ไม่รู้ว่าตั้งถูกห้องหรือแท็กผิดไหม ถ้าผิดขอโทษมา ณ ตรงนี้ด้วยค่ะ

ยาวมากๆนะคะ ช่วยอ่านด้วยน้า จะด่าจะว่ายังไงก็ได้ค่ะเครียดมาก

รู้สึกอยากเลิกกับแฟน หลายครั้งมากที่อยากเลิก เคยขอห่าง แต่เค้าไม่ยอม

เราคบกับแฟนมา 3 ปี กว่า ตอนนี้เรียนจบมาเกือบปีแล้ว
แฟนเป็นคนที่ค่อนข้างไม่มีภาวะผู้นำ เวลามีอะไรจะเอามาให้เราตัดสินใจตลอด ( ยกเว้นเรื่องทั่วไปบางเรื่องเค้าจะตัดสินใจเอง เช่น กินอะไร วันนี้ไปไหน ) คือเหมือนไม่ค่อยคิดอะไรเท่าไหร่

แฟนตอนยังไม่คบเรา ภาพรวมๆประมาณนี้ค่ะ
แฟนเคยเป็นคนที่มีสังคม มีเพื่อนฝูงมากมาย ตอนเรียนก็มีสังสรรค์เฮฮากับเพื่อนบ่อยๆ (ย้ำว่าบ่อยมากค่ะ อารมณ์เป็นแก๊งใหญ่ๆของม. )
การเรียน บอกเลยว่าแย่ค่ะ เกรด 2 ต้นๆ ไม่ค่อยใส่ใจการเรียน เหมือนมานั่งในคาบ เช็คชื่อให้ผ่านๆไป
ที่แฟนเลือกมาเรียนที่นี่เคยถาม เค้าบอกว่าตามเพื่อนมา คือไม่รู้เลยว่าตัวเองอยากเรียนอะไร
เล่นพนันบ้าง ไม่มีเรื่องยาเสพติด
ติดเพื่อนมาก

เป็นเด็ก ตจว. พ่อแม่หวงมาก ไม่ค่อยได้ไปไหนกับเพื่อน พอมาอยู่มหาลัย ได้อยู่ไกลบ้าน อยู่หอเลยทำตัวเหมือนเด็กใจแตกไงอย่างงั้นอ่ะค่ะ คือเละเทะ

เราคบกับเค้าเพราะตอนคุยๆจีบๆกัน ดารพูดคุยเค้าดูเหมือนมีหลักการ เข้าใจคนอื่น ดูรักครอบครัว ดูไม่เจ้าชู้ไม่กะล่อน หน้าตาถูกสเปค คุยกันถูกคอ ไรประมาณนี้อ่ะค่ะ คุยกันครึ่งปีก็เป็นแฟนกัน

หลังคบเราเค้าก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆค่ะ
การเรียน ดูพยามมากขึ้น ติวมากขึ้น (เพราะเพื่อนเค้าด้วยค่ะ เหมือนมันเลยช่วงเฮ้ววๆ มิงออก กุออก ไปแล้วอ่ะค่ะ ) เพื่อนๆก็เริ่มมองหาที่ฝึกงานบ้าง คิดถึงอนาคตบ้าง บวกกับเราเรียนค่อนข้างโอเค ก็จะพูดกระตุ้นเค้าตลอด เค้าก็ดีขึ้นค่ะ แต่ก้ยังถือว่าแน่อยู่ดี เช่น ควรได้ B ขึ้นไปเค้าได้ C

การพนัน เลิกขาดค่ะเพราะเคยเสียถึงหกหลัก ทำให้ครอบครีวต้องมาจ่ายให้ เค้าเลยสำนึกค่ะ

สังคม สังสรรค์ เลิกออกไปเที่ยวข้างนอกเลยค่ะ มีนานๆทีตามโอกาส ส่วนมากไปกับเราและเพื่อนเราค่ะ เพราะเราเป็นคนสังสรรค์มากๆ แต่ไม่ทิ้งการเรียนนะ
(เราขี้เมาด้วยค่ะ เค้ามักดูแลตลอด และเค้าก็จะเครียด ไม่ชอบ เลยทำให้เค้าไม่ค่อยอยากออกด้วยมั้งคะ)

