สวัสดีคะ
ตอนนี้จขกท กำลังเรียนโรงเรียนนานาชาติที่ปีนัง เป็นเด็กหอด้วยคะ ก่อนไปคือจินตนาการว่ามันต้องดีเเน่เลย นักเรียนไม่เยอะเท่าเมืองไทย ทุกคนอยู่เหมือนครอบครัวเเละต้องfriendlyเเน่ๆ เเต่เมื่อเปิดเรียนวันเเรกวันไม่เหมือนกับที่เราจินตนาการไว้เลย คือ ทุกคนหยิ่งมากๆๆๆทุกมากที่สุด เราเข้าไปทักเเต่พวกเค้าก็เดินผ่านเหมือนกับเราไม่มีตัวตน ตอนนั้นหัวใจคือเเตกสลายกันเลยทีเดียว คือที่นี้คนชาติเดียวกับอยู่ด้วยกัน ห้องจขกทมีคนไทยเเค่สี่คน (รวมจขกท) คนในโรงเรียนว่างไม่ได้ต้องนินทาชาวบ้านตลอดเวลา ตอนหน้าดี หลับหลังอีกอย่าง ไม่มีใครจริงใจกันเลย ขนาดเพื่อนสนิทกันมากๆๆอยู่ร่วมกันมาหลายปี ยังไม่ค่อยจริงใจกันเลย โรงเรียนของจขกทมีนักเรียนมาเล-จีนเยอะมากๆค่ะ พูดจีนกันทั้งวันไม่เเค่ชาวบ้านชาวช่องกันเลย ขนาดprinciple สั่งให้พูดอังกฤษเเต่พวกนางก็หาได้เเคร์ไม่ เวลาทำงานกลุ่ม จขกทเหมือนหมาหัวเน่าเลยค้า เสนออะไรไปเค้าก็ไม่ฟัง คุยภาษาจีนกันต่อไป ไม่เคยเเคร์เราเลย เเล้วเค้าชอบโยนสิ่งที่ไม่ดีหรือสิ่งที่พวกเต้าไม่ชอบมาให้เราเสมอๆๆ เเต่โชคดีที่ครูเป็นคนอังกฤษเกือบทั้งหมด ทำให้เรียนรู้อะไรบ้าง เเต่ความรู้สึกของจขกทร็สึกว่าเงินค่าเรียนเเพงๆที่พ่อเเม่จขกทส่งเสียให้เรียนนั้นไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่ได้จากที่นี่เลย ขนาดในคาบเพื่อนเค้ายังพูดภาษาจีนข้ามหัวครูกันเลยทีเดียว ไม่ได้มีความเกรงใจครูอะไรเลยๆ นิสัยเพื่อนที่โรงเรียนเเบบ.... นิสัยอะไรที่ไม่เคยเจอที่ไทยมาเจอที่นี้หมดเลย ถ้ามาหาเพื่อนตายที่นี้ คงหาไม่ได้เเเน่นอน เพื่อนบางคนถ้าอยากได้อะไรก็จะมาหาเรา เเต่พอเราหมดผลประโยชน์ถีบหัวส่งเรา เมื่อเรามีอะไรดีกว่าก็อิจฉาเรา ทำหน้าเเบบก็ไม่รู้สินะใส่เรา หน้าตบมากๆๆๆ
คนบางกลุ่มนินทาหลับหลังคนอื่นเป็นภาษาจีน โดยเฉพาะนินทาเด็กต่างชาติที่ฟังภาษาจีนไม่รู้เรื่อง บางคนชอบรังเเกเพื่อน ใครที่อ่อนเเอกว่าถูกรังเเกเสมอจร้า เหมือนบางทีเพื่อนจขกท อาบน้ำอยู่ เเล้วเพื่อนอีกสองคนที่นิสัยเเบบ..... เอาน้ำสกปรกสาดเข้าไปในห้องน้ำที่เพื่อนจขกท อาบน้ำอยู่ค้า พอเพื่อนจขกทคนที่อาบน้ำร้องไห้ คนที่เเกล้งหัวเราะเเบบสะใจที่ได้เเกล้งเพื่อน จขกท เห็นเเล้วเเบบรับไม่ได้คร้า คือ จิตใจพวกเเกทำด้วยอะไร
