หวัดดีค่ะ
เราทะเลาะกะเพื่อนในห้อง คือกลุ่มเรามีทั้งหมด4คนรวมทั้งเราด้วย แรกเราก็สนิทกันนะ แต่ตั้งที่เพื่อนเรามาขอยุที่ห้องเดวกะเราช่วงนั้นเรารุสึกว่าเรารุสึกดีมากมันมีความสุขนะที่ได้ยุแบบนั้น ไปไหนก็ไปด้วยกัน แต่พอยุไปเรื่อยๆๆเรารุสึกว่าทำไมเพื่อนคนอื่นทำไมตีตัวออกห่างเรา เริ่มแรกเพื่อนคนที่มาขอยุห้องเดียวกะเราก็ขอย้ายออกไปยุข้างนอก เราก็ถามนะว่าทำไมถึงออกละเพื่อนเราก็บอกว่าไม่มีไร แค่อยากออกไปยุคนเดียวอ่า เราเลยโพสต์ลงในเฟสนะว่าเหมือนเป็นส่วนเกิน เท่านั้นแหละเพื่อนในกลุ่มก็บอกว่าเราคิดมากไปเองแรกๆๆเราก็คิดว่าเราอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ แต่ในทางกลับกันถ้าเพื่อนเราไม่ทำให้เรารุสึกเราจะรุสึกแบบนี้ไหม เราเลยบอกตัวเองว่าคิดมากไปเอง แต่พอเวลาผ่านไปปีนึงเรารุสึกว่าทุกอย่างในความเป็นเพื่อนของเราไม่เหมือนเดิม ทุกคนทำตังเหมือนเราเป็นส่วนเกิน มีไรก็ไม่บอกเราไม่ค่อยคุยกะเราเหมือนเมื่อก่อน คุยกันแค่3คน เราเลยรุสึกว่าเราออกมาดีกว่า แต่พออกมาจากกลุ่มเราก้เลยไปยุกะอีกกลุ่มที่มีแต่ผช เราก้เราเรื่องนี้ให้เพื่อนในกลุ่มฟังตอนแรกมันก็ดูเหมือนเข้าใจเรานะ (อ่อเราลืมบอกไปว่าตอนที่เพื่อนเราที่เป็นผญที่มาขอยุห้องเดียวกะเราอ่ะคือมายุห้องเราแล้วไม่ช่วยเราเก็บห้องเลยเราต้องทำเองทุกอย่างๆๆง่ายคือสกปรก เราก้ไม่ได้สะอาดนะแต่เราก็เก็บห้องแต่เพื่อนเรากินตรงไหมทิ้งตรงนั้เราก็บ่นทำไรก็ไม่ทำ ห้องสกปรกก้ไม่ทำความสะอาดปล่อยให้เราทำยุคนเดียวไม่ช่วยเราะเลย แล้วก็มียุวันนึงเรากลับบ้านประมานอาทิตนึงเพื่อนเราก็ยุห้องแต่ก่อนเราจะกลับมาห้องเพื่อนเรากลับบ้านไปก่อนพอเรากลับมาถึงห้องแล้วเราแบบอึ้งเลยคิดในใจโอ้พระเจ้า?นี่หรือห้องทำไมถึงรกอย่างนี้ จานก็ไม่ล้างห้องมดก็ขึ้นก่อนกลับก้ไม่ทำความสะอาดอะไรสักอย่างโอ้เราแทบร้อง นี่หรือห้องมันเอาเสื้อผ้าในตะกร้าของเราวางกะพื้นส่วนเสื้อผ้ามันมันเอาใส่ตะกร้าเราตอนนั้นเราโมโหมาก คิดในใจทำไมเป็นคนแบบนี้ว่ะ ไม่เก็บไรสักอย่าง สรุปคือเราต้องเก็บห้องเองทุกอย่างทั้งล้างห้องน้ำกว่าห้องถูห้องเก็บขยะ เช็ดโต๊ะ ขนาดโน๊ตบุ๊คเราไม่ได้เอากลับบ้านมันยังทำเหมือนของทิ้งมดขึ้นโน๊ตบุ๊ค คือที่เราไม่เอากลับบ้านนี่ก็เพราะว่ามันหนักอีกอย่างเพื่อนเรายังไม่โน๊ตบุ๊คด้วยตอนนั้นเราเลยเอาไว้ให้ใช้ มานึกทีหลังไม่น่าเอาไปใช้เลย