สวัสดีครับผมชื่อD(นามสมมุด)เพิ่งอยู่ม.2สิ่งที่ผมจะเล่าให้เพื่อนฟังนี้เป็นเรื่องจริงคับผมมีเพื่อนสนิท1คนเป็นผู้ชาย 1คนนี้ ที่ทำตัวกับผมอยู่กับผมอย่างกับไม่ใช่เพื่อนทำตัวกับผมเหมือนกะแฟนจนทำให้ผมรักคนนี้มาก เวลาอยู่กับคนนี้ทำให้ผให้มีความสุขมาก และผมก็แอบรักคนนี้มาก แต่ผมไม่รู้ว่าคนนี้เขารักผมจริงๆหรือเปล่าถ้าเขารักผมจริงๆผมจะทำยังไงดีให้เขากลับมารักผมเหมือนเดิมเลยอยากให้เพื่อนช่วยคับ อาจยาวไปหน่อยนะคับ งั้นเข้าเลยดีกว่าเรื่องมันก็เกิดขึ้นเมื่อผมเล่นโทรศัพท์อยู่ที่บ้านตอนประมาณ1ทุ่มแล้วก็มีข้อความจากเฟสบุ๊คเขียนมาว่า"D รักนะ"และนั้นเป็นข้อความของเพื่อนสนิทคนแรกของผมชื่อP(นามสมมุด)เป็นคนที่ตัวใหญ่แข็งแรงหน้าตาดีสูงเพียงหูของผมเป็นนิสัยดีขี้อายส่วนมากเขาจะดีกับผมมากเวลามีงานอะไรที่ไม่เสร็จไอ้Pมักจะเอางานนั้นมาให้ผมทำเสมอตอนแรกที่ไอ้Pส่งข้อความมาว่า"Dรักนะ"ผมก็ไม่รู้สึกอะไรหรอกนะครับ ผมคิดว่าไอ้Pมันคงเขี้ยนส่งมาเล่นๆผมก็เลยเขียนข้อความกลับไปว่า"P รักนะ"ตอนนั้นผมหัวเราะในใจมากแล้วไอ้Pก็เขียนกลับมาว่า"ครับที่รัก"แล้วผมก็เขียนไปว่า"เฮ้ยไอ้Pนายชอบฉันจริงหรอว่ะไอ้Pก็ตอบกลับมา"อืม"แล้วผมก็คิดว่ามันพูดเล่นๆเลยตอบกลับไปว่า"ครับที่รักรักเหมือนกันน่า"แล้วไอ้Pหยุดตอบกลับมา ผมกับไอ้Pจักกันมาตั้งแต่ ป.5 แล้วคับมันมักจะกระดิกน้องชายของมันให้ผมดู จนมาถึงม.1ผมกับไอ้Pก็ไม่สนิทกันเท่าไหร่หรอกนะครับผมก็ไปสนิทกับเพื่อนคนอื่น จนมาขึ้นม.2 ผมกับไอ้Pก็มาสนิทกันมันมักจะกระดิกน้องชายของมันให้ผมดูเหมือนกับตอนป.5เลย พอผมนั่งเรียนหนังสือไปเรื่อยๆมันก็เอาก้นปากกามาจิ้มใส่น้องชายผมตอนที่แข็งพอดีผมกตก็ใจ พอสักพักไปไอ้Pก็กระดิกน้องชายของให้ผมดูอีกครั้งผมก็เลยเอาชี้ของผมจิ้มเข้าไปที่น้องชายของมันเพื่อหายกันที่มันเอาปากกาจิ้มน้องชายของผม มันก็ตกใจแล้วมันก็ถามขึ้นว่าเฮ้ยDของนายใหญ่แค่ไหนว่ะ คำพูดนั้นผมไม่กล้าตอบมากเพราะผมนั้นเป็นขี้อายเหมือนกับมัน ผมก็เลยตอบไปว่า 3นิ้ว แล้วมันก็หัวเราะแล้วผมก็ถามกลับไปว่าของนายละใหญ่แค่ไหนแล้วมันก็เอามือของมันนั้นกำน้องชายคากางเกงนักเรียนของมันให้ผมดู