอนนั้น รินไปพบเสื้อและสร้อยของคุณปลัดในห้องนอนของดวงสวาท (ดวงนำไปเอง แต่ใส่ร้ายว่าปลัดทำ) เมื่อรินเห็นก็ทั้งโกรธและเสียใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไป (น่าจะเกิน 1-2 วัน) รินก็ค่อยคิดได้และเข้าใจปลัด
พอมาครั้งนี้ ปลัดโกรธรินมาก ที่รินจัดการทุกอย่างโดยพลการ นำพาให้ปลัดและแม่ต้องมางานที่บ้านเดิม(สถานที่ที่พ่อปลัดฆ่าตัวตาย) และได้มาเจอญาติที่เคยทอดทิ้งและดูถูกเมื่อยามตกอับ ซึ่งพอเจอแล้วก็พากันมองว่าปลัดตกถังข้าวสาร
มาลองคิดว่าทำไมปลัดถึงโกรธ
(1) บ้านหลังนั้น เป็นสถานที่พ่อฆ่าตัวตาย เป็นใครคงไม่อยากกลับไปที่จุดนั้น หรือถ้าจะกลับได้ก็คงต้องทำใจก่อน แต่ปลัดไม่รู้หรือได้ทำใจล่วงหน้า
(2) ปลัดมีอีโก้ รักศักดิ์ศรีของตัวเองมาก ถ้าใครดูตอนต้นเรื่อง ตอนอธิบดีถามว่าทำไมปลัดถึงมักทำอะไรที่เสี่ยงชีวิต ปลัดตอบว่า “เงินรางวัล ตำแหน่ง เกียรติยศ ชื่อเสียง ผมต้องการทั้งหมด !” (ซึ่งเนื้อเรื่องปูเอาไว้ว่าเพราะ พ่อฆ่าตัวตาย ปลัดสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไป ญาติและเพื่อนพากันทอดทิ้งดูถูกปลัดและแม่) ช่วงที่ปลัดตกอับต้องไปอยู่วัด ได้มุมานะเรียนจนสำเร็จ และทำงานก้าวหน้าจนเป็นปลัด เริ่มมีคนนับหน้าถือตา ปลัดก็ถือดีว่าสร้างทุกอย่างรวมทั้งเกียรติยศขึ้นมาด้วยตนเอง แต่พอมีเมียและเมียรวยกะทันหัน แถมยังเป็นลูกของเจ้าหนี้รายใหญ่ที่มายึดบ้าน จะเห็นว่า ตอนรู้ครั้งแรกปลัดก็ช็อคถึงกับปล่อยมือริน แต่พอมีเวลาทำใจ และได้ตามไปพระนคร ปลัดก็คืนดีกับริน แต่พอพบกันอีกที รินได้กระทำโดยพละการ ทำให้ปลัดและแม่กลับมาในสถานที่ที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิต แถมไปเชิญญาติปลัดทั้งหมดมาซึ่งยังทำให้ปลัดรู้สึกเหมือนถูกดูถูกว่าตกถังข้าวสาร ได้ดีเพราะเมีย สิ่งที่ปลัดสร้างโดยใช้ชีวิตแลกมา มันไม่มีความหมาย เพราะตอนนี้เมียรวยมาก ต่อไปไม่ว่าปลัดจะทุ่มเทสร้างฐานะและเกียรติยศมากเท่าใด ก็จะไม่มีใครมองเห็น คนก็ยังคงจะดูถูกปลัดไปตลอดชีวิต
ถามว่า รินผิดไหม
ตอบว่า ไม่ผิด เพราะรินไม่รู้ ทำทุกอย่างก็เพราะรักและหวังดี ซึ่งเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความรักอย่างเดียวไม่ได้ทำให้รู้และเข้าใจทุกสิ่ง
