กระรอกผมซื้อมาเลี้ยง อายุ 2 อาทิตย์ มีอาการท้องเสียไม่มาก มีแรง เดินเล่นกับเราได้ น้องยังไม่เปิดตาน้ะครับ

ผมอาศัยอยู่ฝั่งธนบุรี ทีแรกผมจะพาน้องไป รพ.สัตว์ ที่ข้างกรมอู่ทหารเรือ แต่หมอกลับไม่อยู่
ผมเลยพามา คลีนิกสัตว์ที่นึง ที่ ตรงแยกบ้านแขก ผมได้พาน้องเข้าไปในร้าน บรรยายกาศในร้าน แบบเหม็นสัตว์มากๆ
ไม่น่ามีความสะอาดแต่ตอนนั้นผมเลือกไม่ได้เพราะกลัวน้องจะแย่ เพราะน้องมีอาการตัวเย็นแต่ยังมีแรงเล่นกับเราปกติ
ผมนั่งรอหมออยู่พักหนึ่ง ก็มีคนไปตามหมอมาให้ เขามาพร้อมกับผู้ชายอีกหนึ่งคน ใส่ถุงมือที่เต็มไปด้วยขนหมา
ผมรับรู้ได้ในความไม่สะอาดแต่ ก็ไม่ได้พูดอะไรไป  หมอก็ซักถามอาการ จนเขาไปเอายา ใส่สลิงมา แทนที่เขาจะค่อยๆป้อนให้น้องกิน
เขายัดเข้าปาก จนน้องสำลัก ผมนี่ตกใจเลย ผมถามว่าทำไมเป็นแบบนี้   น้องเขาไม่มีแรง ไม่มีอะไรเลย ไม่เล่นกับผม ไม่ตอบสนอง
ยาออกจมูก เขาบอกค่อยๆเช็ดออกจากจมูก  แล้วเขาก็ให้ยากลับมาบ้าน เขาบอกว่าให้กินยานี้ด้วย     ผมคิดในใจจะให้กินยา แค่กล้วยแค่นม น้องมันจะกินได้ป่าววะ
ผมกลับมาถึงห้อง กระรอกของผมอ่อนล้าเต็มที ผมรู้แน่ชัดว่าเป็นเพราะยาของหมอ ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงน้องช็อค  หายใจทางปากผมรู้เลยว่าน้องต้องไปแล้วแน่ๆ น้องไปอย่างสงบคามือของผม  

ผมไม่เข้าใจ เขาเป็นสัตว์แพทย์มาได้ยังไง เปิดร้านห่วยๆแบบนั้น ตอนนั้นผมไม่มีจิตใจทำอะไร  ใบเสร็จรักษาผมยังไม่ได้เลย ผมจะเอาผิดกับเขาได้ไหม
ผมไม่มีหลักฐานอะไรเลย  ถ้าเขารักษาไม่ได้เขาจะทำเป็นรักษาทำไม  มันทำให้น้องไปเร็วกว่าเดิมมากๆ  จากที่โอกาศรอดมี 70 เปอร์เซ็น นี่กลายเป็นน้องตายวันนี้ภายในครึ่งชั่วโมง ที่หมอให้ยาเลย    ทำไมร้านมันเปิดอยู่ได้  ความสะอาดในร้านก็ไม่มี

ส่วนหนึ่งผมโทษที่ตัวผมเอง ผมแค้นใจที่พาน้องไปตาย  เสียใจมากครับ   ที่ผมออกมาเล่า ผมไม่อยากให้คนที่อยู่แถวนี้  พลาดแบบผม ผมไม่อยากให้
สัตว์ที่คุณรักต้องจบชีวิตลง

มันก็คงเป็นบทเรียนของผมที่จะจำจนวันตาย