สวัสดีคะนี่เป็นกระทู้แรก ปกติจะตามอ่านอย่างเดียวและยังไม่ยืนยันตัวตนคะ
เริ่มเลยนะคะ เราอายุ 23 ปี มีแฟนอายุ 38 ปี แฟนเป็นคนจีนคะ ฐานะดี ส่วนเราจนคะ พ่อแม่แยกทาง เรามาอยู่บ้านแฟนซึ่งอยู่นอกตัวเมือง บ้านเราอยู่ในเมืองคะ เป็นบ้านย่าและพ่อ เราอยู่บ้านแฟนต้องตื่นเช้าช่วยงานทุกวันคะ ไม่มีวันหยุด เลิกงานก็ค่ำทุกวัน
ปัญหาคือ แฟนเราชอบแทงสนุ้กและมีสังคมคะ ทุกครั้งเราจะไปด้วยแต่ต้องกลับบ้านตามเวลาคือ 3 ทุ่ม เพราะเราเหนื่อยจากทำงานมาทั้งวัน บางทีก็เลทบ้างดึกบ้างคะ บางวันเหนื่อยมากอยากพัก ก็ไม่กล้าอยู่บ้านเขาคนเดียวคะ บ้านค่อนข้างใหญ่บริเวณกว้าง และน่ากลัว เรากลัวผีคะ เลยต้องออกไปด้วย แต่ก็ขอให้กลับตามเวลา
แต่ที่ทะเลาะกันประจำคือ แฟนเราชอบทิ้งให้เรานอนอยู่บ้านคนเดียว คือเขาจะไปเวรยามบ้านใหญ่ เวลาที่พ่อแม่เขาไม่อยู่บ้านคะ บ้านไม่ห่างกันมาก แต่เขาออกไปแล้วเราก็นอนหลับทั้งที่กลัวๆ แต่พอเราตื่นมาโทรตาม เขากลับนั่งดื่มอยู่กับรุ่นน้องและสังคมเขาคะ เลยโมโหมากๆ ทะเลาะกันคะ
เขาหาว่าเราไปห้ามเขา ไม่ให้มีสังคม อยากทราบว่า ที่เรามาอยู่กับเขา ไม่ไปกับเพื่อน ไม่เที่ยวกลางคืน ช่วยเขาทำงาน มาอยู่ที่ๆไม่มีญาติหรือที่พักพิงสักคน มีใครเป็นแบบเราบ้างคะ บางทีมันท้อ ทะเลาะทีไรเขาไม่เคยรั้งเราเลยคะ มีแต่บอกว่าถ้าไม่ไหวก็ไป บางทีคิดเข้าข้างว่าเขาเป็นคนอารมณ์ร้อนคะ เพราะตอนดีกันเขาก็ดีมากๆ เขาเคยบอกว่าทำไมเราทะเลาะกันแล้วเราไม่เลิกกัน แสดงว่าเราใช่สำหรับเขาคะ ใช่นี่หมายถึงเรายอมอ่อนให้เขาตลอดรึป่าวคะ เพราะทุกครั้งมีแต่เราที่ยอมคุย ยอมเครียก่อนตลอด แต่เรื่องผู้หญิงไม่เคยมีเลยคะ เขารับผิดชอบเราเรื่องเงินคะ รู้ว่าทะเลาะกันแรงแค่ไหนแต่ใจยังรักคะ พรุ่งนี้ก็ดีกัน แต่บางทีเราก็คิดถึงศักดิ์ศรีตัวเองคะ เพราะเราจน เพราะเขาให้เงินเราใช้หรือป่าว ทำไมเราเหมือนไม่มีค่า ที่เขาจะปล่อยเราเมื่อไหร่ก็ได้เลย
หากผิดพลาดหรืออ่านไม่รู้เรื่องต้องขออภัยคะ เหมือนได้ระบายสิ่งที่อยู่ในใจออกมาคะ จะบอกพ่อแม่ก็ไม่ใช่เรื่อง เพราะเราเลือกแล้ว
