(แฟนเป็นทอมนะคร้า)...เขาเคยถามเราว่าเคยได้ยินอารรถณ์ 7 ปีไหม เราตอบเขาว่าไม่เชื่อ..ดูพ่อกับแม่เธอสิคบกันมากี่ปี.....หลังจากนั้นก้อลืมๆไป....###แต่วันนี้เราเสียคนที่ดีที่สุดคนที่รักเราที่สุดไปแล้ว####....เพราะความใจร้อนของเราเอง.....เราคบกับเขามา 7 ปี...เราเป็นคนที่ขี้น้อยใจ...ขี้งอน...ขี้บ่น..จุกจิก...เอาแต่ใจ..อารมณ์ร้อน...มีรัยก้อโวยวายกับเขาก่อน...อะไรไม่ได้ดังใจก้อวีน...บางทีทะเลาะกันเราก้อทำร้ายเขา..ไม่ชอบโทรศัพท์หาเขาเลย.......แต่เขาก้อง้อเราและยอมเรามาตลอด...ทะเลากันทุกวันเรื่องไม่เป็นเรื่อง...ดีกันได้ไม่เท่ารัย.....(ด้วยความที่เราก้ออคิตกับที่บ้านเขา....ที่บ้านเขาไม่ชอบเรา...นินทาเรา..ว่าเรา..ลับหลังแต่เรารู้....แล้วต่อหน้าเรามาพูดดี...)....ไม่รู้ว่ามันเรียกว่าความรักหรือความผูกพันธ์....เพราะอายุเราห่างกันมาก....แต่เขาบอกเขารักเรามาก...มีแพลนอีก 2 ปี จะแต่งงานกัน.....เพราะเราเป็นคนมีภาระ...อยากรีบทำงานใช้หนี้ให้หมดจะได้มาอยู่กับเขาได้อย่างไม่กังวลใจอะไร
เขาเคยขอให้เราอัพสเตตัสเฟสว่าคบกับเขา...ลงรูปคู่....อะไรที่หวานๆ....เราไม่โรแมนติคพอเราก้อไม่ได้ทำ....บอกเขาว่าขอพื้นที่ส่วนตัวเล็กนิดนึงได้ไหม.....เขาก้อเข้าใจ....เขาจะเป็นคนที่ใส่ใจทุกอย่าง..ดูแลเรา..เป็นห่วงเรา....หวงเรา..บอกรักเราตลอด.....อยู่ด้วยกันทุกวัน...ไปไหนไปด้วยกันตลอด....น้อยครั้งมากที่ห่างกัน....
จนวันนึงตัดสินใจกลับลงมาทำงานอยู่ที่บ้าน (เมื่อก่อนอยู่กรุงเทพ)...เราก้อไปนอนบ้านเขาบ้าง......แต่เขาไม่ค่อยมาบ้านเราเลย...ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน...นับครั้งได้เลย....กลับบ้านตัวเองบ้างเพราะต้องดูพ่อกับแม่.....แต่เราก้อดีกันทะเลาะกันมาตลอด.....เขาชอบให้เราไปนอนบ้านเขา.....จนมาวันหนึ่ง......เราได้งานทำที่ร้านร้านหนึ่ง....ทำงานไม่เป็นเวลาเลิกไม่เป้นเวลา..มีเข้ากะ...ยอมรับว่าเหนื่อยมาก..ร่างกายแย่มาก......(ตอนนั้นไปอยู่บ้านเขาแล้วทุกวัน)....เขาก้อดูแลดีมาก..รีดผ้าให้..ห่อข้าวให้...มารับมาส่ง.....เราไม่ค่อยมีเวลาให้เขามากนัก....บางที่กลับมาเหนื่อยก้อนนอน...พักยาวจนถึงเวลาเข้างานอีกรอบ....เป็นแบบนี้มาเรื่อย......แต่เราก้อสังเกตุดูว่าเขาเปลี่ยนไป...แต่ไม่ได้อะไรเพราะเชื่อใจเขามาก....
จนมาวันหนึ่งที่บ้านมีปัญหาเลยต้องกลับมาอยู่บ้าน....แต่ก้อยังทำงานที่เดิม.....เหนื่อยสุด.....แต่ก้อยังไปๆมาๆบ้านเขากับบ้านเราอยู่........จนวันเกิดของเรา....เราซื้อเค้กมา...กะว่าจะจัดงานวันเกิดเพราะเราเกิดวันที่ใกล้ๆกัน....ดูเขาเฉยๆ...ไม่ใส่ใจ...สนใจแต่โทรศัพท์...มากกว่าเมื่อก่อน....ยิ้มกับโทรศัพท์.....เราก้อไม่อะไร....เพราะเขาก้อให้โทรศัพท์เราไว้...แต่เราไม่เคยเช็คเลย...ดูที่รัยก้อมีแต่ข้อความบริการเสริม....มีแต่ซื้อขายของทะเล....จนวันหนึ่งที่เราเลิกงานวันนั้นไปนอนบ้านเขา...แต่ด้วยความเพลีย..ก้อนอนดูหนังแล้วหลับไป....จนมารู้สึกตัวอีกที....ก้อเห็นเขานอนหันหลังให้เราตลอดเล่นโทรศัพท์ก้อยังไม่อะไร....เราก้อหลับๆตื่นๆ..แต่ตื่นมาที่รัยก้อเห็นเขาเล่นแต่โทรศัพท์....จนเราทนไม่ไหวลุกมาถามเขาว่าจะคุยอะไรกับใครหนักหนา...ดึกแล้วเมื่อรัยจะนอน....จนเผลอหลับไปอีกรอบ..ได้ยินเสียงคนคุยโทรศัพท์....เราตื่นมาแย่งโทรศัพท์เขาไปดู....###เขาคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่..เราโมโหมาก...ตอนนั้นอยากเลิกเลย...ทำไมต้องทำกับเราแบบนี้....โวยวาย..และส่งข้อความไปด่าผู้หญิงคนนั้น.....เราบอกเขาว่าขอให้คนนี้คือคนสุดท้ายอย่าให้มีอีก......แต่ใจมันก้อเสียหลังจากนั้นมา.....#####เดี๋ยวมาต่อ......
