ย้อนกลับไป ปลายเดือน มิถุนายน ปี 2558 ผมได้ระบายการอกหักครั้งแรกลงพันทิป และเขาก็ส่งข้อหลังไมค์มา นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรารู้จักกัน จากนั้นเราคุยกันมาเรื่อย จนเขาขอไอดีไลน์ ผมก็ยังไม่ได้คิดอะไรก็ให้ไปเฉยๆ แต่พอคุยๆ ไป ดันรู้สึกดีด้วยและรักเขาแบบไม่รู้ตัว จนผมก็แปลกใจตัวเองเพราะจะเป็นคนที่รักใครจะยากมากๆ เขาเป็นคนพูดเพราะ เอาใจใส่ โทรหาเราตลอด ไลน์หากันตลอด หลังจากเขาขอเราเป็นแฟน เราก็มีโอกาสได้เจอกัน ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันมา เป็นแฟนคนเเรกที่ไม่เคยทะเลาะกันเลย มันเป็นความรักที่ชีวิตนี้คงหาไม่ได้อีกเเล้ว

           วันที่เกิดเหตุ บ่ายวันนั้นขาดการติดต่อซึ่งผิดปกติมาก เพราะเขาจะไปตรวจสุขภาพกับครอบครัว เพราะเขาต้องบินไปต่างประเทศเพื่อทำงานซึ่งเขาได้บอกเราไว้ล่วงหน้าเป็นเดือน แต่เเล้วเหตุการณ์ที่เราแทบจะไม่คิดก็เกิดขึ้น เขาบล็อคทุกช่องทางที่เราจะติดต่อเขาได้ จากนั้นก็มีข้อความเขาส่งผ่านมาทางเพื่อนสนิทเรา ประมาณว่าพ่อบังคับให้เขาทำแบบนี้ ที่บ้านเขาไม่ให้คบผู้ชาย เพราะมีแค่แม่เขารู้ว่าเขาเป็นเกย์เพราะเขาบอกความจริงกับแม่เขาวันที่เขาขอเราเป็นแฟน

            หลังจากเหตุการณ์นี้ ผมก็ติดต่อเขาไม่ได้ แต่ก็มี Facebook ที่ผมจะสมัครใหม่แล้วส่งข้อความหา ผมเลือกจะไม่ทำ ไม่อยากรู้สึกความเจ็บไปมากกว่านี้ เพราะถ้าเขาอยากคุยเขาต้องติดต่อเรากลับมา การเลิกลาที่ทำให้ลืมเขาไม่ได้สักที่ มันผ่านมามากกว่า 5 เดือน ทั้งๆ ที่มีคนเข้ามาในชีวิตผม เเต่ผมก็รักไม่ลง เพราะยังรักแฟนเก่าคนนี้อยู่

            ความรักมันมีอุปสรรคมากมาย ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องราวผมกับเขา ผมจะกลั้นน้ำตาตัวเองไม่อยู่มันไหลเพราะความรักที่ดี ไม่ได้ไหลเพราะความเจ็บจากรัก ผมหวังสักวันที่ได้เจอกับเขา ผมจะไม่ขอให้เรากลับมาคบกันหรือรักันอีก เเต่สิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะขอเขาเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน คือ ขอกอดสักครั้งได้มั้ย จะไม่ถามอะไรเขาเลย