กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก และยืนบัญชีเพื่อนมา หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยค่ะ
จุดประสงค์ของการตั้งกระทู้นี้
-เราอยากรู้ความคิดเห็นของผู้อื่นว่าคิดยังไงกัน
-เราอยากแลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิตอีกมุมหนึ่งที่มันอาจจะเป็นสีเทาๆ ค่อนไปทางมืดของเรา

เราเป็นผู้หญิงอายุย่างเข้า 24 ปี สถานภาพ โสด เมื่อปีที่แล้วเรามีโอกาสได้เล่นแอพฟลิเคชั่นหนึ่ง โดยคุยกับคนแปลกหน้า ช่วงที่เราเล่น เรากำลังจะเรียนจบปี 4 เราได้คุยกับคนหลายๆ คน (ส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย ^^')  ในตอนนั้น เรามีเวลาว่าง เลยหาคนคุยแก้เหงา คุยเล่นๆ ก็เจอคนที่คุยถูกคอบ้าง คุยๆ สักระยะเค้าก็หายไป บางคนก็คุยกันแค่แปปเดียว 2-3 วัน แล้วก็หาย

เราเล่นแอฟนี้มาเรื่อยๆ จนเราเรียนจบ ก็มีโอกาสได้นัดเจอบางคน แต่ก็ไม่ได้สานสัมพันธ์ต่อ เพราะเราอาจจะไม่ถูกใจเค้า แล้วเค้าก็ไม่ถูกใจเรา ต่างคนเลยแยกย้าย  แต่เราก็เล่นแอฟนี้มาเรื่อยๆ จนเราเข้าทำงานประจำ   และเราคิดว่า ช่วงชีวิตช่วงนี้คือ ช่วงจุดเปลี่ยนของชีวิตจริงๆ เพราะเป็นช่วงที่เราเรียนจบมหวิทยาลัยใหม่ๆ เป็นช่วงที่เราต้องหางาน เผชิญกับอะไรหลายๆ อย่าง เปลี่ยนที่อยู่มาอยู่คนเดียว จากเดิมที่อยู่หอพักของมหาลัย เจอสังคมที่กว้างขึ้น และต้องปรับตัวในการใช้ชีวิตประจำวันของเรา ถือได้ว่า เป็นช่วงที่ทั้งรู้สึกว้าวุ่น เหงา และสับสนกับชีวิตไม่น้อยเลย

จากที่เราได้คุยกับคนในแอฟ มันก็ช่วยทำให้เราได้มีเพื่อนคุย เล่าโน้นนี้ให้ฟัง มันก็รู้สึกดีระดับหนึ่งกับการที่เราได้เล่าเรื่องของราให้คนแปลกหน้าฟัง จนวันหนึ่งเรารู้สึกอิ่มตัวกับการคุยกับคนแปลกหน้าละ แล้วจากที่เราได้นัดเจอคนที่คุยผ่านแอฟมาหลายคน มันทำให้เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ และเราตัดสินใจเลิกเล่นแอฟนี้

