.........เด่วเราเอาแต่เนื้อๆ มาให้อ่านกันเลยเนาะ.......
      คือเราคลอดลูกมาวันจันทร์เนาะ เราผ่าคลอดนะ  ตั้งแต่ยุ่โรงบาลเราเลี้ยงลูกเอง ให้ลูกเข้าเต้าตลอด
***อ่อ....มีสามีเฝ้าด้วยค่ะ
ลูกเราเลี้ยงง่ายตั้งแต่ยุ่โรงบาลค่ะ กิน นอน อึ ไม่อ้อน ไม่งอแง กินอิ่มนอนหลับดีค่ะ
วันพฤหัสเราก็กลับมาบ้านค่ะ สถานะการณ์ยังปกติดีค่ะเราและสามีช่วยกันเลี้ยงลูกตามปกติ
จนถึงวันอาทิตย์ค่ะ แม่สามีมา......***ขอเล่าทีละวันเลยนะค่ะ

....วันอาทิตย์   มาถึงนางก็พูดๆๆๆๆๆโน้นนี่นั้นตามประสา จนมีประโยคเด็ดที่ว่า...
*****ทำไมเธอไม่เอานมผงให้ลูกกิน
*****น้ำนมเธอไม่พอให้ลูกกินหรอ
*****เป็นฉันไม่มานั่งให้นมลูกให้เมื่อยหรอกใ
*****เธอไม่ต้องกลัวลูกไม่รักหรอก ให้ลูกกินนมผงก็ได้
.......สรุปคือแม่ที่ให้ลูกกินนมจากเต้านี่คือกลัวลูกไม่รักหรอค่ะ นี่แหละคือมันสมองของแม่สามี

......คืนวันอาทิตย์  พอดีลูกเรามีเลือดออกที่อวัยวะเพศ เราตกใจมาก เลยเรียกแม่สามีเข้ามาถามว่า
เป็นเพราะอะไร เกิดจากอะไร นางให้คำตอบเราไม่ได้ค่ะ แล้วพอดีน้องอึออกมา นางก็บ่นเราว่า...
แม่สามี : เธอไปกินไรมา ทำไมลูกถ่ายแบบนี้
เรา : ไม่ได้กินไรนะ แม่ก็เห็นว่าหนูไม่ได้กินไร
แม่สามี : ไม่ได้กินไร แล้วลูกจะถ่ายแบบนี้ได้ไง
สรุปคือยังไงเราก็ผิด  แม่สามีผู้ที่ดีแต่ปากเลี้ยงลูกมา 3 คน แต่นางไม่ทราบแม่แต่ว่าเด็กที่กินนมแม่เพียงอย่างเด่ว
จะถ่ายเหลว อึกระปริบ กระปรอย เหมือนคนท้องเสีย

****เด่วมาต่อนะค่ะ  ทำธุระแป๊ปค่ะ****