ดี ☺ เราเพิ่งเขียนกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกและจะเป็นกระทู้สุดท้ายนะ เรามาเริ่มสาระภาพกันดีกว่า...
.
.
.
เราชื่อ เอ็น นามสมมุติ
เราเป็นคนสักจังหวังหนึ่งในประเทศไทยนะ เราเป็นทอม ตอนนี้เรามีแฟนมา สี่ คนตั้งแต่เกิดเลย คือว่าเราคบแฟนปัจจุบันอยู่แล้วเราเกิดทำให้เขาเสียใจมากมากเลยทีเดียว คือว่าแฟนเราชื่อ ซี นามสมมุติ แฟนคนเนี่ยอยู่คนละจังหวัดกับเรา เราได้เจอกันผ่านโซเซียลที่เรียกกันสั้นสั้นว่า 'เฟสบุ้ค' ตอนนั้นเราก็ไมได้มีแฟนนะ เรากับแฟนมีเฟสกันมานานมากแล้ว แต่เราก็เพิ่งสังเกตุเพราะช่วงนั้นแฟนเรามากดไลท์เยอะและบ่อยมาก เราเลยตัดสินใจทักแชทเขาไปว่า 'เอ้ยยไลท์เยอะจังง' นี้คือการเริ่มต้นเรื่องราวทั้งหมด หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยเรื่อยจนกลายเป็นความุ้สึกชอบพอผ่านมาเรื่อยเรื่อยก็กลายเป็นความรักเราคุยกันได้ประมาณสองเดือน เราก็ตัดสินใจขอเขาเป็นแฟน ตอนแรกเขาก็ไม่ได้อยากเป็นนะ เขาขอเวลาตัดสินใจก่อน เราก็โอเค หลังจากนั้น สาม สี่วันเขาก็ส่งข้อความมาตอบตกลงคบกับเรา (ดีใจที่ซู้ดดตอนนั้น) เราก็คุยกันผ่าน ไลน์ แชทเฟส ทุกทางที่สามารถคุยกัน เรากับแฟนอายุห่างกันก็ประมาณสาม สี่ปี เราเป็นรุ่นน้อง แฟนอายุมากกว่า เรื่องนี้ไม่ซีอยู่แล้ว จากนั้นพอคบรอบหนึ่งเดือนเราก็ส่งของผ่านไปรษณีย์ไปเซอไพส์ (เราสองคนส่งของให้กันผ่านไปรษณีย์) เรารักแฟนเรานะถึงแม้ยังไม่เคยเจอกันเลยก็ว่าได้เห็นหน้ากันผ่าน call line แค่นั้นเอง แต่ทำไมเราก็ไม่รู้ว่าความรักแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไงนะ อยู่มาวันหนึ่งเราก็เกิดอยากเจอเขาขึ้นมา เราก็ตัดสินใจไปหาเขาถึงที่ โดยการ โกหกว่าเราจะหายไปอยู่ที่นู้นแล้ว แล้วแม่เราก็จะไปเที่ยวด้วย (เรื่องนี้คือเราโกหกนะ) เราอยากไปอยู่แต่เรากลัวโดนแฟนเราด่าว่าทำไมมาแบบนี้ไง เลยโกหก อ่ะมาต่อกัน เราก็มาถึงจุดหมายปลายทาง ครั้งแรกที่เราเจอกันเรารู้สึกว฿บวูบหัวใจเต้นตึกตัก บอกไม่ถูกอารมณ์ดีใจก็ว่าได้ เราก็อยู่บ้านแฟน ระหว่างที่อยู่เราก็ได้รับความตอบรับอย่างดีจากพ่อแม่เขา บ้านนี้อบอุ่นนะถึงแม้เขาจะไม่ค่ิยได้ร่วมโต๊ะทานข้าวกันต่างคนต่างกิน แม่เป็นคนตลกมาก เป็นคนหัววัยรุ่นนะ เรามาอยู่นี้รู้สึกอบอุ่นมากมากกว่าการอยู่บ้านเราอีกนะ พอเราอยู่ได้สักพักแฟนก็เริ่มถามว่าอ่าว...