ขอตัดพ้อเล็กน้อยนะครับ คือเหตุการณ์เพิ่งผ่านมาสดๆร้อนเลย ผมไปซื้อบุหรี่ที่ร้านเลข7ครับ เมื่อเวลาประมาน 22:50 น. ผมปั่นรถถีบคู่ใจของผมออกไปซื้อบุหรี่ที่ร้านเลข7ที่ออกจากปากซอยบ้านผมมาประมาณ 50 เมตร ผมจอดรถปุ๊บจึงเดินไปที่หน้าเค้าเตอร์ บอกกับพนักงานคนขายว่า "เบรคเขียวซองนึงครับ" แล้วพนักงานก้ถามผมว่า "น้องอายุเท่าไรคะ" ผมตอบกลับว่า "19 ครับ" แล้วพนักงานก้พูดประโยคนึงออกมา "อายุ 19 ซื้อไม่ได้นะคะ" ผมเงียบไปพักนึง จึงบอกลาพนักงานสาวสุดสวยด้วยความอาลัยแล้วเดินออกจากร้านไปพลางคิดว่า 'เราก็มาซื้อทุกคืนนี่หว่าทำไมคืนนี้ถึงไม่ได้ฟระ' แล้วก็ปั่นเจ้ารถถีบคู่ใจออกไปเพื่อไปซื้อบุหรี่ที่ร้านเลข7อีกสาขานึงที่ห่างกันประมาน 1.5 กิโล ผมรีบปั่นสุดชีวิเพราะทางนั้นมันเปลี่ยวมาก(ผมกลัวโดนฉุดครับ) พอกลับมาถึงบ้านผมก็ถึงกับเหนื่อยอ่อน แล้วก็คิดว่า ครม. ท่านจะเปลี่ยนกฎหมายทำไมกัน ท่านไม่คิดบ้างหรือว่า คนอายุ18-19 ตาดำๆหลายแสนชีวิตที่ติดบุหรี่จะเป็นยังไงจะเดือดร้อนขนาดใหน ท่านใจดำโหดเหี้ยมปานนั้นหรือ ท่านคิดว่าจะเปลี่ยนจิตสำนึกคนได้เพียงเพราะกฏข้อเดียวหรือ มันจะช่วยลดจำนวนเยาวชนที่ติดบุหรี่ได้หรือ ผมคิดว่าถ้าคนมันจะเลิก 4 วันมันก็เลิกได้แล้ว คนที่ไม่คิดจะดูดต่อให้เอาบุหรี่ยัดปากมันก็ไม่หายใจเอาควันพิษเข้าปอดตัวเองหรอก ในทางกลับกัน. คนที่คิดจะดูดทำอย่างไรก็หามาดูได้ ขนาดยาบ้ายาไอซ์ยังมีคนติดและมาหามาดูดได้ นับประสาอะไรกับบุหรี่ยาสูบ เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่จิตใจของคน ที่ผมได้กล่าวมานี้ ผมไม่ได้มีเจตนาว่าร้าย หรืออคติกลับรัฐบาล ท่านไม่จำเป็นต้องเชิญผมไปปรับทัศนคตินะครับ
ปล. ร่ายมายาวแต่ก็หาทางลงจบไม่ได้