ประมาณ 2 อาทิตย์แล้วที่พี่ปอจากไป
เราเองยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันคือเรื่องจริง ยังคงคิดว่าเค้าไม่ได้จากไปไหน
ขนาดเป็นคนนอกยังรู้สึกแบบนี้ คนในครอบครัวคงไม่ต้องพูดถึง
ติดตามและให้กำลังใจพี่โบว์มาตลอด พี่โบว์คงคิดถึงพี่ปอมากในทุกๆวัน
ทุกการพัฒนาการของน้องมะลิเค้าคงอยากให้พี่ปอได้มาเห็นด้วย
แต่พอเห็นโพสนี้แล้วเราตื้อเลย มันคงเป็นความรู้สึกที่พูดไม่ออก
พี่โบว์คงทั้งเสียใจ เสียดายเวลา คงมีหลายคำถามเหมือนกับเราว่าทำไมนะ
เข้าใจเลยว่าทำไมพี่ปอถึงรักและปกป้องผู้หญิงคนนี้มากขนาดนี้
พี่โบว์เป็นผู้หญิงที่ดีและเสียสละมากกกกกกก เธอเลือกที่จะเปิดตัวให้คนรู้จักก็ได้ แต่เธอไม่ทำ
เธอไม่ได้หวังในชื่อเสียงอะไรเลย ไม่ได้ต้องการจะใช้ชีวิตสวยหรู แต่เธอได้อยู่กับคนที่รักนั่นคือพอแล้ว

เรายังหวังมาโดยตลอดที่พี่ปอป่วย ว่าเค้าจะต้องหายดี กลับมามีชีวิตที่มีความสุขกับครอบครัว
ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองใฝ่ฝันอยากจะทำมาตลอด
ถึงแม้จะรู้ว่าวันนี้เค้าไปสบาย ไม่ต้องห่วงอะไรแล้ว
แต่ก็ยังนึกถึงและอดเสียดายไม่ได้ เสียดายที่ไม่ได้มีโอกาสอยู่ดูมะลิน้อยเติบโตอย่างสวยงาม
เสียดายแทนที่มีเวลาทำหน้าที่พ่อน้อยเหลือเกิน ใจแทบขาดจริงๆ

คิดถึงคนบนฟ้านะคะ ป่านนี้พี่คงไปเป็นดาวซักดวงที่สวยงามอยู่บนนั้น
เป็นที่ที่สงบ พี่ไม่ต้องสู้ ไม่ต้องเจ็บปวดแล้ว
เชื่อว่าพี่ยังอยู่ในใจหลายๆคน ที่สำคัญคือในใจและความทรงจำของพี่โบว์และน้องมะลิ