เจ็บและชินไปเอง
ณ จุดๆนี้บอกเลยว่าเจ็บแต่ยังไม่ชิน
หลายคน คงเคยผ่านประสบการณ์แอบรักใครสักคน แอบหวังเล็กๆว่า เขาน่าจะมีใจให้เราบ้างแระ(รึป่าว) คิดเข้าข้างตัวเอง คิดถึง คิดไกล คิดไปเรื่อย
เฮ้อออ...เศร้า เฮิร์ท !!
แอบรักคนที่เขาไม่รักก็เหมือน ยืนรอรถบัส ที่สถานีรถไฟ
เรื่องราวประมาณนี้ นะคร่าวๆ
เรารู้สึกดีกับพี่คนนึง เขาเป็นหัวหน้างานเราเอง เรารู้สึกดีกะพี่คนนี้มากๆ หลายๆครั้งเกิดความประทับใจ บวกกับความใกล้ชิด สนิทสนมมันเลยทำให้เรารู้สึกชอบในความเป็นตัวเอง เพราะพี่เขามีสเน่ห์ ยอมรับเลยว่าแพ้ทาง คนแบบนี้ มีความรู้ ฉลาด ทำงานเก่ง มีความเป็นผู้นำสูง เป็นผู้ชายอบอุ่นรักแม่ ดูแลและรักลูกน้องเป็นอย่างดี บางมุมก็ติสเลย โลกส่วนตัวสูง ชอบเล่าเรื่องส่วนตัวและครอบครัวให้ฟัง รู้สึกถึงการไว้ใจและเปิดเผย มันดีอะ สนุกทุกครั้งที่ได้พูดคุยและรับฟัง พี่เขายังไม่ได้แต่งงาน แต่ผู้ชายแบบนี้ดูก็รู้หญิงคงตรึม แต่ไม่เคยพูดถึงเรื่องแฟนหรือความรัก ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ และที่แน่ๆไม่ใช่เกย์ แปลกมะ
เราเคยคิดหักห้ามใจหลายครั้ง ไม่ให้คิดเกินเลย เพราะพี่เขาเป็นหัวหน้า และนับถือกันแบบพี่น้อง เขาไม่ได้มีใจเราให้หรอก แค่ชอบทำให้เราคิดไปเอง แค่นั้น เช่น โทรคุยกันทุกวัน หรือไม่ก็ไลน์หาเช้าเย็น เวลาในที่ทำงานชอบคุยกะเราในเรื่องตลกๆ แต่เรื่องงานพี่เขาจะจริงจังมาก เคยนั้งประชุมแล้วเผลอขำเบาๆในไลน์ที่คุยกลุ่มอื่น พี่แกหันมาดึงหน้าใส่ น่ากลัวมาก555 เวลาอยู่กันส่วนตัว พี่เขาจะเป็นคนที่เป็นธรรมชาติมาก เป็นกันเอง พูดขำๆแรงๆได้ ไม่ซีเรียส พอนานวันเข้า เหมือนการแสดงออกหรือความรู้สึกที่มันชัดขึ้นมั้ง เลยทำให้ต้องลดอะไรที่เคยทำไว้ อย่างเช่น พี่เขาก็ไม่ค่อยโทรหา เหมือนเมื่อก่อน ไลน์คุยกันก็นานนานๆที ชอบเรียกแทนเราว่าน้องสาวทุกคำ เจอกันที่ทำงานก็คุยบ้างแต่ไม่มาก นั่งกันในรถที่เคยชวนเราคุย ก็นั่งเงียบจนน่าอึดอัด เราไม่ชอบอะไรที่เป็นแบบนี้เลย เริ่มรู้สึกถึงความชัดเจนว่า ไม่ได้รู้สึกเหมือนที่เรารู้สึก เราแอบเสียใจลึกๆ นอยย์
แต่ที่เล่ามา เรา2คน ไม่เคยมีอะไรกันนะคะ เราไม่มีแฟนคะ แต่สำหรับพี่เขา เราไม่แน่ใจ
เราอาจจะไม่ใช่สำหรับพี่เขา เพราะเขาได้วางเราไว้ในระดับน้องสาวไปแล้ว
ณ ตอนนี้ เรา2คนห่างกันมากขึ้น เราเลือกที่จะเดินออกมาจากพื้นที่ๆมันอึดอัด
เราผิดเองที่เป็นฝ่ายทำให้เขาเปลี่ยนไป บรรยากาศมันเลยกับมาเหมือนเดิมไม่ได้
และกลับเป็นเราเองที่เสียใจ ที่คิดถึงเขามากขึ้นกว่าเดิมซะอีก
เพราะความใกล้ชิด เผลอคิดไกล เจ็บมั้ยละหัวใจ เพราะไปรักเขาข้างเดียว
ณ จุดๆนี้บอกเลยว่าเจ็บแต่ยังไม่ชิน
หลายคน คงเคยผ่านประสบการณ์แอบรักใครสักคน แอบหวังเล็กๆว่า เขาน่าจะมีใจให้เราบ้างแระ(รึป่าว) คิดเข้าข้างตัวเอง คิดถึง คิดไกล คิดไปเรื่อย
เฮ้อออ...เศร้า เฮิร์ท !!
