ในยุคสมัยที่รถ Bigbike ยังเป็นเรื่องยากที่จะสามารถซื้อมาครอบครอง
ผมได้รวมเงินก้อนนึงซื้อมาใช้ด้วยความอยากเป็นเจ้าของสักครั้ง และด้วยความอยากเท่ห์
รุ่นของรถคันนั้นอายุราวๆ 18 ปีได้

ผมใช้รถคันนี้ขี่เท่ห์(คิดเอง)ไปได้สักพัก รถก็เริ่มมีปัญหาต่างๆ ผุดขึ้นมา
เริ่มจากระบบไฟฟ้าของรถ
ซึ่งแน่นอนละครับ สายไฟฟ้า ปุ่มกดสตาร์ท ไฟเลี้ยว ระบบแผ่นชาร์ท ไดสตาร์ทต่างๆมันสึกกร่อนไปตามกาลเวลา
ส่งผลให้แบตเตอร์รี่เสื่อมสภาพไวมาก และหมดเร็วกว่าที่ควรจะเป็น เปลี่ยนเดือนถึงสองเดือน 1 ลูก ปุ่มต่างๆ กดติดบ้างไม่ติดบ้าง ต้องกดย้ำๆ หรือแล้วแต่ดวง บางครั้งถึงกับต้องร้องขอให้ชาวบ้านช่วยมาเข็นสตาร์ท

นอกจากนี้ยังมีระบบเครื่องยนต์
ในเรื่องการระบายความร้อนหม้อน้ำ พัดลมหม้อน้ำ เจอความร้อนในประเทศเรานี่เหนื่อยเลย นอกจากนี้พวกท่อยางต่างๆ
ก็เสื่อมสภาพ ความเสื่อมสภาพก็ทำให้เกิดรูรั่ว ตามข้อต่อต่างๆ ซึ่งระบบน้ำหล่อเย็นถ้ามีการรั่ว ก็จะทำให้เครื่องยนต์พังได้ เวลามันรั่วมันไม่ใช่แค่ซึมนะครับ มันจะพุ่งปรี๊ดเหมือนปื่นฉีดน้ำเลย ทำให้คุณต้องรีบหาที่จอด

จากปัญหาความเก่าที่ว่ามา ส่งผลต่อการดำเนินชีวิต เพราะทุกครั้งที่คุณคิดอยากจะขับรถสุดเจ๋งของคุณไปไหนก็ตาม
จะเกิดความคิดว่า มันจะพังระหว่างทางหรือเปล่า คุณจะไม่มีความมั่นใจในการขับขี่เลย ความสนุกของคุณจะหายไป... ตั้งแต่ยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ
แต่ทุกครั้งที่มันไม่ดื้อเราจะมีความสุข

นอกจากนี้รถต่างๆ มีอะไหล่สึกหรอ จึงต้องมีการเปลี่ยนอยู่ตลอด เช่นผ้าเบรค กรองอากาศ ปั๊มติ๊ก สายเบรค สายครัช และอื่นๆ ของเหล่านี้มันไม่มีแล้วหรือถ้ามีก็จะหายาก หรือบางครั้งคุณอาจต้องพลิกแผ่นดินหาของและจำใจซื้อของเก่าใช้แล้วมาใส่แก้ขัด

คุณจะได้เพื่อนใหม่ 2 แบบ
1 คุณจะได้ช่างซ่อมรถที่เจอกันประจำเกือบทุกเดือนเป็นเพื่อน  ได้แลกเปลี่ยนความรู้ใหม่ๆ แต่คุณต้องจ่ายเงินเขาเรื่อยๆเช่นกันนะ
2 คุณจะได้เพื่อนใหม่ที่เอารถมาซ่อมที่ร้านระหว่างคุณรอเพื่อนตามข้อ 1 ช่วยคุณ
หรือเพื่อนในโลกเสมือน(google) เมื่อคุณเสิร์ชหาข้อมูลรถที่เสียเหมือนคุณ   ....แต่มันจะเป็นแค่ข้อความทิ้งร้าง ไม่สามารถถามตอบได้อีก

ผมเคยรถเสียแต่ยังพอขับขี่ได้ ก็ต้องค่อยๆไปตามข้างถนน ระหว่างที่คุณเข็น หรือเลื้อยเป็นเต่าคลาน
จะมีเสียงแตร เสียงสบถ เสียงสรรเสริญคุณอยู่ตลอดเวลา ระหว่างนั้นคุณทั้งเหนื่อย ทั้งร้อน แต่ก็ต้องไปให้ใกล้ที่ปลอดภัยที่สุดเพื่อที่จะได้ฝากจอดรถไว้กับคนแปลกหน้า แล้วค่อยหาทางนำรถไปร้านซ่อม  ก็ต้องคิดต่อ มีเพื่อนเราคนไหนพอจะมาช่วยเราได้บ้าง กดโทรๆๆๆๆๆ ต้องคิดว่าจะกลับบ้านยังไง ต้องคิดว่าฝากรถไว้จะหายไหม คิดว่าจะเอารถลากที่ไหนเสียเงินเท่าไร วันพรุ่งนี้ร้านช่างจะเปิดไหม บลาๆๆๆ
อารมณ์ในการขอความช่วยเหลือข้างทางในหนัง กับชีวิตจริงมันไม่เหมือนกันเลยครับ มันต่างกันมาก

ที่เล่ามาเป็นแค่บางส่วน ผมอยากให้คิดให้ดีก่อนจะพาคนแก่เข้าบ้าน
ถ้าคุณมีเงินมากพอ มีช่างที่ไว้ใจได้ และสนุกกับการหาความรู้ใหม่ๆ เรื่องเครื่องยนต์กลไก สนุกกับการไปร้านซ่อมรถ สนุกกับการไปหาของแต่งรถ และมีรถคันอื่นไว้ใช้อยู่แล้ว ซึ่งควรจะครบทุกข้อที่กล่าวมา ไม่ใช่รับได้บางข้อ บางข้อยังไม่พร้อม อย่าเอารถแบบนี้มาใช้เลยครับ

ถ้าคุณจะใช้รถคันนี้เป็นประจำ ไม่มีรถคันอื่น อย่าเอามาครับ
ล้มเลิกและพับเก็บความคิดอินดี้ของคุณได้เลย
ด้วยความหวังดี