สวัสดีครับ(ถ้าผมแท็กไม่ถูกห้องขออภัยด้วยครับ)
ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะเหตุผลที่ว่า คนที่เป็นเกย์เราสามารถเจอคนที่รักเราได้รึเปล่า
ขอเริ่มเลยนะครับ ตอนนี้ผมมีคนที่คุยด้วยซึ่งเค้าเป็นเพื่อนของผม เริ่มแรกเราเป็นแค่เพื่อนปกติธรรมดา คุยเรื่องทั่วไปจนวันหนึ่ง เค้าเริ่มเข้ามาคุยบ่อยขึ้นจากปกติเค้าไม่ค่อยจะทักหรือคุยกับเราบ่อย จนผมเองรู้สึกว่าเค้าคือคนพิเศษ สำหรับผม เพราะทั้งชีวิตผมเองผมไม่เคยมีใครเข้ามาจีบ และไม่มีแฟน เพราะผมมัวแต่เรียนอย่างเดียว ผมก็นึกว่าเค้าคือคนที่ใช่จริงๆ จนรักครั้งแรกของผมได้เริ่มขึ้น บอกตามตรงเลยครับว่าตอนนั้นก็ตอบตัวเองไม่ได้มันอึดอัดเวลาอยู่กับเค้ามันมีความสุขมากๆ เพราะมันเป็นครั้งแรกเลยที่รู้สึกแบบนั้น ผมได้สารภาพกับเค้าไป ว่าผมรู้สึกแบบนี้ เค้าก็บอกตัวเองไม่ถูกเพราะเค้าเป็นผู้ชายแท้ เค้าไม่ได้ให้ความหวังผมเพราะมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ผมจึงได้แต่ต้องพยายามลืมเค้าให้ได้ ทีแรกผมก็ทำตัวสนิทกับเค้าปกติ เพราะไม่อยากเสียเพื่อน จนเค้าเองเป็นฝ่ายอึดอัดจนเป็นฝ่ายออกห่างผม ไป ช่วงนั้นผมก็กระวนกระวาย เครียดมาก แต่เราต้องลืมความรักครั้งแรกนี้ให้ได้ จนผมลืมได้ในครั้งแรก พอครั้งที่สอง เค้าเป็นฝ่ายเข้ามาอีกครั้งแต่เป็นฝ่ายที่บอกว่าเค้าพยายามลืมผมแต่เค้าลืมไม่ได้เค้าเลยขอกลับมาคุยกัน จนผมเริ่มแน่ใจกับเค้าและ เค้าเริ่มเปิดใจมากขึ้น แต่สิ่งที่เค้าพูดมันสวนทาง ทุกอย่างที่เค้าทำตอนอยู่กับผมคือพยายามพูดถึงแต่ เรื่องsex  แต่ผมไม่ได้ต้องการแบบนั้น ผมแค่ต้องการแค่คนที่เข้าใจผม คนที่อยู่ตอนผมทุกข์และสุขได้และคุยได้ทุกเรื่อง  คนที่ไม่ได้พูดเป็นอย่างเดียวคือ sex ผมอยากรู้ว่า รักแท้จริงๆในเกย์มีจริงๆรึเปล่าครับที่ไม่ใช่เข้ามาหาคู่นอน  
ขอโทษที่เล่าซะยาว ส่วนหนึ่งผมอยากจะระบายออกมาด้วย เพราะผมไม่สามารถเล่าได้ในชีวิตจริง