คุยกันแบบที่เราไม่ได้คิดอะไร คือเราว่างเราก็ตอบไม่ว่างก็ไม่ได้ตอบ (เรามีแฟนแล้วและบอกทุกคนเสมอๆไม่ว่าจะใคร) คือเราอยากให้เข้าใจอารมณ์คนประเภทแบบเราไหมอ่ะ เห้ยย คือเป็นคนไม่ได้คิดอะไร เป็นมนุษย์แบบทั่วๆไปอ่ะ คือไม่ได้หวังอะไร ไม่ชอบคิดไปเองว่าใครจะมาชอบ คือเราพูดเล่นกับเพื่อนกับฝูงได้ไงว่าเราหล่อนะ นู้นนี้นั้น แต่คือทุกคนแมร่งก็รู้จักหนังหน้าตัวเองอยู่ดีช้ะ คือก็สำนึกมาตลอดไงว่าตัวเองหน้าตาไม่ดี ใครคุยมาก็คุยหมด แต่ก็คุยทั่วๆไปไม่มีอะไรจะคุยก็ไม่คุย คนเดียวที่เราพยายามจูนคือแฟนเราซึ่งเขาก็โตจนไม่งอแงแบบนี้แล้วอ่ะ

แล้วที่นี้พอมีคนเข้ามาคุยก็โดนด่าเฉยเลยว่าเล่นตัว ว่าให้ความหวัง

คือเราผิดอะไรว่ะ ? แค่ไหนคือให้ความหวัง ?

สำหรับเรา ทุกคนแมร่งก็เพื่อนอ่ะ เวลาใครเดือดร้อนหรืออยากได้กำลังใจเราก็ให้กำลังใจ โทร.หาบ้างบางครั้ง แต่ทุกอย่างคือไม่ได้คิดไรไง ทำเพราะแค่อยากให้คนอื่นสบายใจ

แล้วเอาจริง คุณ มันจะมีสักกี่คนที่กล้าถามคนอื่นว่ะ ? ชอบเราเหรอ ? ให้ถามงี้อ่ะนะ มันดูหลงตัวเองจนไม่เคยคิดจะทำไง แล้วแมร่งก็โดนด่าอยู่เรื่อยมา

หรือที่บอกว่าอย่าไปคุยอย่าไปให้ความหวัง จะแน่ใจได้ไงว่ามันชอบเรา ? คือเราต้องไม่คุยกับทุกคนงี้เหรอ

แล้วพอผ่านไปสักพักก็บอก 'ไม่รู้เหรอว่าชอบ ?' เอออออออออ ก็ไม่รู้จะให้ทำไงว่ะ โง่ ไม่เกท คือฉลาดมองคนอื่นออกแต่กับคนรอบๆตัวมองไม่ออก เกทไหม

เพราะงั้นเลยอยากเลิกคุยครับ แต่ไม่อยากให้ใครรู้สึกแย่ ควรปลีกตัวมาแบบไหน หรือเฟดตัวแบบอ่านไม่ตอบอะไรงี้เหรอ ?