อาถรรณ์ 7 ปี มีจริงหรือ..แล้วคุณเชื่อไหม...แต่ที่แน่ๆเราเสียคนที่ดีที่สุดไปแล้ว
เขาเคยขอให้เราอัพสเตตัสเฟสว่าคบกับเขา...ลงรูปคู่....อะไรที่หวานๆ....เราไม่โรแมนติคพอเราก้อไม่ได้ทำ....บอกเขาว่าขอพื้นที่ส่วนตัวเล็กนิดนึงได้ไหม.....เขาก้อเข้าใจ....เขาจะเป็นคนที่ใส่ใจทุกอย่าง..ดูแลเรา..เป็นห่วงเรา....หวงเรา..บอกรักเราตลอด.....อยู่ด้วยกันทุกวัน...ไปไหนไปด้วยกันตลอด....น้อยครั้งมากที่ห่างกัน....
จนวันนึงตัดสินใจกลับลงมาทำงานอยู่ที่บ้าน (เมื่อก่อนอยู่กรุงเทพ)...เราก้อไปนอนบ้านเขาบ้าง......แต่เขาไม่ค่อยมาบ้านเราเลย...ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน...นับครั้งได้เลย....กลับบ้านตัวเองบ้างเพราะต้องดูพ่อกับแม่.....แต่เราก้อดีกันทะเลาะกันมาตลอด.....เขาชอบให้เราไปนอนบ้านเขา.....จนมาวันหนึ่ง......เราได้งานทำที่ร้านร้านหนึ่ง....ทำงานไม่เป็นเวลาเลิกไม่เป้นเวลา..มีเข้ากะ...ยอมรับว่าเหนื่อยมาก..ร่างกายแย่มาก......(ตอนนั้นไปอยู่บ้านเขาแล้วทุกวัน)....เขาก้อดูแลดีมาก..รีดผ้าให้..ห่อข้าวให้...มารับมาส่ง.....เราไม่ค่อยมีเวลาให้เขามากนัก....บางที่กลับมาเหนื่อยก้อนนอน...พักยาวจนถึงเวลาเข้างานอีกรอบ....เป็นแบบนี้มาเรื่อย......แต่เราก้อสังเกตุดูว่าเขาเปลี่ยนไป...แต่ไม่ได้อะไรเพราะเชื่อใจเขามาก....
จนมาวันหนึ่งที่บ้านมีปัญหาเลยต้องกลับมาอยู่บ้าน....แต่ก้อยังทำงานที่เดิม.....เหนื่อยสุด.....แต่ก้อยังไปๆมาๆบ้านเขากับบ้านเราอยู่........จนวันเกิดของเรา....เราซื้อเค้กมา...กะว่าจะจัดงานวันเกิดเพราะเราเกิดวันที่ใกล้ๆกัน....ดูเขาเฉยๆ...ไม่ใส่ใจ...สนใจแต่โทรศัพท์...มากกว่าเมื่อก่อน....ยิ้มกับโทรศัพท์.....เราก้อไม่อะไร....เพราะเขาก้อให้โทรศัพท์เราไว้...แต่เราไม่เคยเช็คเลย...ดูที่รัยก้อมีแต่ข้อความบริการเสริม....มีแต่ซื้อขายของทะเล....จนวันหนึ่งที่เราเลิกงานวันนั้นไปนอนบ้านเขา...แต่ด้วยความเพลีย..ก้อนอนดูหนังแล้วหลับไป....จนมารู้สึกตัวอีกที....ก้อเห็นเขานอนหันหลังให้เราตลอดเล่นโทรศัพท์ก้อยังไม่อะไร....เราก้อหลับๆตื่นๆ..แต่ตื่นมาที่รัยก้อเห็นเขาเล่นแต่โทรศัพท์....จนเราทนไม่ไหวลุกมาถามเขาว่าจะคุยอะไรกับใครหนักหนา...ดึกแล้วเมื่อรัยจะนอน....จนเผลอหลับไปอีกรอบ..ได้ยินเสียงคนคุยโทรศัพท์....เราตื่นมาแย่งโทรศัพท์เขาไปดู....###เขาคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่..เราโมโหมาก...ตอนนั้นอยากเลิกเลย...ทำไมต้องทำกับเราแบบนี้....โวยวาย..และส่งข้อความไปด่าผู้หญิงคนนั้น.....เราบอกเขาว่าขอให้คนนี้คือคนสุดท้ายอย่าให้มีอีก......แต่ใจมันก้อเสียหลังจากนั้นมา.....#####เดี๋ยวมาต่อ......