แม่ไม่มาแล้วหรอ เราก็โกหกไปเรื่อยบอกว่าแม่ไปนู้นนี่นั่นโน่นกับเพื่อน (เรื่องนี้โกหกนะ) แต่การที่เราโกหกคือเราอยากอยู่ด้วยแล้วเราไม่อยากต้องมาไกลกันอีก เราติดแฟนมาก ระหว่างนั้นเราก็คุยโทนศัพท์ปลอมปลอมขึ้นมา (คุยกับแม่) จริงจริงแล้วเราคุยคนเดียวนะ แฟนเราก็คงเริ่มไม่เชื่อแล้วแระ เราก็อยู่ต่อมาเรื่อยเรื่อยพอเริ่มนานเข้านานเข้า แฟนเราก็เริ่มถามเราเยอะขึ้นเรื่องแม่ เราก็ได้แต่โกหกตอไปเรื่อยเรื่อย พอมาวันนึงเราโกหกว่าเรามีรถนะแต่อยู่จังหวัดนึงต้องไปเอา เราก็พากันไป พอถึงที่เราก็โกหกอีกว่า 'อ่าวรถไปไหน' แต่ภายในใจเราแบบจุกอ่ะเราให้ความหวังแฟนเราอ่ะ เราก็แกล้งโทรหาแม่อีก ทีนี้เรื่องแตกแล้ว แฟนเราจับได้แล้วว่าเราโกหกตั้งแต่ต้น ตั้งแต่เริ่มคบเลยแระ จากนั้นเราก็ทะเลาะกันหนักมากจนแฟนบอกเลิก สาเหตุที่แฟนรู้คือ เขาตัดสินใจหาเบอร์ติดต่อแม่เรา แม่เราเล่าหมดเลยเกี่ยวกับตัวเรานะ เราออกมาจากบ้ายโดยไม่บอกใครที่บ้านเลยไม่รู้ว่าเราไปไหนกับใครยังไงอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ แฟนเราก็อึ้งเลยงั้นแสดงที่เรามาคือเรื่องโกหกทั้งหมด เราโกหกแฟนว่าจบที่ดังดังแห่งนึง อ่ะ...พอหลังจากนั้นเราก็กลับมาอยู่บ้านแฟนต่อ (ในใจแฟนเราคงเกลียดเราน่าดูว่ามั้ย) แฟนเราค้องโกหกพ่อกับแม่เขาต่อเรื่องเราว่าแม่เราจะมาเที่ยว คือแฟนเราต้องโกหกพ่อแม่เขาเพื่อเรา ߘ⠠蕠鈠譠衠負造裠跠鈠譠袠造裠跠鈠譠袠เราก็ต้องหางานทำเพราะเงินเราจะหมดแล้วที่เตรียมมา เพราะตอนแรกที่เรามาเขาก็พาไปนู้นนี่นั่นเยอะแยะ กินก็ไปเรื่อย เที่ยวแบบไม่คิด พอมาเรื่องหางาน เราหาได้แระที่หนึ่งบริษัทหนึ่งอยู่ไกลจากบ้าน เราก็ทำงานมาเรื่อยเรื่อย แต่พอวันนึงเราจำเป็นต้องเอาเงินไปจ่ายค่าที่ทำงานแต่เงินเรายังไม่ออกเราเลยตัดสินใจเอาเงินในกระปุกที่เราหยอดกับแฟนไป (เรานี้เลวร้ายว่าไหม) เราทำแฟนเสียใจอีกแล้วแกรรร ครั้งที่สองแล้วนะที่เขาให้อภัยเรา เรารับปากว่าจะไม่ทำอีก พอทำไปสักพักเราก็ได้ทีใหม่อันนี้เพื่อนพาไปบอกว่าได้เงินเยอะกว่า บริษัทแห่งนี้อยู่ไกลออกไปอีก เราต้องอาศัยรถเพื่อนเข้าไปทำงาน (เรามาอยู่นี้ตัวเปล่าเปล่านะ) เราก็บอกแหนว่าเงินที่นี่ดีกว่าเยอะเลย เลยตัดสินใจออกที่เก่ามา (จริงจริงแล้วเราต้องทำตามยอดถึงได้เงินเดือนเยอะ) ทำได้หนึ่งสองเเือนแหนเราก็ถามหาเงินเดือนเพราะเรากับแฟนวางแหนไว้คิแหนต้องใช้เงินเดือนเราจ่ายในสิ่งที่ต้องจ่ายไว้ เราก็บอกยังไม่ได้ได้แต่ค่าคอมมา อ่ะ..