รู้ว่าตัวเองเจ็บ...แต่ทำไมยังทน จะหาคำตอบจากไหน??

**อ้างอิงจากกรณีตัวอย่างของเพื่อน

เพื่อนเราคนนี้ มันคบกับแฟนตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม มันเป็นคนขี้หึงขี้หวงแฟน ไปไหนด้วยกันตลอดเวลา แต่พอเข้ามหาลัยปี 2 แฟนมันดันเป็นแฟนกับพี่รหัสตัวเอง เรารู้นะ....แต่เราไม่กล้าบอกมัน อยากให้มันมาเห็นเองมากกว่า (เรื่องของเขาเราไม่ค่อยยุ่ง) ส่วนใหญ่ทำได้แค่ให้คำปรึกษามากกว่า จนมันรู้แล้วก็เลิกกันไป

แต่เพราะอะไรไม่รู้ โลกมันโคจรให้กลับมาเจอกัน กลับกลายเป็นว่าไปกินข้าวไปดูหนัง ไปรับไปส่งกันตลอดเวลา ทั้งๆที่แฟนเก่ามันก็ยังไม่เลิกกลับแฟนพี่รหัสนาง

เรานี่ก็งง แต่ก็อย่างว่า โตๆ กันแล้ว เราก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งนะ ได้แต่ฟังมันบ่นมันเพ้อเวลามันเมา แต่กลุ่มเพื่อนนิออกแนวรำคาญมากถึงมากที่สุด

ล่าสุด มันสั่งช่อดอกกุหลาบกับตุ๊กตาตัวควายๆ ให้อีก เรานิ....มองบนเลย  คือเพื่อนนิเป็นห่วงมันมากนะ หาเหตุผลมาล้านแปดมันก็ไม่ฟัง มันบอกแค่ว่า มันทำแล้วมีความสุข 😅😅

ถามเลยละกัน เราอยากรู้ว่า ความเจ็บนิไม่ทำให้จำเลยหรือยังไง ผู้ชายที่โดนแบบนี้ยังสามารถทนได้หรอค่ะ ไม่เหนื่อยกับใจตัวเองหรอ หรือว่ารอว่าเขาจะกลับมา

ปล. เพื่อนชายคนอื่นๆ ที่เราถาม มันบอกว่า เจ็บแต่ก็ยอม แต่บางคนบอก กุกินข้าวไม่ได้กินหญ้า
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่