จากเคยติดเพื่อน เป็นติดแฟนค่ะ กลายเป็นไม่เอาเพื่อนเหมือนพอเพื่อนชวนไปไหนเค้าจะขี้เกียดออกตลอด กลายเป็นเราที่ต้องชวนเค้าเพื่อออกไปหาเพื่อนเค้าบ้าง (บ้ามาก)

ทำให้เราสนิทกับกลุ่มเพื่อนเค้าบ้าง เพื่อนเค้าดีนะคะ พากันเรียน มองอนาคต คิดเรื่องหางาน ฝึกงาน แต่แฟนเราเค้าไม่อินเรื่องนี้เลย คือไม่คิด ไม่สน ตอนฝึกงานเค้าเลือกฝึกกับคนรู้จักเพื่อให้ได้เซ็นใบผ่านแค่นั้น กลายเป็นไม่ได้ไรเท่าไหร่

เรากับแฟนเข้ากันดีค่ะ คสามคิดอะไรไม่ค่อยขัดกัน เพราะเป็นคนง่ายๆเหมือนกัน สะอาด เก็บห้องก็ช่วยกัน เค้าใส่ใจเราตลอดนะ ซื้อข้าวให้ มารับ ส่ง เวลากลับบ้านก้คุยตลอดคือติดหนึบจริงๆ เคยคิดว่า ก็ดีนะ แต่ไปๆมาๆ ช่วงปีสี่ เราอยู่กับเะอนบ่อยขึ้น คือจะจบละ ขออยู่กับเพื่อนเยอะๆ เค้าก็จะงีเง่าบ้าง เราก็ดื้อ สรุปทะเลาะกัน แต่ก็ไม่มีอะไร จบลงด้วยคืนดีตลอด ไม่ค่อยโกรธกันนาน

ครอบครัวแฟน ก็แนว ต่างจังหวัดอะค่ะ ไม่หวือหวา สมถะ รักสุขภาพ รักครอบครัวมากสุด ครอบครัวคืออันดับหนึ่ง

ครั้งแรกที่แฟนพาไปเจอที่บ้านเค้า คือโคตรเฟลค่ะ เป็นทริป ตจว. โดยที่เค้าไม่ได้บอกที่บ้าน ว่าจะพาเราไปด้วย พอไปถึง แม่เค้ามองแบบหางตาอ่ะค่ะ ไม่ทัก ไม่คุยกับเราเลย เราก็เดินไปไหว้เค้า เค้าก็รับไหว้ สิ่งที่เฟลไม่ใช่แม่เค้าค่ะ คือแฟนเรา
ทำไมไม่แนะนำเราให้ครอบครัวรู้จัก อย่างน้อยบอกชื่อ บอกที่มาที่ไปหน่อยก็ได้ นี่คือไม่เลย คนในบ้านเค้า (สิบกว่าคน) ก็มองเราแบบ อินี่ใครวะ
เฟล อึดอัดมากค่ะ ทริปนี้ เราร้องไห้ในห้องน้ำเลย อยากกลับมาก เราถามแฟนว่าไม่แนะนำหน่อยหรอวะ เค้าบอกว่าไม่รุ่จะบอกว่าไง (เงิบค่ะ)

คือบ้านแฟน หัวหน้าครอบครัว หรือคนที่ตัดสินใจทุกอย่างคือแม่เค้าค่ะ แฟนจะเกรงใจแม่มาก แม่ใช้หนี้ค่าพนันให้เค้า โดยไม่ว่าเลย (แม่เค้ารักลูกมาก)

มีครั้งนึงแม่แฟนมักจะไลน์หาแฟนตลอดว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้าน แฟนมักจะโกหกว่าติดนุ้นนี่ เหมือนขี้เกียดกลับอ่ะค่ะ ไกลด้วย และที่บ้านไม่มีอินเตอร์เน็ต กลับไปก็เบื่อ (ปัจจุบันติด net แล้วค่ะ ติดต่อนเรียนจบ)
จนแม่เค้าคงทนไม่ไหว มารับที่หอค่ะ ให้พี่ชายเค้าขับพามา (เรื่องพี่เค้า เดี๋ยวมีต่อค่ะ) มารับ สำรวจห้อง มองเราด้วยหางตาเหมือนเดิม พุดเหน็บขึ้นมาว่า มิงอยากอย๔มาก ก็อยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตเลยม่ะ (บ้านเค้าพุดกุมิงกันบ้างค่ะ แบบหยอกๆน่ะ)
รอบนั้นทำเราเงิบอีกแล้วค่ะ

