ผมกับเธอทำงานที่เดียวกันครับ จริงๆผมแอบชอบเธอมานานละ แต่ผมกับเธอต่างกันราวฟ้ากับดิน 555  เธออัธยาศัยดี เฟรนลี่มากหน้าที่การงานก็ดี
ส่วนผมทั้งอ้วน ขี้เหร่ ติดเกมส์ไปวันๆ แต่งตัวซอมซ่อมาก ทั้งไม่กล้าแสดงออก ตำแหน่งก็อ่อนด่อยมาก แต่ตั้งแต่เกิดมา 25 ปี บอกเลยว่าถูกใจที่สุดในชีวิต
ผมจึงเอาเธอมาเป็นแรงบันดาลใจ ที่จะเปลียนแปลงชีวิต เรื่องรูปร่างหน้าตา เปลียนหุ่นตัวเอง เปลียนความคิดให้เป็นคนคิดดีคิดบวก พัฒนาความสามารถในการทำงาน ปลุกความกล้าแสดงออกในตัวเอง เพิ่มความมั่นใจ คือทุกอย่างมันมาเป็นสเตปๆ เธอเหมือนเป้าหมายแรกในชีวิตที่เป็นเป้าหมายจริงๆ  
จากนั้นผมจึง คุยกับเธอบ่อยขึ้น  หาเรื่องปรึกษางานบ้าง หาเรื่องคุยเล่นบ้าง ให้กำลังใจเธอบ้าง รู้สึกว่าเริ่มคุยกันได้ในระดับหนึ่งละ  จนวาเลนไทน์ที่ผ่านมาผมจึงคิดว่าแสดงออกสักหน่อยละกันว่าเรารู้สึกดีกับเธอนะ ก็เลยไปหาซื้อ ช็อคโกแลต มาให้เธอในวันวาเลนไทน์ แต่เป็นเพราะผมเองไม่เช็คให้ดี หลังจากที่ผมซื้อช็อคโกแลตกลับมาแล้ว ผมก็ทักไปคุยกับเธอปกตินะแหละ คุยไปคุยมา เซอร์ไพสเลย คือเธอมีแฟนอยู่แล้ว ช็อคเลยฮ่ะ ผิดหวังมาก เธอเหมือนดวงตะวันที่ส่อทางให้คนที่อยู่ในมืดมิดออกตามหาแสงสว่าง มารู้ตัวก็สายไปแล้วเธอเข้ามามีอิทธิพลกับผมมากไปเกินกว่าจะกลับตัวกลับใจ แต่ว่าผมมีพรสวรรค์พิเศษอยู่เรื่องหนึ่ง คือทำใจยอมรับความเปลียนแปลงได้เร็ว แต่จะให้ทำใจได้ในทันทีก็คงไม่ใช่ พอปล่อยให้ความรู้สึกมันอยู่เหนือเหตผล ผมจึงตัดสินใจเอาช็อคไปให้เธอในวันรุ่งขึ้น ทั้งๆที่รู้ว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว ในใจตอนนั้นแค่คิดว่า อย่างน้อยก็เพื่อขอบคุณที่เธอเป็นแรงบันดาลใจที่ยิ่งใหญ่ให้ผู้ชายคนนี้ ถึงแม้เธอจะไม่เคยรู้เลยก็ตาม ผมจึงทำตามเสียงของหัวใจเอาไปให้เธอ(ไอช็อคโกแลตที่ว่ามันเป็นช็อคโกแลตวาเลนไทน์ที่ตามร้านจะทำเป็นรูปหัวใจไรงี้) เธอแบบงงๆ ขอบคุณผม ตอนนั้นผมเขิลพูดแบบไปไม่ค่อยเป็น แต่ก็ยังคุยเล่นขำๆนะแหละ แต่หลังจากวันนั้น เธอน่าจะรู้สึกได้ว่าผมชอบเธอ เธอคงจะรู้สึกอึดอัด แต่ก็ยังรักษามารยาทก็ยังทำเหมือนคุยปกติ แต่รู้สึกเลยว่า เธอเริ่มรักษาระยะห่างแล้ว ไม่ค่อยแฮปปี้เหมือนเดิม  แต่อย่างที่บอกผมทำใจไ้ด้ละ  3 วันเอง 555+(คิดว่าเร็วมั้งนะ) แต่ผมกลับมาทบทวน ผมเสียดายความรู้สึกดีๆที่มีให้กันถึงแม้จะเป็นแบบเพื่อนก็ตาม ผมอยากตามความรู้สึกดีๆนั้นคืนมา ผมปั่นอารมให้นิ่งแล้ว ทำตัวปกติเหมือนเธอเป็นเพื่อนคนนึ่ง แต่เธอเองมีท่าทางเหมือนหลบหน้าผม 555+ จริงๆก็เข้าใจว่าถ้าทำลงไปแล้วอาจจะเข้าหน้ากันไม่ติด แต่ผมก็ทำลงไปละนี่ ผมขอคำปรึกษาหน่อยนะครับ มันพอจะมีทางไหนให้เราเข้าหน้ากันได้เหมือนเดิมอีกมั้ย  กำลังคิดอยู่ว่าบางทีเรื่องแบบนี้มันอาจจะต้องใช้เวลา แต่ผมกลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้เป็นเพื่อนกับคนที่มีพระคุณที่ครั้งนึ่งเธอชี้ทางสว่างให้กับผมอีกแล้ว