ยอมรับว่าตอนแรกที่คุย ก็รู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว
แต่เขายังโทรหาทุกวัน โทรปลุก รายงานตัว รายงานชีวิตประจำวัน แทบจะทุกเวลา
ตอนแรกเราเองก็ไม่ได้ชอบอะไรมากมาย  จนเวลามันผ่านไปเรื่อยๆ
ยอมรับว่าลืมตัว และก็ชอบสิ่งที่เขาทำให้ทุกอย่าง
และสิ่งที่เราได้ผ่านมาด้วยกัน เราทำอะไรด้วยกันมากจริงๆ มากจนบางทีก็แอบคิด ว่าแฟนของเธอหายไปไหน เธอคุยกะแฟนบ้างไหม...

ตัวเขาเองก็บอกว่าชอบเรา ทำให้เราคิดไปว่า เราก็อาจจะมีสิทธิ์บ้าง
ก็เลยอยู่ อยู่แบบไม่ก้าวก่ายอะไรในชีวิตเขาเลย ไม่ยุ่งอะไรทั้งนั้น (โง่จัง)

จนที่ผ่านมาไม่กี่วันนี้เราเองทนไม่ไหวจริงๆ แฟนเขาเริ่มกลับมา เราเลยขอให้เขาออกไปจากชีวิต ตอนแรก เขาก็ไม่ยอมไป ขออยู่เป็นอะไรก็ได้ในชีวิตเรา
และเราเองก็รู้ตัวแหละ ว่าเราเองก็ยังอยากคุยอยู่

จนมาถึงตอนนี้ เขาทำตัวห่างมาก ไม่โทรหา ไม่ตาม ไม่รายงานตัวแบบเดิม
กลายเป็นเราเองสะงั้น ที่ไม่อยากออกไปจากชีวิตเขา ยอมเป็นอะไรก็ได้ในชีวิตเขา
รู้เลยว่าไม่มีศักดิ์ศรีเลย ...และมันก็ไม่ถูกต้อง...

ถามว่าอยากออกไปจากวังวนแบบนี้ไหม บอกได้เลยว่าอยากมากกกก
แต่มันแพ้ทุกที พอใจแข็ง เอาละ เราจะออกไปละ เขาก็ทักมา..
พอเราตามหา เขาก็หายไป..
เหนื่อยแล้ว เหนื่อยจริงๆ

รู้ ว่าทุกอย่าง มันอยู่ที่ตัวเราเอง เราต้องข้ามผ่านมันไปให้ได้...

แต่ที่ยังสับสน คือ สุดท้ายแล้ว เขาต้องการอะไรกันแน่!!!