......และมันก็มาถึง เราคิดว่ามันคือ จุดพีคของชีวิตเรา ถึงขั้นดาร์คเลยก็ว่าได้..........
ก่อนที่เราตัดสินใจจะเลิกเล่นแอฟนี้ เราได้คุยกับผู้ชายคนนึง (ถือว่าเป็นคนสุดท้ายที่เราคุยด้วยจากในแอฟ) หน้าที่การงาน โปรไฟล์ดี เราเลยคุย ครั้งแรกที่เค้าทักเรามาก็ชวนคุยทั่วๆ ไป จนเค้าอยากโทรคุยกับเรา เลยได้โทรคุยกันผ่านไลน์คอล และเค้าก็บอกว่าอยากนัดเจอ ซึ่งถือว่าเป็นคนที่รุกมาก ทั้งๆ ที่พึ่งคุยกันครั้งแรกก็อยากนัดเจอแล้ว แต่เราก็ยังไม่ได้ตอบตกลง หลังจากนั้นก็คุยๆ ไลน์กันบ้างในช่วงสัปดาห์แรก และเค้าก็ยังคงความคิดเดิม คืออยากเจอเรา โดยจะนัดเจอกันคืนวันศุกร์  ในใจเราก็อยากเจอนะ มันรู้สึกตื่นเต้น ท้าทายดีที่นัดเจอคนแปลกหน้า แต่มันติดตรงที่ว่ามันเป็นคืนวันศุกร์ เราไม่อยากไป เพราะเราเหนื่อยจากการทำงาน เราอยากพักผ่อน เราเลยถามเค้าไปว่า นัดกันวันอื่นไม่ได้หรอ ทำไมต้องนัดตอนกลางคืนด้วย?...เค้าเลยให้เหตุผลเรามาว่า ช่วงเสาร์-ทิตย์ เค้าไม่ว่างต้องอยู่กับครอบครัว (ดูเป็นคนอบอุ่น รักครอบครัวเนอะ หึหึ) และอีกอย่างที่นัดกลางคืน เพราะว่าต้องขับรถมาจากต่างจังหวัด (เค้าทำงานต่างจังหวัด แต่บ้านอยู่กรุงเทพ) แล้วเค้าก็ให้เราร้านนั่งคุย พอมาถึงวันศุกร์ อย่างที่เราบอก เราไม่อยากไป เราเหนื่อย แล้วก็หลับจ่ะ  สรุปก็ไม่ได้เจอกัน แต่ก็คุยไลน์กันบ้างเรื่อยๆ จนถึงสัปดาห์ที่ 2 เค้านัดเราคืนวันศุกร์อีกละ อย่างเดิมเลยจ่ะ เราเป็นแบบเดิม เราไม่ได้ไปหาเค้า จนถึงวันอาทิตย์ค่ะ ก็คุยไลน์กัน และแล้ววันนี้ เค้าก็นัดเจอเราอีก แต่คราวนี้ "เราตัดสินใจที่จะไปเจอเค้าค่ะ" เป็นช่วงเย็นวันอาทิยต์ใกล้ค่ำ เค้านัดเราไปเจอที่คอนโดจ้าาาา ซึ่งคอนโดเค้าก็อยู่ไม่ไกลกับที่พักเรามาก เดินทางสะดวก แต่ก่อนจะไปเราก็บอกว่าจะรีบกลับ เพราะเราต้องทำงานวันจันทร์ และเค้าก็ต้องขับกลับไปทำงานต่างจังหวัด
       ในตอนนั้นช่วงที่ตัดสินใจลงไป เราบอกได้เลยค่ะว่า ความคิดด้านดีกับด้านชั่วของเรามันตีกันมาก นึกถึงภาพอย่างในละครที่ความคืดนางฟ้า กับ ปีศาจ กำลังปั่นหัวเราอยู่ ฝ่ายนึงบอกว่าอย่าไปเลยๆ อีกฝ่ายบอกว่าไปเลยๆ หรือตามหลักจิตวิทยา ที่ Id กับ Super ego กำลังต่อต้านกันอย่างหนักมาก และสุดท้ายความอยากไปของเราก็ชนะค่ะ เป็นเพราะความอยากรู้อยากลองของเราด้วย  เราไม่เคยไปหาผู้ชายในพื้นที่ส่วนตัวของเค้ามาก่อน เราเคยแค่นัดเจอผู้ชายในที่สาธารณะ เช่น ห้างไรงี้  เราอยากเปิดโลกค่ะ 555

**แล้วช่วงนั้นอย่างที่บอกไว้ตอนต้นว่า เป็นช่วงเปลี่ยนแปลงของชีวิตเรา เรารู้สึกสับสนด้วยส่วนหนึ่ง อะไรหลายๆ อย่างเป็นปัจจัยที่ไม่สามารถเล่าหมดได้ ทำให้เราตัดสินใจทำมันลงไป (หมายถึงไปหาผช.ที่ห้องเค้านะคะ)