ผมก็คิดในใจทำไหมมันถึงกล้าทำนะแล้วผมกเลย็แกล้งทำเป็นตอบไปว่าไม่ใช่น้องชายของมันจริงๆ มันก็กำน้องชายของมันให้ผมดูอีกครั้งพอเลิกเรียนมันก็เดินกลับกับผมมันก็กอดเอว กอดอก  กอดคอผมเดินไปและนั้นก็คือจุดเริ่มต้นที่ชอบไอ้P. มันกอดคอผมตั้งโรงเรียนจนมาถึงบ้านเลยโดยไม่ได้มือของมันออกจากตัวผมสักนิดเดียวบ้านของมันกับบ้านของผมอยู่ไกลกันมาก เวลาที่ไอ้Pกอดตัวผมหมรู้สึกอบอุ่นมากเลยหัวใจผมเต้นเร็วมาก พอตกกลางคืนมันก็ชอบโทรมาผมร้องเพลงให้ผมฟังมันก็ถามว่ากินข้าวยังอะไรทำนองนั้น เวลาผมอยู่คนเดียวในบ้านผมก็มักโทรไปหาไอ้Pเสมอ ตั้งเกิดมาผมเพิ่งเคยเห็นคนที่ชอบโทรมาหาผมตลอดเลย แล้วผมก็รักเขาจริงๆซะแล้ว พอวันต่อมาเพื่อนผู้หญิงที่อยู่ห้องผมล้อผมกับไอ้Pว่าเราสองคนเป็นเกย์เพราะพวกเขาเห็นเราสองคนกอดคอกันเดินกลับบ้านนั้นเอง พวกผู้หญิงก็เลยคิดว่าผมกับไอ้Pเป็นเกย์      ไอ้Pมันก็ไม่รู้สึกอะไร มันก็ยิ่งทำให้พวกผู้หญิงคิดว่าเราสองคนเป็นเกย์จริงๆผมอยากจะบอกผมรักเขาแต่ผมก็ไม่กล้าบอก และตอนนั้นก็มาถึงที่เราคุยกันในเฟสบุ๊ค"เฮ้ยDผู้ชายรักกันมันจะมีลูกหรอว่ะ "คำพูดนี้ทำให้ผมรู้สึกใจสลายยังไงไม่รู้ ผมก็เลยตอบเป็นจริงไปว่า"อืมไม่มี"แล้วเขาก็เขียนมาว่า"Dฉันว่าเราใช้คำว่าที่รักเถอะนะ"ผมรู้สึกหมดหวังมากไม่รู้จะทำยังไงต่อไป เพราะเราจะมักใช้คำว่าที่รักเวลาพูดคุยกันในเฟส ผมก็คิดอยู่ในใจว่าเขารู้หรือเปล่านะว่าผมรักเขา ผมคิดว่าตั้งแต่แรกจนมาถึงตอนเลิกกันผมคิดว่าเขารักผม และวันต่อมาเขาก็ไม่มานั่งคุยกับผมเลยเวลาเดินกลับบ้านด้วยกันเขาก็ไม่กอดผมเลยและไม่พูดคุยอะไรปละไม่โทรมาหาผมเลยกับผมเลยและผมก็ยังคิดว่าเขาต้องรักผมแน่ๆต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างที่เขาไม่พูดคุยอะไรกับผมหรือขนาดไม่นั่งใกล้กับผมเวลาผมมองหน้าเขาเขาทำหน้าเหมือนเศร้าๆมากผมอยากให้เขากลับมารักผมเหมือนเดิมอีกจังเลย เพื่อนๆพอจะมีวิธีที่จะทำให้เขากลับมารักผมเหมือนเดิมไหมครับ ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกเลย