คือวันนี้ไปเที่ยวงาน Bangkok Edge Festival มาฮะ .. งานจัดที่ มิวเซี่ยมสยาม
คือวันนี้ผมตั้งใจจะมาดู ทั้งสามวงเลย สนุกๆ แบบมาคนเดียว .. เพราะปกติชอบเที่ยวงานคนเดียวฮะ

ก็เริ่มตั้งแต่วงแรกขึ้น คือ Hugo คนก็กรี๊ดๆ พี่เล็กกันครับ ลั่นเลย ผมก็ตลกดี เคยดูพี่เค้าเล่นที่อื่น คนจะโยกมันส์ ที่นี่เหมือนรวมแฟนคลับสาวๆมากกว่าเน้นเสียงกรี๊ด แล้วเสียงแซวว่าหล่อจัง 555

พอวงต่อมาเนี่ยล่ะฮะ ขณะที่แฟนคลับ พี่ฮิวโก้ เค้ากำลังชุลมุนออกไปด้านนอก เพราะไม่อยากอยู่ดี เจ๊อรเราอาละวาดต่อ ผมก็รีบแซะตัวเข้าไป หวังจะใกล้เวทีมากขึ้น พอได้ที่พอเหมาะ เลยหันหลังไป กะจะเช็คจำนวนคนตอนนี้ว่าถ้าออกไปเราจะกลับเข้ามาไหวใหม เพราะเริ่มหิวฮะ 555
แล้วพอผมหันไปเท่านั้นแหละ

ชะแวปปปป ...

ผมก็ทำตาปลิบๆ แล้วหันกลับฮะ 555 เพราะข้างหลังผมมีตี๋แว่นกลมๆ ถือกล้องแบบเนิร์ดๆ อยู่ฮะ เลยได้แต่หายใจเฮือกนึง แล้วรอดีด กับ วงของเจ๊อรต่อ
เดือดไปเดือดมา คนเริ่มขยับ

ชะแวปปปปป
ทำไมเค้ามาอยู่ข้างๆกูวะะะะ !!!!

คือกูหวั่นไหวเว้ยยยย นี่มันเกิดไรขึ้นว้าา !?!

หรือว่าเป็นพลังจากความโสดของกูที่มีต่อวันวาเลนไทน์วะ ????
ก็เลยถือโอกาส แอบมองซะเลย หึหึ

ผมก็แอบมองเค้าเรื่อยๆฮะ แล้วก็โยกตัวตามจังหวะความมันส์แบบพวกป้าๆ ลุงๆ ยุคอัลเทอเค้าทำกัน
แต่สงสัยโยกแรงไปหน่อย ชอบแขน ไหล่ ไปชนเค้าบ่อยมากเลย 555555 หรือเราโดนแรงดึงดูดพิเศษวะ !?!
หรือจริงๆร่างกายกูขยับไปเอง จากจิตใต้สำนึก !!!

เมื่อเริ่มรู้ตัวว่าไม่ได้แล้ว ผมจึงพยายามปลีกตัวฮะ !
เพื่ออออ ?
ไม่ใช่ไร กลัวโดนต่อย เบียดเค้าบ่อยไป กลับมาอินกับเพลงเราดีกว่า

หลังจบจากเจ๊อรแล้ว ถึงคิวพี่เล็ก กรีซี่คาเฟ่ ศาสดา ดราม่า เรื่องอกหักรักคุด โดนทิ้ง อยากทำใจ ต้องเฮียแกเลย
สิ่งที่เกิดคือ ผมเบียดตัวเองออกมาห่างมากขึ้นจากเค้าฮะ เพราะเราเตรียมโดด ที่ไหนได้ ข้างหลังครับ
คนข้างหลังมันดันมาครับบบบ !!! ดันเบียดผมกลับเข้ามาอีกก !! เชี่ยยย สงสารกูเหอะ หันขวับไป

