วรรณกรรม "ลูกอีสาน" ของคุณ คำพูน บุญทวี เป็นเรื่องเกี่ยวกับวิถีชีวิตชาวชนบทในภาคอีสานเมื่อประมาณ50ปีก่อนค่ะ
เราเพิ่งได้อ่านเมื่อไม่นานมานี้ แทบนึกภาพไม่ออกเลยว่าสมัยก่อนเขาอยู่กันมาได้ยังไง
แต่ที่เห็นชัดๆคือ ถึงวิถีชีวิตจะลำบาก ด้วยสภาพแวดล้อมแห้งแล้ง  
แต่สังคมของชาวบ้านในเรื่องนี้ก็เต็มไปด้วยความอบอุ่น อย่างที่เราแทบจะหาไม่ได้แล้วในทุกวันนี้
และที่สำคัญคือเรื่องนี้นำเสนอวิถีชีวิต ประเพณีของชาวอีสานในอดีตไว้อย่างชัดเจน เป็นเอกลักษณ์มาก
เราเลยอยากหาว่าวรรณกรรมในประเทศแถบประชาคมอาเซียนมีวรรณกรรมเรื่องไหนบ้าง
ที่สะท้อนวิถีชีวิตผู้คนในท้องถิ่นนั้นๆอย่างแท้จริงแบบนี้