กระทู้นี้ มาบ่นค่ะ จะว่าๆคิดมากก้อ ยอมรับ
ใครไม่คิด....เก่งค่ะ

บรรยายกาศในที่ทำงานนะคะ
เวลาตรงวันเกิดใคร คนที่เหลือก้อจะระดมความคิด
สร้างสรร ความเซอร์ไพร้ เอาเค้กมาอวยพรกัน หนุกหนาน..ตามเรื่อง
หลายๆที่คงเป็น

วันก่อน วันเกิดเพื่อนในฝ่าย ปกติคนนี้จะไม่เคยเป็นต้นคิด
แต่ก้อจะมีส่วนร่วมเรื่องออกค่าใช้จ่าย
ปีนี้..
พอวันเกิดเค้า ทุกคนเงียบ ไม่มีใครสนใจ แต่ทุกคนรู้
ผ่านไปวันนึง
เราอะสงสาร เลยชวนๆๆคนในฝ่ายเดียวกัน
เอาเค้กมาเซอไพร้  

ที่บอกว่าแม่งาน ก้อตั้งแต่ คิด ชักชวน ออกเงิน(ไปก่อน) ไปซื้อของ
หอบหิ้วมา  วางแผนเป็นสเตปๆ
แบ่งงาน คนนี้ทำนี้ๆๆ คนนั้นทำนี้ๆๆๆ นะ

จนนางเจ้าของวันเกิด เจอเค้ก  เซอไพร้มากๆๆๆๆๆ ท่าทางดีใจสุดๆๆๆๆ
เพราะคิดว่าเพื่อนลืมแล้ว

เราก้อดีใจนะที่ทำสำเร็จ  จากนั้น...ก้อ ถ่ายรูปๆๆๆๆรัวๆๆๆๆ รักกันๆ
จากนั้นนางก้อขอบคุณ....คนแรก...คือคนที่.(ไม่ได้มีส่วนร่วมห่_อะไรเลย)
เราก้อ.คิดในใจ...แหะๆ ดีจังเนาะ

จากนั้นเจ้าของวันเกิดก้อเสริฟ  เค้กให้ทุกคน
ตั้งแต่ ผอ....ยัน แม่บ้าน...เด้กฝึกงาน...คนฝ่ายข้างๆ..จนเกือบหมดละ
ทุกคน  ทุกคนจริงๆ....ยกเว้นตรู ค่ะ
เซอไพร้กว่า เลยค่ะ...

คือแบบ เห้ย  คือไร
จนมีคนข้างๆนางถามว่า ไม่ให้เราเหรอ
นางก้อ  เอามือทาบอก...ว้ายลืมอะ
แล้วแงะๆ แซะๆ มาให้อันนึง
เรางี้ ตื้นตันน้ำตาแทบไหลพรากๆๆ


นี่ล่ะค่ะ  แม่งาน กลายเป้นแม่วัว
ร้อง มอๆๆๆๆๆๆ กินหญ้า ดีกว่า..