โห มันถือกล้อง โอเค ผมยอม ผมเข้าใจ คนอยากได้ภาพสวยๆ ฮือออ เอาเลยตามสบายฮะ !!
เวลานี้คือคางผมแทบจะไปเกยที่ไหล่ของหนุ่มเนิร์ดคนนั้นแล้วฮะ ทั้งมีความสุข และ อยากร้องไห้ในเวลาเดียวกัน ..
แล้วผมก็รับฟังบทเพลงของพี่เล็ก พร้อมร้องตามไปทุกเพลงเลยฮะ เน้นว่าทุกเพลง ตาเราก็ซนชอบเบี่ยงไปมองหน้าเด็กเนิร์ดตลอดเลย
คิดในใจ เออคงชอบพี่เล็กพอตัวเลยแฮะ เพราะเห็นวงอื่นนิ่งๆ พี่เล็กก็นิ่งนะ แต่ดันร้องตามเว้ยยย โหหร้องตามพี่เล็กว่ะะ !!

แล้วกูจะดีใจทำไม ??

จนถึงเพลงนึง "ความบังเอิญที่รถฉันเสีย ฉันเลยต้องยืนข้างเธอ เนื้อตัวฉันเปียกกก" ใครเคยฟังเพลงนี้จะรู้เนื้อหาอยู่แล้วฮะ ผมก็ร้องตามอย่างเมามันส์ฮะ หันไป ไอ้เชี่ยเด็กเนิร์ดร้องเพลงนี้ + ออกท่ามากกว่าปกติว่ะ นี่มันจงใจร้องให้กูฟังป่าววะ แอบคิดมากในใจ พร้อมเขยิบตัวออกมากขึ้น ..แบบเจื่อนๆ

แต่ !!! ผมแน่ใจว่า เขยิบออกมาแล้ว รักษาระยะห่างแล้ว พยายามตัดความคิดแล้ว ทำไม !!!?? ทำไมมันยังเบียดมา ???

เอ่อออ หรือคนแน่นไปวะ ? หรือข้างๆเค้าเบียดมา หรือ กูเผลอขยับตัวเองตามจิตใต้สำนึกแบบไม่รู้ตัวอีกแล้ว !?!??? อะไรวะ ??
แล้วก็เป็นแบบนี้ต่อไปอีกสามเพลงมั้ง นั่นล่ะ จบเพลงสุดท้าย คือ "สิ่งเหล่านี้"

ผมรู้สึกเหมือนผมมาที่แห่งนี้ด้วยความว่างเปล่า แล้วผมได้รับความรักแบบ (มโน)ฝ่ายเดียว จากเรื่องบังเอิญ ..
เสร็จแล้วผมก็อินกับมันมาก จนสุดท้ายมันก็เดินมาที่ข้อสรุปครับ เพลงสุดท้ายจบลง "สิ่งเหล่านี้" ก็จากไปครับ ..
เค้าเดินกลับแบบตรงดิ่วออกไปในฝูงชน ผมได้แต่ยืนมองเค้าที่เดินแหวกหายลับไปเรื่อยๆ ...
ก่อนที่สายตาผมจะพลาดกับเค้านั่นคือเวลาที่ผมโดน คนรู้จักมาทักเรียกสติผมไปซะก่อน หันมาอีกที เค้าก็หายไปแล้ว

ท่อนสุดท้ายยังติดที่ปาก "แล้วคงไม่มีวัน ที่ฉัน จะยอมเผลอใจ อ่อนไหวใน สิ่งเหล่านี้"

เจ็บบบบ !!

ป.ล.จุดประสงค์ไม่ได้อยากตามหาตัวเค้ามากนัก เพราะดูแล้วไงๆ ก็คือมโนของผมตามประสาเด็กหนุ่มเพ้อๆ ลอยๆ แบบปกติธรรมดา
แต่อยากมาเล่าให้ฟังกัน ถึงประสบการณ์ แรกพบ อินเลิฟ และจบด้วย อกหัก ภายในคอนเสิตครั้งเดียวฮะ .. แถมยังเป็นในเวลาที่เริ่มต้นเข้าสู่วันวาเลนไทน์ ซะด้วย .. ขอบคุณทุกๆคนที่แวะเข้ามาอ่านนะครับ ขอบคุณครัชชชช

ป.ล.2 งานที่มิวเซี่ยม มี พน. อีกวันนึงนะครัช (แต่ผมไม่ไปนะ ปั่นงานนน !!)