ตอนที่จขกทเข้ามาเรียนมีคนเข้าใหม่พร้อมจขกทประมาณ 10 คน เเต่คนที่พูดจีนได้จะมีเด้กเก่าจะเข้ามาหาเเละเทคเเรค์ดีมากถึงมากที่สุดเเละได้เข้ากลุ่มเร็วมากเว่อร์ ปล่อยให้เราเเละเพื่อนอีกหลายคนเป็นเเกะดำอยู่ยังงั้น
เหมือนบางคนเหมือนจะเหยียดชนชาติเราด้วยๆ ไม่รู้ทำไม จขกทก็พยายามทำทุกอย่างเท่าที่ตัวเองจะทำได้เเละคิดว่าดีที่สุด เพื่อให้พวกเค้ายอมรับเราในฐานะเพื่อนร่วมห้อง เเต่บางครั้งเราต้องฝืนตัวเองมาเกินไป เเลรู้สึกเหนื่อยที่ต้องปั้นหน้ายิมตลอดเวลาทั้งๆที่ใจเราไม่ไหวเเล้ว จขกทต้องผ่านวันเเเต่ละวันไปด้วยความยากลำบาก รู้สึกเครียดมากๆๆมาอยู่นี่รู้สึกสุขภาพจิตนี่ไปหมดเเล้ว เจอเรื่องเรียนหนักๆๆเเล้วต้องมาเจอสังคมเเบบนี้ จขกท รู้สึกกดดันมาก เเละรู้สึกเหนื่อยมากที่ต้องรับความกดดันต่างๆรอบตัวเอง พยายามทำตัวเหมือนไม่เเคร์อะไรที่ปล่อยได้ก็ปล่อยไป เเต่ลึกๆเเล้วเราก็ยังเเคร์อยู่ ทำเหมือนเราไม่เป็นไรเเต่เเเราเป็นมากๆๆ
จขกท อยากขอขำปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้หน่อย
-ใครที่มีประสบการณ์เเบบนี้ หรือใครกำลังเรียนที่ต่างประเทศ หรือใครอยากให้คำเเนะนำ หรืออยากเเชร์เรื่องตัวเอง ขอบคุณมากค้า
เหตุเกิดที่@นานาชาติปีนัง
ตอนนี้จขกท กำลังเรียนโรงเรียนนานาชาติที่ปีนัง เป็นเด็กหอด้วยคะ ก่อนไปคือจินตนาการว่ามันต้องดีเเน่เลย นักเรียนไม่เยอะเท่าเมืองไทย ทุกคนอยู่เหมือนครอบครัวเเละต้องfriendlyเเน่ๆ เเต่เมื่อเปิดเรียนวันเเรกวันไม่เหมือนกับที่เราจินตนาการไว้เลย คือ ทุกคนหยิ่งมากๆๆๆทุกมากที่สุด เราเข้าไปทักเเต่พวกเค้าก็เดินผ่านเหมือนกับเราไม่มีตัวตน ตอนนั้นหัวใจคือเเตกสลายกันเลยทีเดียว คือที่นี้คนชาติเดียวกับอยู่ด้วยกัน ห้องจขกทมีคนไทยเเค่สี่คน (รวมจขกท) คนในโรงเรียนว่างไม่ได้ต้องนินทาชาวบ้านตลอดเวลา ตอนหน้าดี หลับหลังอีกอย่าง ไม่มีใครจริงใจกันเลย ขนาดเพื่อนสนิทกันมากๆๆอยู่ร่วมกันมาหลายปี ยังไม่ค่อยจริงใจกันเลย โรงเรียนของจขกทมีนักเรียนมาเล-จีนเยอะมากๆค่ะ พูดจีนกันทั้งวันไม่เเค่ชาวบ้านชาวช่องกันเลย ขนาดprinciple สั่งให้พูดอังกฤษเเต่พวกนางก็หาได้เเคร์ไม่ เวลาทำงานกลุ่ม จขกทเหมือนหมาหัวเน่าเลยค้า เสนออะไรไปเค้าก็ไม่ฟัง คุยภาษาจีนกันต่อไป ไม่เคยเเคร์เราเลย เเล้วเค้าชอบโยนสิ่งที่ไม่ดีหรือสิ่งที่พวกเต้าไม่ชอบมาให้เราเสมอๆๆ เเต่โชคดีที่ครูเป็นคนอังกฤษเกือบทั้งหมด