เราไม่รู้ว่าเราเริ่มเป็นตั้งแต่ตอนไหน แต่ตอนนี้เราเรียนมหาลัยอยู่ค่ะ เรารู้สึกว่าไม่ว่าจะทำอะไร เราจะวิตกกังวลมากๆ ว่าจะทำไม่ดี ทำผิดพลาด
เล่น เวลาเขียนหนังสือ จะตั้งใจเขียนทุกตัวอักษรเพื่อให้มันไม่โย้เย้ เวลาจะเขียนอะไรลงไปในชีท จะต้องวางตำแหน่งที่จะจด เพื่อให้เรียบร้อยที่สุด ซึ่งบางทีชีทที่ไม่ได้ส่งครู มันก็ไม่จำเป็นจะต้องเครียดมากอยู่แล้ว เราทำจนเหนื่อยในทุกๆวัน
ขนาดตอนเช้าเราจะล้างหน้าแปรงฟัน ก็กลัวอีกว่าจะใช้เวลาเท่าไรดี จะสะอาดมั้ย ถ้าทำเร็วคงไม่สะอาดแน่ๆ ทำให้เราใช้เวลากับการล้างหน้าแปรงฟันนานมาก
เรื่องการแต่งตัว ก็กลัวจะแต่งตัวไม่โอเค เสื้อจะมีกลิ่นมั้ย เสื้อยับเกินไป กลัวรีดไม่เรียบ ก็ใช้เวลากับการรีดนานเกินควร
คือมันมีอีกหลายอย่างมากๆที่ทำให้เรารู้สึกจะทำอะไร เหมือนมีกรอบมาวางล้อมไว้ทุกทาง ในก้าวเดินอย่างไม่อิสระและไม่มีความสุขเลย เราควรทำอย่างไรดีคะ เราไม่ไหวแล้ว
วิตกกังวลจนกลัวทำอะไรได้ไม่ดี จนไม่มีความสุขเลยค่ะ
เล่น เวลาเขียนหนังสือ จะตั้งใจเขียนทุกตัวอักษรเพื่อให้มันไม่โย้เย้ เวลาจะเขียนอะไรลงไปในชีท จะต้องวางตำแหน่งที่จะจด เพื่อให้เรียบร้อยที่สุด ซึ่งบางทีชีทที่ไม่ได้ส่งครู มันก็ไม่จำเป็นจะต้องเครียดมากอยู่แล้ว เราทำจนเหนื่อยในทุกๆวัน
ขนาดตอนเช้าเราจะล้างหน้าแปรงฟัน ก็กลัวอีกว่าจะใช้เวลาเท่าไรดี จะสะอาดมั้ย ถ้าทำเร็วคงไม่สะอาดแน่ๆ ทำให้เราใช้เวลากับการล้างหน้าแปรงฟันนานมาก
เรื่องการแต่งตัว ก็กลัวจะแต่งตัวไม่โอเค เสื้อจะมีกลิ่นมั้ย เสื้อยับเกินไป กลัวรีดไม่เรียบ ก็ใช้เวลากับการรีดนานเกินควร
คือมันมีอีกหลายอย่างมากๆที่ทำให้เรารู้สึกจะทำอะไร เหมือนมีกรอบมาวางล้อมไว้ทุกทาง ในก้าวเดินอย่างไม่อิสระและไม่มีความสุขเลย เราควรทำอย่างไรดีคะ เราไม่ไหวแล้ว