โอเค นี่คือปัญหาเรื่องที่บ้านเค้าเราเกริ่นประมานนี้ (ยาวไปขอโทดนะคะจริงมีเยอะกว่านี้มากกกกกกกกกค่ะ)
เราเกริ่นเพื่อบอกว่า แม่ติดลูก ลูกเกรงใจแม่ค่ะ

พอเรียนจบ เราก็ไปหาเค้าที่บ้านค่ะ ไปทำตัวดีๆ เอาใจ ช่วยงานบ้าน จนตอนนี้ คิดว่าเค้าโอเคกับเราแล้วระดับนึง
แต่เราไม่โอเคค่ะ
1. แฟนไม่ทำงาน !! ครึ่งปีแล้วค่ะที่เค้าว่างงาน ข้ออ้างสารพัด บวกกับเกรดไม่สวย ไม่มีผลงานไรน่าสนใจ ที่แปลกคือ พ่อแม่เค้าไม่ว่าค่ะ พ่อเค้าเนี่ยเป็นคนที่ ไม่สนใจโลกค่ะ (แต่ใจดี) แม่ก็มีพุดบ้าง แต่เหมืนไม่ซีเรียส ที่เห็นลูกตัวเองกิน นอนไปวันๆ เหมือนขอแค่ลูกอยู่บ้าน เค้าก็โอเคแล้ว

2. แม่ชอบมานอนกับแฟน ข้อนี้เราไม่ได้คิดบ้าๆนะคะ แต่เราว่า เห้ย โตแล้ว ไม่ใช่วัยที่จะมานอนกับแม่นะ มิงควรเป็นลูกผู้ชาย ที่มีโลกส่วนตัว ไม่ใช่อะไรๆ บอกแม่ๆ แม่รุ้หมดเลย นอนด้วยตลอด คุยกับเรา เวลาแม่เค้านอนด้วย เค้าจะไม่กล้าพุดบอกรัก ฝันดีเราค่ะ เราเคยถาม เค้าบอกอายแม่


3. เรื่องไม่ทำงาน ถามว่าที่บ้านเค้าลำบากมั้ย เลี้ยงดูเค้าได้มั้ยตอบว่า ไม่ลำบากแต่ไม่สบายค่ะ พูดเลยว่าไมามีเงินเก็บสักบาท เดือนชนเดือน มีหนี้ก้อนใหญ่ที่ต้องผ่อน เป็นหนี้ที่พี่ชายแฟนสร้างค่ะ  

**** เรื่องพี่ชายแฟน ถ้าขี้เกียดอ่านข้ามเลยนะคะ ***
เป็นคนไม่ได้เรื่องค่ะ เรียนม.เอกชนย่านปทุมธานี จบมาเกรด 2 ทั้งๆที่มันไม่ยากเลยถ้าจะจบด้วยเกรด 2.5-3 ขอแค่ทำงานส่ง (อันนี้เพื่อนที่เรียนม.เดียวกันบอกมาค่ะ) จบมาไม่ทำงาน ไปลงทุนเข้าธุรกิจลูกโซ่โง่ๆ เสียค่าเข้าครึ่งแสน เพื่อซื้อของมาขาย สุดท้ายทำไป 3 เดือนเลิกทำเพราะกินทุนตัวเอง ขายไม่ได้ ของยังกองอยู่บ้าน พี่ชายแฟนมีแฟนค่ะ คบมานานพอควร ถามว่าเราเข้ากับพวกเค้าได้มั้ย ตอบว่าได้ค่ะ ไม่มีปันหาเรื่องนี้ แต่ประเด็นคือ หลังจากพี่ชายแฟนเลิกทำธุรกิจลูกโซ่ เค้าไปเปิดธุรกิจส่วนตัว โดยใช้เงินแม่ค่ะ 7 หลักได้ สุดท้ายยื้อมา 2 ปี เจ๊งค่ะ บริหารไใเป็น หัวไม่ครีเอด ทำตามคู่แข่งทุกก้าว เลยสู้ไม่ได้ ค่าใช้จ่ายคงที่ก็สูง สรุปสู้ไม่ไหว เงินไม่มี แม่ต้องวิ่งไปยืมเงินคนนุ่นคนนี้