ทำให้เรียนรู้อะไรบ้าง เเต่ความรู้สึกของจขกทร็สึกว่าเงินค่าเรียนเเพงๆที่พ่อเเม่จขกทส่งเสียให้เรียนนั้นไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่ได้จากที่นี่เลย ขนาดในคาบเพื่อนเค้ายังพูดภาษาจีนข้ามหัวครูกันเลยทีเดียว ไม่ได้มีความเกรงใจครูอะไรเลยๆ นิสัยเพื่อนที่โรงเรียนเเบบ.... นิสัยอะไรที่ไม่เคยเจอที่ไทยมาเจอที่นี้หมดเลย ถ้ามาหาเพื่อนตายที่นี้ คงหาไม่ได้เเเน่นอน เพื่อนบางคนถ้าอยากได้อะไรก็จะมาหาเรา เเต่พอเราหมดผลประโยชน์ถีบหัวส่งเรา เมื่อเรามีอะไรดีกว่าก็อิจฉาเรา ทำหน้าเเบบก็ไม่รู้สินะใส่เรา หน้าตบมากๆๆๆ
คนบางกลุ่มนินทาหลับหลังคนอื่นเป็นภาษาจีน โดยเฉพาะนินทาเด็กต่างชาติที่ฟังภาษาจีนไม่รู้เรื่อง บางคนชอบรังเเกเพื่อน ใครที่อ่อนเเอกว่าถูกรังเเกเสมอจร้า เหมือนบางทีเพื่อนจขกท อาบน้ำอยู่ เเล้วเพื่อนอีกสองคนที่นิสัยเเบบ..... เอาน้ำสกปรกสาดเข้าไปในห้องน้ำที่เพื่อนจขกท อาบน้ำอยู่ค้า พอเพื่อนจขกทคนที่อาบน้ำร้องไห้ คนที่เเกล้งหัวเราะเเบบสะใจที่ได้เเกล้งเพื่อน จขกท เห็นเเล้วเเบบรับไม่ได้คร้า คือ จิตใจพวกเเกทำด้วยอะไร
ตอนที่จขกทเข้ามาเรียนมีคนเข้าใหม่พร้อมจขกทประมาณ 10 คน เเต่คนที่พูดจีนได้จะมีเด้กเก่าจะเข้ามาหาเเละเทคเเรค์ดีมากถึงมากที่สุดเเละได้เข้ากลุ่มเร็วมากเว่อร์ ปล่อยให้เราเเละเพื่อนอีกหลายคนเป็นเเกะดำอยู่ยังงั้น
เหมือนบางคนเหมือนจะเหยียดชนชาติเราด้วยๆ ไม่รู้ทำไม จขกทก็พยายามทำทุกอย่างเท่าที่ตัวเองจะทำได้เเละคิดว่าดีที่สุด เพื่อให้พวกเค้ายอมรับเราในฐานะเพื่อนร่วมห้อง เเต่บางครั้งเราต้องฝืนตัวเองมาเกินไป เเลรู้สึกเหนื่อยที่ต้องปั้นหน้ายิมตลอดเวลาทั้งๆที่ใจเราไม่ไหวเเล้ว จขกทต้องผ่านวันเเเต่ละวันไปด้วยความยากลำบาก รู้สึกเครียดมากๆๆมาอยู่นี่รู้สึกสุขภาพจิตนี่ไปหมดเเล้ว เจอเรื่องเรียนหนักๆๆเเล้วต้องมาเจอสังคมเเบบนี้ จขกท รู้สึกกดดันมาก เเละรู้สึกเหนื่อยมากที่ต้องรับความกดดันต่างๆรอบตัวเอง พยายามทำตัวเหมือนไม่เเคร์อะไรที่ปล่อยได้ก็ปล่อยไป เเต่ลึกๆเเล้วเราก็ยังเเคร์อยู่ ทำเหมือนเราไม่เป็นไรเเต่เเเราเป็นมากๆๆ
จขกท อยากขอขำปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้หน่อย
-ใครที่มีประสบการณ์เเบบนี้ หรือใครกำลังเรียนที่ต่างประเทศ หรือใครอยากให้คำเเนะนำ หรืออยากเเชร์เรื่องตัวเอง ขอบคุณมากค้า