เขาก็เชื่อนะ เราบอกว่าลืมไว้ในรถหัวหน้า เขาก็เชื่อนะแต่ก็ระแวงไง เพราะเราเคยโกหกมาก่อน เราบอกเดี๋ยวให้หัวหน้าโอนให้ ก็รอไปเราก็โกหกอีก แล้วครั้งสุดท้ายคือ เราบอกว่าพี่เขาให้ไปเอาที่บ้าน เรก็ขับรถกันไปกับแฟนเพื่อเอาเงินแต่พอไปถึงเราก็โทรหาพี่เขา พี่เขาบอกโอนแล้ว (เรื่องโกหกนะ) เราลืมบัตรไว้ที่บ้านแฟนลยให้แม่เช็คให้เงินก็ไม่เข้าไง (ไม่มีเงินหรอกเพราะยังไม่ได้) หลังจากนั้นก็เรื่องใหญ่เลยทีเดียว ความจริงเปิดหมดอีกครั้งแล้วเรา คือเงินมันจะได้อีกตอนนึง (เราทำไมชอบให้ความหวังแหนวะ) เราโคตรรู้สึกแย่เลยนะ เราเห็นเราเราแย่มากกเขาเหมือนล้มทั้งยืนอ่ะ ระหว่างที่แฟนยืนด่าเราสอนเรา เขาก็พูดถึงคนเก่าของเขานะ เรายิ่งรู้สึกเสียใจโคตร (เคยม่ะแบบกูด้อยว่าอีกแล้วอ่ะทำไมเรื่องแค่นี้เราช่วยแฟนไม่ได้ว่ะเคยเป็นไหม) เราจุกมากกกเราเป็นคนเวลาแฟนโกรธเราจะเงียบฟังเราเป็นคนไม่ชอบพูดกูที่สุด แล้วเวลาแฟนโกรธก็จะแทนกูตลอดมันเลยรู้สึกเจ็บกว่าเดิมรู้สคกผิดกับสิ่งที่ทำไป เราก็ไม่รู้จะทำยังไงเพื่อช่วยแฟนครั้งนี้ แต่เราก็ทำไม่ได้ไงเพราะเราเองอยู่ต่างถิ่นอ่ะ เราต้องรอเงินเดือนเราออกก่อนถึงได้ ก็บอกไปแบบนี้ แฟนเราบอกว่าเวลามีปัญหาเคยช่วยไรได้บ้าง (ในใจคิดอ่าวที่ผ่านมาช่วยไรไม่ได้เลยหรอ) เวลาคนเราทำผิดนะเรื่องดีดีเขาไม่มองหรอกหรืออาจจะมองแต่มองข้ามไง ไม่เป็นไรเราก็ฟังต่ิไป แฟน้ราบอกครั้งนี้ยังไงก็เลิกแล้วไม่ไหวที่ต้องมารับความรู้สึกนี้ไว้คนเดียวบอกใครไม่ได้ เรก็โอเคร ถ้าเรารักเขาจริงเราควรปล่อยเขาไปในสิ่งที่ดีกว่า (ไม่อยากเลิกเลย) เราก็กลับบ้านมาเรากับแฟนแทบไม่ได้คุยกันตลอดทาง เราคงต้องปล่อยแล้วจริงจริง มันถึงเวลาแล้วจริงจริง

การที่เรามาพูดแบบนี้เราแค่อยากจะบอกแฟนว่าเราขอโทษ แต่พูดไปก็เท่านั่น เราไม่อยากให้ใครต้องมาเจอแบบเราอีก ในที่นี้หมายถึงเราต้องเสียคนที่ดีกับเราไว้ใจเรารักเราไป แฟนเราให้โอกาสเรามาหลายรอบแล้ว การให้มันเลยทำให้เรา ชินกับการให้อภัยนะอย่าทำแบบเราเลยมันไม่ดีเลย เราต้องบอกความจริงตั้งแต่เริ่มต้น ไม่ใช่โกหกตั้งแต่เริ่มแบบเรา

ขอให้คนที่เข้ามาอ่านเอาไว้เป็นบทเรียนนะ สำหรับเรามันคือบทเรียนล้ำค่าที่สุดแล้ว