เป็นผู้หญิงที่มาอยู่บ้านแฟน แต่กลับโดนทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียวเพราะเขาอยากไปสังคม
เริ่มเลยนะคะ เราอายุ 23 ปี มีแฟนอายุ 38 ปี แฟนเป็นคนจีนคะ ฐานะดี ส่วนเราจนคะ พ่อแม่แยกทาง เรามาอยู่บ้านแฟนซึ่งอยู่นอกตัวเมือง บ้านเราอยู่ในเมืองคะ เป็นบ้านย่าและพ่อ เราอยู่บ้านแฟนต้องตื่นเช้าช่วยงานทุกวันคะ ไม่มีวันหยุด เลิกงานก็ค่ำทุกวัน
ปัญหาคือ แฟนเราชอบแทงสนุ้กและมีสังคมคะ ทุกครั้งเราจะไปด้วยแต่ต้องกลับบ้านตามเวลาคือ 3 ทุ่ม เพราะเราเหนื่อยจากทำงานมาทั้งวัน บางทีก็เลทบ้างดึกบ้างคะ บางวันเหนื่อยมากอยากพัก ก็ไม่กล้าอยู่บ้านเขาคนเดียวคะ บ้านค่อนข้างใหญ่บริเวณกว้าง และน่ากลัว เรากลัวผีคะ เลยต้องออกไปด้วย แต่ก็ขอให้กลับตามเวลา
แต่ที่ทะเลาะกันประจำคือ แฟนเราชอบทิ้งให้เรานอนอยู่บ้านคนเดียว คือเขาจะไปเวรยามบ้านใหญ่ เวลาที่พ่อแม่เขาไม่อยู่บ้านคะ บ้านไม่ห่างกันมาก แต่เขาออกไปแล้วเราก็นอนหลับทั้งที่กลัวๆ แต่พอเราตื่นมาโทรตาม เขากลับนั่งดื่มอยู่กับรุ่นน้องและสังคมเขาคะ เลยโมโหมากๆ ทะเลาะกันคะ
เขาหาว่าเราไปห้ามเขา ไม่ให้มีสังคม อยากทราบว่า ที่เรามาอยู่กับเขา ไม่ไปกับเพื่อน ไม่เที่ยวกลางคืน ช่วยเขาทำงาน มาอยู่ที่ๆไม่มีญาติหรือที่พักพิงสักคน มีใครเป็นแบบเราบ้างคะ บางทีมันท้อ ทะเลาะทีไรเขาไม่เคยรั้งเราเลยคะ มีแต่บอกว่าถ้าไม่ไหวก็ไป บางทีคิดเข้าข้างว่าเขาเป็นคนอารมณ์ร้อนคะ เพราะตอนดีกันเขาก็ดีมากๆ เขาเคยบอกว่าทำไมเราทะเลาะกันแล้วเราไม่เลิกกัน แสดงว่าเราใช่สำหรับเขาคะ ใช่นี่หมายถึงเรายอมอ่อนให้เขาตลอดรึป่าวคะ เพราะทุกครั้งมีแต่เราที่ยอมคุย ยอมเครียก่อนตลอด แต่เรื่องผู้หญิงไม่เคยมีเลยคะ เขารับผิดชอบเราเรื่องเงินคะ รู้ว่าทะเลาะกันแรงแค่ไหนแต่ใจยังรักคะ พรุ่งนี้ก็ดีกัน แต่บางทีเราก็คิดถึงศักดิ์ศรีตัวเองคะ เพราะเราจน เพราะเขาให้เงินเราใช้หรือป่าว ทำไมเราเหมือนไม่มีค่า ที่เขาจะปล่อยเราเมื่อไหร่ก็ได้เลย
หากผิดพลาดหรืออ่านไม่รู้เรื่องต้องขออภัยคะ เหมือนได้ระบายสิ่งที่อยู่ในใจออกมาคะ จะบอกพ่อแม่ก็ไม่ใช่เรื่อง เพราะเราเลือกแล้ว