แฟนพี่ชายหุ้นด้วยค่ะ แต่หกหลักต้นๆ ประมาน 10- 20 % แต่เวลาได้กำไร หารสองตลอดค่ะ และแฟนเค้าโกงเงินทุกเดือน ๆ ละหมื่น ซึ่งเรารู้ แฟนรู้ พี่ชายรู้ แต่ไม่มีใครว่า มันคือเงินส่วนที่ต้องคืนแม่ แต่กลับโกงไปใช้ส่วนตัว  แฟนพี่ชายติดยาด้วยค่ะ ทำให้ตอนเลิกกิจการ มีการทะเลาะกับแม่แฟนเรื่องเงินค่ะ เค้าคิดว่าเค้าควรจะได้ของจากที่ร้านบ้างเพราะเค้าคือหุ้นส่วน ซึ้งของพวกนี้มูลค่าก็แสนกว่าๆ แม่แฟนควรเอามาขายใช้หนี้จริงมั้ยคะ แต่แฟนพี่ชายจะเอาของพวกนี้ไปค่ะ แม่จึงคุยกับพี่ชายว่า ทำงี้ได้ไงวะ พี่ชายบอกว่า ไม่รู้ มันจะเอาให้ทำไง  (อารมณ์แฟนพี่ชายจะอยู่เหนือเค้าค่ะ เค้าตามใจแฟนมาก และไม่กล้าหือ แต่รักแฟนมาก) สุดท้ายพี่ชายเค้ามาบ่นให้ฟังว่า กุไม่ขายหรอกของอ่ะ กุจะเปิดใหม่ คนเราล้มแล้วต้องลุก ไม่งั้นจะสำเร็จหรอ (เกือบหล่อละถ้าเงินที่ลุกคือเงินมิง) เราก้อือๆ ออๆ ฟังๆไป เห็นปันหา ว่าพี่ชายค่อนข้างเป็นลูกทรพีค่ะ ไม่สำนึกพ่อแม่ที่ต้องมาแบกหนี้ให้ ไม่สำนึกจริงๆ เพราะยังเอาแฟนมาบ้าน มานั่งทะเลาะกะแม่เรื่องเงินที่บ้าน แฟนเราเลยเกลียดแฟนพี่ชายมากค่ะจากเคยสนิทกัน แฟนเราด้ไปพุดกับพี่เค้าบ้าง ว่าทำงี้ไม่ถุก ของควรเอามาขายใช้หนี้ พี่ชายเราจะตะคอกกลับตลอดว่า มิงไม่รู้รอย่าพุดมาก ประมานนี้ เราเริ่มเหนละบ้านแฟนมีปันหาการเงิน

เราเห็นปัญหานี้ เราคิดว่าแฟนและพี่แฟนควรตั้งหน้าตั้งตาหางานสิวะ แต่ทำไมไม่กระตือรือร้น นอนกินไปวันๆ

เราเลยไปอยุ่กับแฟนเดือนนึง แบบยุ่เลย หางานทำแถวบ้านแฟน เอาให้ได้ที่ทำงานเดียวกัน จนเราหาได้ (หลังจากจบมาเดือนนึง)

เรากับแฟนก้ไปทำงานด้วยกัน แม่เค้าเลยโอเคกับเราด้วยตรงนี้ เหมือนฉุดแฟนขึ้นอ่ะค่ะ
แต่ !! ทำได้เดือนนึง ลาออกค่ะ
1. ทำ 6 วัน
2. แฟนเข้ากะ บ่ายถึงตีสอง พ่อเปนคนไปรับไปส่ง ก่เลยไม่ไหวค่ะเพราะพ่อก้ทำงาน (เราไม่เข้ากะนะ เลิกงานปกติ ก็กลับมาอยู่บ้านก่อน)
ก็เลยลาออกค่ะ เราก็ออกด้วยเพราะเราเฟฝหมือนบ. ไม่พร้อมจะรับเราเลย โต้ะทำงานก้ไม่มีให้ ต้องไปนั่งกะชั้นวางของ บ้าจริงๆ

หลังจากนั้น แฟนว่างงานยาวเลยค่ะ นางก้คิดนุ่นนี่ อยากขายนั้นนี่นุ่น ก้ลองทำ แต่แฟนเราเป็นคนทำไรได้ครึ่งๆกลางๆตลอด ถ้าเราไม่นำ ไม่เคยทำเอง เราเริ่มท้อ เหนื่อยที่ต้องตัดสินใจอะไรเอง