ถามว่า ปลัดผิดไหม
ตอบว่า ไม่ผิด ถึงแม้ปลัดจะเข้าใจริน แต่เรื่องที่เกิดขึ้นมันกะทันหัน จึงทำใจไม่ได้ในทันที (ให้เวลาปลัดหน่อยนะ และคงต้องใช้เวลานานหน่อย ไม่ใช่แค่วันสองวัน เพราะปมปัญหาของปลัดมันใหญ่ซับซ้อนและสั่งสมมานานถึงสิบกว่าปี)
สุดท้าย ขอชื่นชมคุณบ๊วยที่เขียนบทละครเรื่องนี้ได้ดีมากๆ เราชอบบทละครเรื่องนี้ (อาจมีเนื้อหาบางจุดที่ขัดใจอยู่บ้าง แต่ก็เล็กน้อยมากจริงๆ) ที่ยกย่องเชิดชูผู้หญิงเพศแม่ ซึ่งนางเอกคือริน เป็นตัวอย่างของภรรยาที่ดี ส่วนพระเอกคือ ปลัดศรัณย์ ก็เป็นคนธรรมดาที่ไม่ได้ดีและเก่งไปทุกอย่าง ข้อด้อยของพระเอกคือ การควบคุมอารมณ์ ซึ่งตั้งแต่ต้นเรื่องจนถึงตอนนี้ ยังคงรักษาคาแรคเตอร์ตรงนี้ไว้ได้อย่างต่อเนื่อง
ปล. 1. ขโมยรูปจากกระทู้รายงานสด
2. ถ้าครูบาอาจารย์ได้รู้ว่าเรามานั่งเขียนแบบคิดวิเคราะห์อะไรยาวๆอย่างนี้ได้ คงจะบอกว่า ตอนเธอเขียน thesis ทำไมไม่ตั้งใจเขียนอะไรอย่างนี้หา?!!!?
#ปดิวรัดา# ว่าด้วยเรื่องทำไมปลัดศรัณย์ ถึงโกรธในสิ่งที่รินทำด้วยความรักและหวังดี
ย้อนกลับไปตอนรินโกรธเพราะดวงสวาทใส่ร้ายปลัด ตอนนั้น รินไปพบเสื้อและสร้อยของคุณปลัดในห้องนอนของดวงสวาท (ดวงนำไปเอง แต่ใส่ร้ายว่าปลัดทำ) เมื่อรินเห็นก็ทั้งโกรธและเสียใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไป (น่าจะเกิน 1-2 วัน) รินก็ค่อยคิดได้และเข้าใจปลัด
พอมาครั้งนี้ ปลัดโกรธรินมาก ที่รินจัดการทุกอย่างโดยพลการ นำพาให้ปลัดและแม่ต้องมางานที่บ้านเดิม(สถานที่ที่พ่อปลัดฆ่าตัวตาย) และได้มาเจอญาติที่เคยทอดทิ้งและดูถูกเมื่อยามตกอับ ซึ่งพอเจอแล้วก็พากันมองว่าปลัดตกถังข้าวสาร
มาลองคิดว่าทำไมปลัดถึงโกรธ
(1) บ้านหลังนั้น เป็นสถานที่พ่อฆ่าตัวตาย เป็นใครคงไม่อยากกลับไปที่จุดนั้น หรือถ้าจะกลับได้ก็คงต้องทำใจก่อน แต่ปลัดไม่รู้หรือได้ทำใจล่วงหน้า
