. เราอ่านกำไลมาศจบแล้วค่ะ แต่พออ่าน แล้วไม่รู้สึกสงสารริ้วทอง (จุ๋ย) เลยค่ะ ไม่สงสารพระดิเรกด้วย สรุปคือไม่สงสาร หรือเห็นใจในความรักของคนทั้ง 2 เลย ริ้วทองก็ดื้อที่คิดถึงแต่ตัวเอง จะหนีไปหา คุณพร

วันนี้ ขณะนั่งดูกำไลมาศ ก็มาฉุกคิดว่า ถ้าชาติที่แล้วจุ๋ยกะท่านชายรักกันขนาดนั้น ส่วนเจนี่ร้ายกับจุ๋ยซะขนาดนั้น แทงท้อง ตัดแขน ฆ่าตาย คนโหดเหี้ยมขนาดนั้น ทำไมตายแล้วเกิดมา กลับกลายเป็นคนอ่อนโยน มีพร้อ

เรานึกถึงบทเพื่อน>เพื่อนแพง ปานเดือน>พระจันทร์ลายพยัคฆ์ อรอินทร์>เมียหลวง  รสสุคนธ์>สุสานคนเป็น สายน้ำผึ้ง>สามีตีตรา ดารกา>อสูรน้อยในตะเกียงแก้ว ริ้วทอง>กำไลมาศ แก้ว>บ่วงส

ตอนเป็นคนก็ดูร้ายลึก น่าหมั่นไส้จนโดนฆ่า เป็นผีก็แก้แค้นไม่มีเหตุผล ใช้วิธีการสกปรกกับคู่ต่อสู้ ถ้าเทียบกับ ผีอีแพง (บ่วง) หรือพิกุล (ปี่แก้วนางหงส์) นั่นยังถูกกระทำมาอย่างหนักหน่วง ยัยริ้วทองนี่ค

อะไรจะบังเอญขนาดนั้น ขี่ม้าขาวด้วยนะ 555555555555555555555

ก่อนจะเป็นผีใครน่าสงสารกว่ากันง

เพราะที่ผ่านมาบทร้ายของจุ๋ยบทจะตีคู่มากับนางเอกอีกคนเสมอ เช่น สามีตีตรา ประชันพลอย และกำไลมาศประชันเจนี่เป็นต้น

ก่อนหน้านี้นางก็เอากำไลไปได้เองทุกที่อยู่แล้วนี่ ตอนที่วิทั้งปาลงน้ำ ทั้งฝังดิน นางก็เอาคืนมาได้หมดด้วยตัวเอง แล้วทำไมต้องให้วิไปเอาที่บ้านต๊ะด้วย งง