นิราศขึ้น(เชียง)คาน ตอนที่ 1 : http://ppantip.com/topic/34761189

วันที่ 2 @เชียงคาน

นาฬิกาแผดก้องร้องปลุกตื่น        ลุกขึ้นยืนฝืนตนหน้าย่นยู่
มือวักน้ำล้างหน้าขนลุกชู        เตรียมขึ้นดูชมหมอกภูทอกกัน
ลุงตุ๊กตุ๊กมาถึงที่แต่ตีห้า        ต้องถ่างตาหน้ายังง่วงติดบ่วงฝัน
พอลมหนาวปะทะมาหน้าชาพลัน    สองมือสั่นจับราวคาดเย็นบาดใจ
กอดตัวเองเพราะอะไรจึงไม่อุ่น        อยากมีคนเคยคุ้นให้หนุนไหล่
เมื่อความหนาวถาโถมจู่โจมใจ        รักนั้นช่างห่างไกลในโลกจริง

เมื่อแสงแรกสาดส่องต้องสายหมอก    บนภูทอกงามตากว่าทุกสิ่ง
อรุณรุ่งขับไล่ราตรีทิ้ง                หมอกประวิงรอตะวันเปลี่ยนผันแทน
ต้นไม้ใหญ่รำไรเผยกายออก         เด่นอยู่กลางสายหมอกไกลสุดแสน
หมอกปกคลุมขาวมัวไปทั่วแดน            ราวกับแคว้นแดนสวรรค์บนปฐพี        

    
ลุงส่งผมลงดอยมาซอยสิบ        หากาแฟนั่งจิบกันสักที่
ขนมปังไข่กระทะอย่ารอรี                ปาท่องโก๋รสดีนี่น่าลอง
ที่เชียงคานจักรยานปั่นสนุก        ได้ความสุขทั้งครอบครัวทั่วทั้งผอง
วิวริมโขงงามตาและน่ามอง        อยากเชิญชวนพี่น้องลองปั่นกัน

แต่ส่วนตัวว่าการเดินดูเพลินกว่า    เดินช้าช้ากลางหมอกขาวราวในฝัน    
เห็นดอกไม้นานาสารพัน                แต่ตัวฉันหารู้ชื่อคือต้นใด




บ้านไม้เก่าก่อสร้างสองทางขนาบ    คนถ่ายภาพฮิบสเตอร์ดูสดใส
“จุดลงคาน” คนทุกคู่ดูสนใจ        โดดขึ้นไปให้โลกรู้หนูลงคาน




กล่องไปรษณีย์สีแดงแฝงให้คิด        “เพื่อนสนิท” หนังสือดีที่เคยอ่าน
คำว่าเพื่อนไม่เป็นเพื่อนเหมือนวันวาน        รักข้างเดียวเจ็บซ่านผลาญหัวใจ

เดินจนเหนื่อยเมื่อยล้าหาที่พัก        มาปักหลักจิบคาปูดูน้ำไหล
หลับตาฟังนกร้องเพลงบรรเลงไป    อีกเสียงใบไม้ไหวไปตามลม

เผลองีบหลับตอนไหนไม่ทันรู้        ก้มมองดูนาฬิกาถ่างตาข่ม
จวนบ่ายสามลุงมารับขับไปชม        แก่งคุดคู้นิยมรื่นรมย์กัน

มาถึงแก่งอากาศดีไม่มีร้อน        ช่างน่านอนดูฟ้าพาสุขสันต์
มะพร้าวแก้วหลายร้านทั้งหวานมัน    เป็นของฝากแก่กันแบ่งปันไป
ดวงตะวันจวนจบใกล้พลบค่ำ        ดาวระบำผุดผ่องแสงส่องใส        
เที่ยวถนนคนเดินให้เพลินใจ        ก่อนสุดท้ายลาลับกลับเมืองกรุง



เห็นผู้คนมากมายหลากหลายหน้า    บ้างเคยเห็นผ่านตาคราย่ำรุ่ง
กระดาษสีคาดหว่างเสาราวสายรุ้ง    แลคุณลุงร้องเพลงดังน่าฟังดี

เดินสักหน่อยจึงค่อยเก็บกระเป๋า    เดินตามทางเส้นเก่าจนถึงที่
ขึ้นรถทัวร์เที่ยวสุดท้ายในวันนี้        นานนับปีจากนี้ไปจะได้มา
ทำอย่างไรใจกายจักหายเหนื่อย    มาท่องเที่ยวเรื่อยเรื่อยกันเถิดหนา
ให้ชีวิตได้พักบ้างสักครา                เพื่อตื่นมาพรุ่งนี้มีเรี่ยวแรง        

ขอบคุณที่ติดตามครับ