...ต่อนะคะ...
ระหว่างเดินทางไปหาเค้า เราได้ไลน์หาเพื่อนสนิทเราคนนึง บอกว่า เรากลัวๆ เพื่อนก็สงสัยว่ามีอะไร เราก็ไม่ได้บอก แค่บอกว่ากลัว เดี๋ยวค่อยเล่า แล้วก็ชวนเพื่อนคุยเรื่องอื่น
และแล้วเราก็มาถึงคอนโดเค้าค่ะ  ก็ขึ้นห้องกันไป (ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองกร้านโลกมาก ขึ้นห้องผู้ชาย) รู้สึกกลัว แต่ในความกลัวก็ยังมีความกล้า ความอยากรู้อยากลอง ตอนเจอหน้าเค้าครั้งแรก เราก็บอกเค้านะคะว่าเรากลัว พอขึ้นห้องกันไป ก็ไม่มีอะไรค่ะ นั่งคุยกัน แล้วก็จิบเบียร์ไปด้วย (อื้อหืออออ มีจิบเบียร์ด้วย!! เราบอกเลยว่า เรารู้สึกว่าเราทำตัวแย่มากๆ) ก็คุยกันสักพัก ดื่มเบียร์สักพัก เราก็เริ่มรู้สึกมึนๆ ละ เราก็ลอกเค้าว่าเราเริ่มมึนละ เราไม่ค่อยได้ดื่มบ่อยมันเลยมึนเร็ว แต่ยังมีสติอยู่ครบนะคะ
(เราเป็นคนดื่มค่ะ แต่จะดื่มกับเพื่อนในแก๊งเป็นผู้หญิงทั้งหมด และนานๆ ครั้งถึงจะดื่มกัน เช่น หลังสอบเสร็จ ไรงี้)
เราก็บอกเค้าว่าเราอยากกลับละ เค้าก็โอเค แต่.... แต่เค้าขอกอดเราก่อนค่ะ นั้นแหละค่ะ คือผู้ชายจะกอดเฉยๆ มันก็คงไม่ใช่ เหยื่ออุตส่าห์มาหาถึงที่ จะปล่อยไปง่ายๆ ก็ไม่ใช่ละ แต่เราก็ปฏิเสธนะคะ แต่ถึงกระนั้นก็เถอะ เราสู้แรงเค้าไม่ได้ เค้าก็กอดเรา และจูบเราค่ะ...
ความรู้สึกตอนนั้นคือมันไม่ใช่อ่ะ เพราะเค้าไม่ใช่แฟนเรา และมันเป็นจูบแรกของเราด้วย แต่ในใจลึกๆ มันก็อยากลอง และเราก็คิดว่าเราก็ไม่ใช่เด็กๆ แล้ว เราเลยให้เค้าจูบค่ะ ความรู้สึกมันสับสนนะคะ คืออยากจะปล่อยตัวเองไปกับเค้า แต่อีกใจนึงคือเค้าไม่ใช่แฟน และเราก็ไม่อยากจะเกินเลย ความคิดของเรามันขัดกันเอง สุดท้ายเราก็เสียแค่จูบค่ะ.......

หลังจากนั้น เราก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเรา ให้เพื่อนสนิทที่เราไลน์ไปหาตอนแรก ให้เค้าฟังคะ เค้าก็อึ้งนิดนึง แต่ก็ไม่ได้อะไรมา บอกว่าไม่ว่าเราจะกล้าทำอะไรบ้าๆ อย่างงี้ เราก็ไม่อยากเชื่อตัวเองเหมือนกันค่ะ แต่เราทำไปแล้ว ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตมุมดาร์คมุมหนึ่งของชีวิตค่ะ

**เราเคยมีแฟนนะคะ แต่ไม่เคยมีเรื่องอย่างที่เล่ามา (จริงๆ แอบหัวโบราณนิดนึง)
**ก่อนที่เราจะไปหาเค้าก็มีเปรยๆ นะคะ ว่าไม่ขอมีเรื่องอย่างว่า... (XXX)
**ที่เราไปหาเค้า เหตุผลที่สำคัญอย่างหนึ่ง คือ เค้าบอกว่า เค้าโสด ค่ะ ถ้าเค้ามีแฟน เราจะไปยุ่งกับเค้าแน่นอน
  
ท้ายสุดนี้ เราอยากขอความเห็นคนที่ได้อ่านเรื่องนี้ว่า คิดเห็นอย่างไรกับการกระทำของเรา มันอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่ดี ด่าเราได้นะคะ แต่อย่าด่าแรง
หรือใครมีประสบการณ์ที่คิดว่าเป็นมุมดาร์คๆ ของตัวเอง ก็มาเล่าสู่กันฟังได้นะคะ

**เรายืมบัญชีเพื่อนสนิทเรามาเขียนกระทู้นี้นะคะ หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ**