ก่อนเริ่มเรื่องขอบอกเลยนะว่า ก่อนหน้านั้นวันที่ 9 กพ. ที่ผ่านมาเป็นวันครบรอบเรากับเค้าคบกันได้ 5 เดือน ถึงเวลาจะดูไม่เยอะแยะอะไร แต่เที่ยวไปไหนมาไหนด้วยกันค่อนข้างเยอะ ความทรงจำเลยเยอะหน่อย ตอนนี้เรากับเค้าเพิ่งห่างกันไปซึ่งเราเป็นคนขอห่างเอง เจ็บเอง ไม่เคยเจ็บเท่านี้มาก่อน เราพยามง้อคุยแชทขอคืนดีกับเค้าแล้ว เค้าเฉยกับเรามากเลย ทั้งๆที่วันที่เราขอห่าง เค้าบอกว่าขอรั้งเราไว้ได้ไหม เราก็ตอบหนักแน่นมากว่าไม่ คือตอนนั้นเราอารมณ์ค่อนข้างๆขึ้นๆลงๆ(เป็นเมนคะผู้หญิงคงเข้าใจเนอะ)+วันวาเลนไทน์ไม่มีท่าทีจะได้ทำอะไรน่ารักๆด้วยกันเลย พอเราตอบว่าไม่ เค้าก็เหมือนจะเสียใจมาก เออเสียใจแหละ เราก็เสียใจไม่ต่างกัน แต่คำที่เราตอบว่าไม่ไปแล้ว เราเลยเสียฟอร์มไม่ได้ ต้องใจแข็งต่อไป ไอ้คำว่าเสียฟอร์มนี้แหละ ทำให้เราไม่กล้าไปง้อเค้า แต่ในใจก็ขัดแย้งกันมาก คืนนั้นก็คุยกันหลายๆประเด็นคะ ทั้งที่เราชอบไปคุยกับรุ่นพี่ที่มหาลัย ซึ่งบอกจริงๆนะว่าเราไม่คิดอะไรกับพี่เค้าเลย พี่เค้าคล้ายๆพี่เทคอะคะ แต่เค้าก็คงไม่เชื่อใจเราแหละมั้ง ตื่นเช้ามาโคตรแย่ เลยทักไปไปบอกว่า

เรา : ไม่เอาไม่ห่างแล้ว ไม่เป็นเพื่อนกันแล้ว อยากเป็นแฟนแบบเดิม

เค้าก็ตอบมาประมาณว่า เค้าคนเดิมไม่มีอีกแล้ว คือเราอยากรู้มากเลยว่าคนเรามันเปลี่ยนไปในคืนเดียวขนาดนั้นไหม แต่ก็ไม่โทษอะไร โทษที่เราผิดเอง ผิดเองจริงๆที่ใช้อารมณ์ไปแบบนั้น ไม่น่าเหวี่ยงเลย เราอยากให้เค้ารู้ว่าเรารักเค้ามากนะ เราผิดจริงๆเรายอมรับที่เหวี่ยงไปแบบนั้น แต่ขอโอกาสจะได้ไหม? เราจะไม่ทำอีกแล้วนะ นี้เราอยากแปลี่ยนตัวเองทุกอย่างเพื่อนคนๆนี้จริงๆนะคะ มันจะมีทางที่จะดีขึ้นไหม มันมีโอกาสที่จะกลับไปคบกันไหม  ที่เราเล่าไปคือเรามีโอกาศไหมคะ