แอบรักคนที่เขาไม่รักก็เหมือน ยืนรอรถบัส ที่สถานีรถไฟ
เรื่องราวประมาณนี้ นะคร่าวๆ
เรารู้สึกดีกับพี่คนนึง เขาเป็นหัวหน้างานเราเอง เรารู้สึกดีกะพี่คนนี้มากๆ หลายๆครั้งเกิดความประทับใจ บวกกับความใกล้ชิด สนิทสนมมันเลยทำให้เรารู้สึกชอบในความเป็นตัวเอง เพราะพี่เขามีสเน่ห์ ยอมรับเลยว่าแพ้ทาง คนแบบนี้ มีความรู้ ฉลาด ทำงานเก่ง มีความเป็นผู้นำสูง เป็นผู้ชายอบอุ่นรักแม่ ดูแลและรักลูกน้องเป็นอย่างดี บางมุมก็ติสเลย โลกส่วนตัวสูง ชอบเล่าเรื่องส่วนตัวและครอบครัวให้ฟัง รู้สึกถึงการไว้ใจและเปิดเผย มันดีอะ สนุกทุกครั้งที่ได้พูดคุยและรับฟัง พี่เขายังไม่ได้แต่งงาน แต่ผู้ชายแบบนี้ดูก็รู้หญิงคงตรึม แต่ไม่เคยพูดถึงเรื่องแฟนหรือความรัก ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ และที่แน่ๆไม่ใช่เกย์ แปลกมะ
เราเคยคิดหักห้ามใจหลายครั้ง ไม่ให้คิดเกินเลย เพราะพี่เขาเป็นหัวหน้า และนับถือกันแบบพี่น้อง เขาไม่ได้มีใจเราให้หรอก แค่ชอบทำให้เราคิดไปเอง แค่นั้น เช่น โทรคุยกันทุกวัน หรือไม่ก็ไลน์หาเช้าเย็น เวลาในที่ทำงานชอบคุยกะเราในเรื่องตลกๆ แต่เรื่องงานพี่เขาจะจริงจังมาก เคยนั้งประชุมแล้วเผลอขำเบาๆในไลน์ที่คุยกลุ่มอื่น พี่แกหันมาดึงหน้าใส่ น่ากลัวมาก555 เวลาอยู่กันส่วนตัว พี่เขาจะเป็นคนที่เป็นธรรมชาติมาก เป็นกันเอง พูดขำๆแรงๆได้ ไม่ซีเรียส พอนานวันเข้า เหมือนการแสดงออกหรือความรู้สึกที่มันชัดขึ้นมั้ง เลยทำให้ต้องลดอะไรที่เคยทำไว้ อย่างเช่น พี่เขาก็ไม่ค่อยโทรหา เหมือนเมื่อก่อน ไลน์คุยกันก็นานนานๆที ชอบเรียกแทนเราว่าน้องสาวทุกคำ เจอกันที่ทำงานก็คุยบ้างแต่ไม่มาก นั่งกันในรถที่เคยชวนเราคุย ก็นั่งเงียบจนน่าอึดอัด เราไม่ชอบอะไรที่เป็นแบบนี้เลย เริ่มรู้สึกถึงความชัดเจนว่า ไม่ได้รู้สึกเหมือนที่เรารู้สึก เราแอบเสียใจลึกๆ นอยย์
แต่ที่เล่ามา เรา2คน ไม่เคยมีอะไรกันนะคะ เราไม่มีแฟนคะ แต่สำหรับพี่เขา เราไม่แน่ใจ
เราอาจจะไม่ใช่สำหรับพี่เขา เพราะเขาได้วางเราไว้ในระดับน้องสาวไปแล้ว
ณ ตอนนี้ เรา2คนห่างกันมากขึ้น เราเลือกที่จะเดินออกมาจากพื้นที่ๆมันอึดอัด
เราผิดเองที่เป็นฝ่ายทำให้เขาเปลี่ยนไป บรรยากาศมันเลยกับมาเหมือนเดิมไม่ได้
และกลับเป็นเราเองที่เสียใจ ที่คิดถึงเขามากขึ้นกว่าเดิมซะอีก