อีกข้อคือ แม่เค้าไม่ค่อยให้เงินลูกค่ะ เข้าใจว่าไม่ค่อยมี เวลาไปไหนเราเลยมักจะออกให้แฟน ไม่ก้ออกเยอะกว่าตลอด

เราไม่ไหวเราเลนหางานใน กทม  ค่ะ ได้งานทำมาหลายเดือนแล้ว ทำให้เราห่าวงกับเค้าค่ะเพราะเรากลับมาอยุ่บ้านที่ กทม. เราพุดทุกวันให้เค้าหางาน เค้าก้ อือ ๆ ออๆ อ้างนุ่นนี่ หาแล้ว หาไม่ได้ ทำ 6 วันบ้างล่ะ ใช้ภาษาอังกฤษบ้างล่ะ (บ้านแฟนไม่เอาภาษาเลยค่ะ)

ทีนี้ พี่ชายตัวดีเค้าก้ไปรุ้มาว่าเพื่อนเค้าที่จบไป เปิดฟาร์มกุ้ง แล่วรวย เค้าเลยจะทำบ้าง มาบิ้วคนในบ้าน ว่าจะทำนะ ลงทุนให้ด้วย บ้านแฟนมีที่กว้างมากค่ะ เลยทำให้มี พท. ทำได้ ลงทุนไป ย่าจะเกือบแสนค่ะ ตอนนี้ผ่ายมาสี่เดือนละ ยังไม่เหนผล มองไม่เห็นเงิน ไม่เหนอนาคต เห็นแต่ต้นทุนที่เพิ่มขึ้นทุกวัน แฟนก็เาด้วยกะพี่นะคะ ำกันสองคนพี่น้อง

ทุกวันนี้เราไม่เคยได้อะไรจากแฟนเลย ได้แต่ความรักค่ะ เราไม้ได้อยากได้อะไมากมายนะ แต่บางครั้งก็อิจฉาคู่อื่นค่ะ ทุกวันนี้เราทำงานเลิกหกโมงเย็น วันศุกร์เราต้องรีบกลับหอเคลียร์ตัวเองเพื่อรีบไปขึ้นรถตุ้ไปบ้านแฟนค่ะ เหนื่อยมากๆ เริ่มไม่ไหว แฟนมีมาหาบ้างแรกๆ แต่หลังๆมาไม่ได้ แม่ว่าค่ะ ล่าสุดพอแฟนมาหาเรา แม่เค้าพิมในไลน์มาว่า จะไปๆมาๆทำไม เสียเวลา หางานทำได้ละ เลิกทำตัวงี้ได้ละ เราแบบ อ้าว ทีนอนยุ่บ้านไม่เห็นบ่น กลายเป็นเราต้องไปหาตลอด จะกินจะซื้อไรเราออกตลอด


ท้อค่ะ มองไม่เห็นอนาคต เราดราม่ากะเค้าหลายทีแล้วเรื่องอนาคต เค้าบอกให้รอหน่อยนะ เราก้รอ แต่มันเหนื่อยมันท้อมากเลย รู้สึกไม่เหมือนเดิม อาทิตย์นี้เราก้ไม่ได้ไปหาเค้าค่ะ เราเคยบอกเค้าว่าเดือนหน้าต้องมีงานทำ เงินน้อยช่างมันอย่านอนเฉยๆ เดี๋ยวจะหมดไฟ (กลัวเค้าตามรอยพี่เค้า) ถ้ายังหาไม่ได้เราจะเลิกไปหานะ เค้าก้อือๆออๆตามเคยแต่ไม่เคยเหนไปสัมภาษณ์ที่ไหนอีกเลย

เห้อออ รัก ห่วง สงสาร แต่เพลียค่ะ เบื่อด้วย ทำไงดีคะ ในหัวคิดเรื่องเลิกตลอดเลยช่วงนี้ แต่คิดว่าเค้าไม่รู้ค่ะ เค้ามีถามบ้างว่าทำไมช่วงนี้แปลกๆ คุยน้อยลง เราก้ทำตัวปกติไปอ่ะค่ะ
นี่นอนไม่หลับเลย คิดตลอด ใครยังอยู่ช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยนะคะ


ยาวมากๆ พิมในมือถือ ผิดตรงไหนขอโทดด้วยค่ะ