เรื่องนี้ใกล้ตัวมาก เรียกว่าอยู่ในพิธีกรรมทางศาสนาพุทธทุกๆ พิธี ก็ว่าได้ และก็เป็น "เจตนาดี" ของผู้ปฏิบัติด้วย ที่ต้องการจะอุทิศผลบุญกุศล ที่ได้ทำมาให้แก่ผู้ล่วงลับ แต่..การกรวดน้ำ พระศาสดามิได้สอน-มิได้บัญญัติไว้ ..โดยพระองค์บัญญัติเรื่องการทำบุญอุทิศท่าน และการแผ่เมตตา (ให้ละนิวรณ์ 5 แล้วกำหนดจิตแผ่ไปทิศทั้ง 4 เบื้องบน เบื้องล่าง เบื้องขวาง) คำถาม .-
1. ผลบุญกุศลนั้นจะเป็นตามที่เราต้องการได้อย่างไร ? มิเป็นการกระทำที่เปล่าประโยชน์หรือ ?
2. ถือเป็น "มิจฉาทิฐิ" ของผู้ปฏิบัติหรือไม่ ? ถ้าหากเป็น จะถือว่าปฏิบัติขัดกับ มรรคแปด ข้อ 1 "สัมมาทิฐิ" หรือไม่?
3. พระองค์บัญญัติ คติทางไปของผู้ประพฤติผิดศีล คือ "อบาย ทุคติวินิบาตนรก" เช่นเดียวกับ ผู้มีมิฉาทิฐิ .. ท่านเห็นอย่างไร ?
4. ที่ถูกต้อง ชาวพุทธควรปฏิบัติอย่างไร ?

5. แก้ไขเพิ่มเติมคำถาม เพื่อประกอบการพิจารณา (เมื่อ 1330)
กรณีตัวอย่าง ..ขณะอุทิศบุญกุศล "ประธาน/ผู้เข้าร่วมพิธี ด้านหน้าจำนวนหนึ่ง กรวดน้ำ" ..ขณะเดียวกัน "ผู้เข้าร่วมพิธีจำนวนมากด้านหลัง มิได้กรวดน้ำ" ..ถามว่า ญาติผู้ร่วมพิธีที่มิได้กรวดน้ำด้านหลัง จะได้รับผลบุญกุศลหรือเปล่าครับ?  

ปล. ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้พระธรรมคำสอนนะครับ ซึ่งพระศาสดาของเราแนะนำให้ทำ .. ขอบคุณครับ