(2) ปลัดมีอีโก้ รักศักดิ์ศรีของตัวเองมาก ถ้าใครดูตอนต้นเรื่อง ตอนอธิบดีถามว่าทำไมปลัดถึงมักทำอะไรที่เสี่ยงชีวิต ปลัดตอบว่า “เงินรางวัล ตำแหน่ง เกียรติยศ ชื่อเสียง ผมต้องการทั้งหมด !” (ซึ่งเนื้อเรื่องปูเอาไว้ว่าเพราะ พ่อฆ่าตัวตาย ปลัดสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไป ญาติและเพื่อนพากันทอดทิ้งดูถูกปลัดและแม่) ช่วงที่ปลัดตกอับต้องไปอยู่วัด ได้มุมานะเรียนจนสำเร็จ และทำงานก้าวหน้าจนเป็นปลัด เริ่มมีคนนับหน้าถือตา ปลัดก็ถือดีว่าสร้างทุกอย่างรวมทั้งเกียรติยศขึ้นมาด้วยตนเอง แต่พอมีเมียและเมียรวยกะทันหัน แถมยังเป็นลูกของเจ้าหนี้รายใหญ่ที่มายึดบ้าน จะเห็นว่า ตอนรู้ครั้งแรกปลัดก็ช็อคถึงกับปล่อยมือริน แต่พอมีเวลาทำใจ และได้ตามไปพระนคร ปลัดก็คืนดีกับริน แต่พอพบกันอีกที รินได้กระทำโดยพละการ ทำให้ปลัดและแม่กลับมาในสถานที่ที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิต แถมไปเชิญญาติปลัดทั้งหมดมาซึ่งยังทำให้ปลัดรู้สึกเหมือนถูกดูถูกว่าตกถังข้าวสาร ได้ดีเพราะเมีย สิ่งที่ปลัดสร้างโดยใช้ชีวิตแลกมา มันไม่มีความหมาย เพราะตอนนี้เมียรวยมาก ต่อไปไม่ว่าปลัดจะทุ่มเทสร้างฐานะและเกียรติยศมากเท่าใด ก็จะไม่มีใครมองเห็น คนก็ยังคงจะดูถูกปลัดไปตลอดชีวิต
ถามว่า รินผิดไหม
ตอบว่า ไม่ผิด เพราะรินไม่รู้ ทำทุกอย่างก็เพราะรักและหวังดี ซึ่งเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความรักอย่างเดียวไม่ได้ทำให้รู้และเข้าใจทุกสิ่ง
ถามว่า ปลัดผิดไหม
ตอบว่า ไม่ผิด ถึงแม้ปลัดจะเข้าใจริน แต่เรื่องที่เกิดขึ้นมันกะทันหัน จึงทำใจไม่ได้ในทันที (ให้เวลาปลัดหน่อยนะ และคงต้องใช้เวลานานหน่อย ไม่ใช่แค่วันสองวัน เพราะปมปัญหาของปลัดมันใหญ่ซับซ้อนและสั่งสมมานานถึงสิบกว่าปี)
สุดท้าย ขอชื่นชมคุณบ๊วยที่เขียนบทละครเรื่องนี้ได้ดีมากๆ เราชอบบทละครเรื่องนี้ (อาจมีเนื้อหาบางจุดที่ขัดใจอยู่บ้าง แต่ก็เล็กน้อยมากจริงๆ) ที่ยกย่องเชิดชูผู้หญิงเพศแม่ ซึ่งนางเอกคือริน เป็นตัวอย่างของภรรยาที่ดี ส่วนพระเอกคือ ปลัดศรัณย์ ก็เป็นคนธรรมดาที่ไม่ได้ดีและเก่งไปทุกอย่าง ข้อด้อยของพระเอกคือ การควบคุมอารมณ์ ซึ่งตั้งแต่ต้นเรื่องจนถึงตอนนี้ ยังคงรักษาคาแรคเตอร์ตรงนี้ไว้ได้อย่างต่อเนื่อง
ปล. 1. ขโมยรูปจากกระทู้รายงานสด
2. ถ้าครูบาอาจารย์ได้รู้ว่าเรามานั่งเขียนแบบคิดวิเคราะห์อะไรยาวๆอย่างนี้ได้ คงจะบอกว่า ตอนเธอเขียน thesis ทำไมไม่ตั้งใจเขียนอะไรอย่างนี้หา?!!!?