ออกตัวก่อนเลยว่าไม่เคยรู้สึกชอบปูเท่าไหร่  แต่นั่นเป็นความรู้สึกเมื่อประมาณ 6 - 7 ปีที่แล้ว
สมัยปูยังไม่ค่อยสารพัดประโยชน์ขนาดนี้ เสริฟ์ติดบ่อยมากกกก  ก็เลยมีความรู้สึกว่าคนนี้ติดทีมชาติได้ไงวะ
ยอมรับตรงๆ ว่าตาไม่ถึง แต่เดี๋ยวนี้ขาดปูเหมือนขาดใจ

ตำแหน่ง OPP ในเมืองไทย ต้องนางจริงๆ เมื่อถึงแต้มสำคัญ ก็หวังผลได้
ฉลาดเล่น มีลูกล่อลูกชน แถมการสะบัดข้อมือตบก็ไวมากๆ
วันดีคืนดี ก็โผล่ไปตบบอลเร็ว ไหลหลัง
ทำให้รู้เลยว่ากว่านางจะมาเป็น OPP ที่สารพัดประโยชน์ขนาดนี้ มันผ่านการเขี้ยวเข็ด ขัดเกลาอะไรมาบ้าง

ที่นี่มาเข้าเรื่อง คือเพิ่งมีโอกาสเข้าไปอ่าน Facebook ของนางมา
ปูน่าจะมีเรื่องท้อใจอะไรบ้างเกี่ยวกับทางบ้าน  แต่ก็ชั่งเขาเรื่องส่วนตัว
แต่ที่อยากนำเสนอ  คือความสัมพันธ์ของเพื่อนร่วมทีม ที่ได้มีการถามไถ่ เป็นห่วงเป็นใย และให้กำลังใจน้อง
ทำให้เรารู้เลย ว่าในทีมเขาคอยเทคแคร์ ใส่ใจกันตลอด  ถึงแม้จะมีช่องว่างระหว่างรุ่นพี่ รุ่นน้อง
อ่านเจอและแบบเออออ  นี่แหละคือทีมเวิร์ค



หมอเนตรก็มา  นุศราก็มาาา


ยายก็มาาาา


แหละนี่คือที่มาของคำว่ากัปตันทีม นางเหมาะสมแล้วกับตำแหน่งนี้
กิ้ฟมาแล้ว  มีหรือหน่องจะไม่มา  

ทั้งหมดนี้แค่อยากนำเสนอถึงมุมมองความรัก สนิทสนม กันในทีม
ทุกคนต่างก็รู้ว่าเหนื่อยกันขนาดนั้น  ทำเพื่ออะไร  ซึ่งนักกีฬาเขาก็น่าจะผ่านอะไรแบบนี้มาด้วยกันทุกคน

หมดยุคนี้ไป คงคิดถึงอีกนาน
ขอให้ปีนี้มีแต่เรื่องดีๆ สำหรับวงการวอลเลย์บอล
แล้วเจอกันในริโอฯ 2016 พวกพี่ต้องตามไป  
อย่าผิดนัด  ผมจะไปเชียร์แน่นอน