วันนั้นจำได้เลยว่าเราเก็บห้องทั้งวันเลย ตอนนั้นเราคิดว่าทำไมมันเปนคนแบบนี้เราเลยจะแก้เผ็ดมันเราเลยเอาเสื้อผ้ามันที่ยุในตะกร้าเราใส่ถุงดำแล้วเอาเสื้อผ้าเราใส่ตะกร้าเรา แต่สรุปคือมันกลับมาห้องมันเหนเสื้อผ้ามันในถุงดำมันโมโหเรามากโทรมาด่าเรา หลังจากนั้นไม่นานมันก็ย้ายออกจากห้องเรา ตอนนั้นเราก็รุตัวนะว่าเราผิดเราก็ขอโทษไป มันก็บอกว่าเออช่างมันเถอะเรื่องมันผ่านไปแล้วสรุปคือมันก็ย้ายออกจาหอ) มาต่อเลยนะหลังจากที่เราเล่าให้เพื่อนผชในกลุ่มฟังแล้วมันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกนั้นถึงทำแบบนี้กะเราแต่เราไม่ได้เล่านะว่าเพื่อนผญมันทำกะห้องเรายังไง ในใจลึกแล้วเราก็ยังแค้นมันยุนะเราเลยให้เพื่อนเราไปจีบแฟนมัน พอมันรุเรื่องเท่านั้นแหละเป็นเรื่องใหญ่เลยก็เลยทะเลาะกันเป็นเรื่องราวใหญ่โตเลย ช่วงนั้นเราเลยหายหน้าหายตาไปประมาน4วัน วันแรกที่เรามาเรียนเพื่อนผชในกลุ่มเปลี่ยนไปจากที่เล่นกะเราคุยกะเราแต่ไม่คุยไม่ยุ่งกะเราไม่ถามไม่พูดถึงเราถามงานก้ไม่บอกเราไม่พูดด้วยเราโครตอึดอัดเลยตอนนั้นไม่ใช่เปนแค่คนเดียวเปนทั้งห้องเลยเราไม่รุนะว่าเพื่อนผญในห้องพูดไรเราไม่อยากไปพูดหรืออธิบายไรก่อนมันเหมือนเราไปแก้ตัว เราเลยไม่พูด แต่ในใจก็คิดนะว่าทำไมอยากรุไรทำไมไม่ถามทำไมชอบคิดเองเออเองพูดว่าเราเสียๆๆหายๆๆเรามาได้ยินทีหลังโครตเจ็บเหมือนเราไม่มีความดีอะไรเลยทั้งๆๆที่เพื่อนบางคนเดือดร้อนมาเราก็ช่วย เรื่องงานทำไม่ได้เราก็ช่วยแต่พอเรามีปัญหาก็ไม่ช่วยไรเราเลย เราเสียความรุสึกมาก แต่สุดท้ายเราก็ต้องยุคนเดียวให้ได้โดยที่ไม่มีเพื่อนพวกนั้นเราไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เรทำนี่มันผิดมากหรอ เรานิสัยแย่ขนาดนั้นเลยหรอทำไมเพื่อนถึงทำกะเราแบบนี้
แต่ตอนนี้เราก็มมีเพื่อนที่คบกัน3คนแต่พวกเราไ่ค่อยไปเรียน พวกในห้องก็ว่าเราหาว่าเราไม่ไปเรียนเราคิดในใจว่ามันเรื่องส่วนตัวป่ะไม่ไปเรียนมันก็เรื่องของเราป่ะ แต่เราไม่พูดแบบนี้กะเพื่อนนะ แล้วเวลาเราถามเรื่องงานก็ไม่ยอมบอกเรา แต่เวลาเรารุมาถามเราเราก็บอก เพื่อนที่เรียนที่อื่นบอกว่าสิ่งที่เพื่อนในห้องทำกะเรามันแย่มากเวลาเพื่อนมาขอความช่วยเหลือไม่ต้องช่วยทำแบบที่มันทำกะเราเราก็จะทำแบบนั้นนะแต่สุดท้ายก็ทำไมได้ ตอนนี้เราเลยปล่อยไม่สนใจใครใครถามไรถ้ารุก็บอกไม่รก็บอกไม่รุ
ทะเลาะกับเพื่อนแล้วโดนบีบจากเพื่อนในห้อง
เราทะเลาะกะเพื่อนในห้อง คือกลุ่มเรามีทั้งหมด4คนรวมทั้งเราด้วย แรกเราก็สนิทกันนะ แต่ตั้งที่เพื่อนเรามาขอยุที่ห้องเดวกะเราช่วงนั้นเรารุสึกว่าเรารุสึกดีมากมันมีความสุขนะที่ได้ยุแบบนั้น ไปไหนก็ไปด้วยกัน แต่พอยุไปเรื่อยๆๆเรารุสึกว่าทำไมเพื่อนคนอื่นทำไมตีตัวออกห่างเรา เริ่มแรกเพื่อนคนที่มาขอยุห้องเดียวกะเราก็ขอย้ายออกไปยุข้างนอก เราก็ถามนะว่าทำไมถึงออกละเพื่อนเราก็บอกว่าไม่มีไร แค่อยากออกไปยุคนเดียวอ่า เราเลยโพสต์ลงในเฟสนะว่าเหมือนเป็นส่วนเกิน เท่านั้นแหละเพื่อนในกลุ่มก็บอกว่าเราคิดมากไปเองแรกๆๆเราก็คิดว่าเราอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ แต่ในทางกลับกันถ้าเพื่อนเราไม่ทำให้เรารุสึกเราจะรุสึกแบบนี้ไหม เราเลยบอกตัวเองว่าคิดมากไปเอง แต่พอเวลาผ่านไปปีนึงเรารุสึกว่าทุกอย่างในความเป็นเพื่อนของเราไม่เหมือนเดิม ทุกคนทำตังเหมือนเราเป็นส่วนเกิน มีไรก็ไม่บอกเราไม่ค่อยคุยกะเราเหมือนเมื่อก่อน คุยกันแค่3คน เราเลยรุสึกว่าเราออกมาดีกว่า แต่พออกมาจากกลุ่มเราก้เลยไปยุกะอีกกลุ่มที่มีแต่ผช เราก้เราเรื่องนี้ให้เพื่อนในกลุ่มฟังตอนแรกมันก็ดูเหมือนเข้าใจเรานะ (อ่อเราลืมบอกไปว่าตอนที่เพื่อนเราที่เป็นผญที่มาขอยุห้องเดียวกะเราอ่ะคือมายุห้องเราแล้วไม่ช่วยเราเก็บห้องเลยเราต้องทำเองทุกอย่างๆๆง่ายคือสกปรก เราก้ไม่ได้สะอาดนะแต่เราก็เก็บห้องแต่เพื่อนเรากินตรงไหมทิ้งตรงนั้เราก็บ่นทำไรก็ไม่ทำ ห้องสกปรกก้ไม่ทำความสะอาดปล่อยให้เราทำยุคนเดียวไม่ช่วยเราะเลย แล้วก็มียุวันนึงเรากลับบ้านประมานอาทิตนึงเพื่อนเราก็ยุห้องแต่ก่อนเราจะกลับมาห้องเพื่อนเรากลับบ้านไปก่อนพอเรากลับมาถึงห้องแล้วเราแบบอึ้งเลยคิดในใจโอ้พระเจ้า?นี่หรือห้องทำไมถึงรกอย่างนี้ จานก็ไม่ล้างห้องมดก็ขึ้นก่อนกลับก้ไม่ทำความสะอาดอะไรสักอย่างโอ้เราแทบร้อง นี่หรือห้องมันเอาเสื้อผ้าในตะกร้าของเราวางกะพื้นส่วนเสื้อผ้ามันมันเอาใส่ตะกร้าเราตอนนั้นเราโมโหมาก คิดในใจทำไมเป็นคนแบบนี้ว่ะ ไม่เก็บไรสักอย่าง สรุปคือเราต้องเก็บห้องเองทุกอย่างทั้งล้างห้องน้ำกว่าห้องถูห้องเก็บขยะ เช็ดโต๊ะ ขนาดโน๊ตบุ๊คเราไม่ได้เอากลับบ้านมันยังทำเหมือนของทิ้งมดขึ้นโน๊ตบุ๊ค คือที่เราไม่เอากลับบ้านนี่ก็เพราะว่ามันหนักอีกอย่างเพื่อนเรายังไม่โน๊ตบุ๊คด้วยตอนนั้นเราเลยเอาไว้ให้ใช้ มานึกทีหลังไม่น่าเอาไปใช้เลย วันนั้นจำได้เลยว่าเราเก็บห้องทั้งวันเลย ตอนนั้นเราคิดว่าทำไมมันเปนคนแบบนี้เราเลยจะแก้เผ็ดมันเราเลยเอาเสื้อผ้ามันที่ยุในตะกร้าเราใส่ถุงดำแล้วเอาเสื้อผ้าเราใส่ตะกร้าเรา แต่สรุปคือมันกลับมาห้องมันเหนเสื้อผ้ามันในถุงดำมันโมโหเรามากโทรมาด่าเรา หลังจากนั้นไม่นานมันก็ย้ายออกจากห้องเรา ตอนนั้นเราก็รุตัวนะว่าเราผิดเราก็ขอโทษไป มันก็บอกว่าเออช่างมันเถอะเรื่องมันผ่านไปแล้วสรุปคือมันก็ย้ายออกจาหอ) มาต่อเลยนะหลังจากที่เราเล่าให้เพื่อนผชในกลุ่มฟังแล้วมันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกนั้นถึงทำแบบนี้กะเราแต่เราไม่ได้เล่านะว่าเพื่อนผญมันทำกะห้องเรายังไง ในใจลึกแล้วเราก็ยังแค้นมันยุนะเราเลยให้เพื่อนเราไปจีบแฟนมัน พอมันรุเรื่องเท่านั้นแหละเป็นเรื่องใหญ่เลยก็เลยทะเลาะกันเป็นเรื่องราวใหญ่โตเลย ช่วงนั้นเราเลยหายหน้าหายตาไปประมาน4วัน วันแรกที่เรามาเรียนเพื่อนผชในกลุ่มเปลี่ยนไปจากที่เล่นกะเราคุยกะเราแต่ไม่คุยไม่ยุ่งกะเราไม่ถามไม่พูดถึงเราถามงานก้ไม่บอกเราไม่พูดด้วยเราโครตอึดอัดเลยตอนนั้นไม่ใช่เปนแค่คนเดียวเปนทั้งห้องเลยเราไม่รุนะว่าเพื่อนผญในห้องพูดไรเราไม่อยากไปพูดหรืออธิบายไรก่อนมันเหมือนเราไปแก้ตัว เราเลยไม่พูด แต่ในใจก็คิดนะว่าทำไมอยากรุไรทำไมไม่ถามทำไมชอบคิดเองเออเองพูดว่าเราเสียๆๆหายๆๆเรามาได้ยินทีหลังโครตเจ็บเหมือนเราไม่มีความดีอะไรเลยทั้งๆๆที่เพื่อนบางคนเดือดร้อนมาเราก็ช่วย เรื่องงานทำไม่ได้เราก็ช่วยแต่พอเรามีปัญหาก็ไม่ช่วยไรเราเลย เราเสียความรุสึกมาก แต่สุดท้ายเราก็ต้องยุคนเดียวให้ได้โดยที่ไม่มีเพื่อนพวกนั้นเราไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เรทำนี่มันผิดมากหรอ เรานิสัยแย่ขนาดนั้นเลยหรอทำไมเพื่อนถึงทำกะเราแบบนี้
แต่ตอนนี้เราก็มมีเพื่อนที่คบกัน3คนแต่พวกเราไ่ค่อยไปเรียน พวกในห้องก็ว่าเราหาว่าเราไม่ไปเรียนเราคิดในใจว่ามันเรื่องส่วนตัวป่ะไม่ไปเรียนมันก็เรื่องของเราป่ะ แต่เราไม่พูดแบบนี้กะเพื่อนนะ แล้วเวลาเราถามเรื่องงานก็ไม่ยอมบอกเรา แต่เวลาเรารุมาถามเราเราก็บอก เพื่อนที่เรียนที่อื่นบอกว่าสิ่งที่เพื่อนในห้องทำกะเรามันแย่มากเวลาเพื่อนมาขอความช่วยเหลือไม่ต้องช่วยทำแบบที่มันทำกะเราเราก็จะทำแบบนั้นนะแต่สุดท้ายก็ทำไมได้ ตอนนี้เราเลยปล่อยไม่สนใจใครใครถามไรถ้ารุก็บอกไม่รก็บอกไม่รุ