ก่อนอื่นผมขอล่าเถึงอาการก่อนนะครับ ผมรู้สึกว่าเวลาดูอนิเมะเรื่องนี้มันทำให้ผมได้แต่พูดคำว่า "งดงาม" อยู่ในใจ และอนิเมะเรื่องนี้มีฉากที่ทำให้ผมรู้สึกสะเทือนใจอยู่ 2 ฉากทั้งที่ความจริงมันไม่น่าใช่ฉากที่ดูแล้วจะน่าสะเทือนใจตรงไหนเลย ฉากที่ 1 คือหลังจากที่พระเอกออกไปจากบ้านนางเอกตามที่นางบอกให้ไปในคืนคริสต์มาสแล้วปรากฏว่านางเอกร้องไห้และวิ่งออกมาหน้าบ้านเรียกหาพระเอกซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกเจ็บอยู่ในอกอยากบอกไม่ถูก ส่วนฉากที่ 2 คือหลังจากที่เรื่องทั้งหมดใกล้จะจบลงแล้วนางเอกตัดสินใจที่จะย้ายกลับไปอยู่กับแม่ของตัวเองและปรับปรุงตัวเองใหม่ ทำให้แมนชั่นที่อยู่ข้างบ้านของพระเอกไม่มีใครอยู่อีกต่อไปและพระเอกได้กัเดินเข้าไปในแมนชั่นห้องนั้นเจอกระเป๋าเสื้อผ้าของนางเอกและเจอถุงเท้าข้างเดียวมันทำให้พระเอกรู้สึกหงุดหงิดและพยายามตามหาอีกข้างนึงทำให้ผมรู้สึกว่าคนที่ คนรักเพิ่งจะจากไปโดยที่ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไรทำให้กันได้เเบบนี้ มันช่างเป็ฉากนที่งดงามจริง ๆ ผมไม่สามารถรู้ได้ว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ทั้งที่ความจริงแล้วเรื่องนี้ฉากจบที่ดีและสวยงามมาก มันจบโดยที่ไม่มีอะไรค้างคาอีกต่อไปแต่ผมก็ยังรู้สึกว่าเหมือนตัวเองไม่พอใจบางอย่างในอะนิเมะเรื่องนี้
โดยที่ผมก็ไม่รู้ว่าผมไม่พอใจเรื่องอะไรอยู่ ทุกวันนี้และเวลานี้ที่ผมกำลังพิมส์อยู่นี่ ก็กำลังน้ำตาไหลอยู่เหมือนกัน และมันเหมือนจะร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึงอนิเมะเรื่องนี้
ผมขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความช่วยเหลือนะครับ มิสเตอร์ No enemy ปล. ผมไปพบจิตแพทย์ไม่ได้