ผมคบกับเค้าตั้งแต่วันแม่ ปี 58 ที่ผ่านมาคับ
เราคุยกันทุกวัน ตั้งแต่วันที่พบกันครั้งแรก ยันวันสุท้ายของ ปี 58
คิดดูอีกที ผมไม่น่าจะไปรู้จักกับเค้าเลยครับ
ผมไม่รู้ว่าสาเหตุที่เค้า เข้ามาในชีวิตผม เป็นเพราะอยากจะประชดแฟนเก่าเค้าหรือป่าว ผมรู้สึกตลอดเวลาว่าเค้ายังคิดถึงแฟนเก่าเค้าอยู่ เค้าเป็นคนดีมากครับผมกับเค้าไม่ได้คุยกันด้วยคำพูดเพราะๆ เหมือนคู่ทั่วไป พูดกัน กุ มืง ทำให้เราสนิท กันเร็วมาก ผมยอมรับนะว่าช่วงแรกผมขาดเค้าไม่ได้ เหมือนผมรักเค้ามากๆๆ อยากจะใช้ทุกวินาทีเพื่อคุยกับเค้า แต่เนื่องจากเราอยู่ไกลกัน ผมกับเค้าทำได้เพียงคุยกันผ่านทาง face หรือ line
ตั้งแต่คบกัน ก็เป็นเวลา 3 เดือน ผมได้เจอเค้าแค่ 3 ครั้งทุกครั้งเค้าจะเป็นคนมาหาผมตลอด ผมดีใจมากๆ รู้สึกตัวเองมีความสำคัญมากก ผมไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย สิ่งที่เค้าทำให้ผม ผมรู้สึกว่าเค้าทำให้ผมมีความมสุขแบบบอกไม่ถูก มาโดยตลอด 3 เดือน
จนสุดท้ายเค้าก็ตาสว่างและจากผมไป
ที่จริง ผมเตรียมใจไว้ตั้งนานแล้วแหละครับว่า ผมจะต้องอกหักแน่นอน เพราะตอนนี้ผมมาทำงานต่างจังหวัด มันไกลจากที่บ้านของแฟนผมมาก แต่ถ้าผมกลับบ้าน เราก็จะยิ่งอยู่ไกลจากเค้าไปอีก ผมสงสารเค้า ที่ต้องเอาชีวิตมาผูกไว้ที่ผม ทำให้ไม่ได้เจอคนใหม่สักที ที่ดีและคู่ควร
ตอนนี้เค้าไม่ได้บอกเลิกผมหรอกคับ แต่เค้าเงียบหายไป ในใจผมรู้อยู่แล้วแหละว่า เค้าเบื่อผมแล้ว เพราะ ผมไม่มีเวลาให้เค้าเลยย เข้างาน 08.00น-22.00น.กว่าจะกลับถึงห้องก็ปาเข้าไป 23.00น.แล้ว แทบจะไม่มีเวลาได้คุยกันเลย
มาถึงตอนนี้ เราไม่ได้คุยกันมาก็ประมาณ 1 เดือน ผมรู้สึกเสียใจจังเลยคับ ถามมว่ารักมั้ย ? ผมรักเค้านะ รักมากก แต่ก็ดีแล้วแหละคับ ที่เค้าเงียบหาไปแบบนี้
เมื่อปีใหม่ ผมกลับบ้านมา ก็เจอข่าวร้ายมาหลายอย่างมากก
.....................(ขอลบเนื้อหาบ้างส่วนนะคับ)...................
เหลือผมคนเดียวที่ไม่ได้ป่วยเป็นอะไร แน่นอนครับ ภาระทุกอย่างมันต้องตกมาอยู่ที่ผม เพราะทุกคน ไปสมัครงานแล้วเค้าไม่รับ
หลังจากที่กลับบ้านวันปีใหม่ พอกลับมาที่ กทม. แฟนก็เงียบหายอีกกกกก ชีวิตผมเป็นแบบนี้แล้ว ผมก็เลยไม่คิดอยากจะตามเค้ากลับมารักผมและ ปล่อยเค้าไปดีกว่า ผมทำถูกแล้วใช่มั้ยคับ แต่..ถึงต่อให้ตามเค้ากลับมา เค้าก็คงไม่มาแล้วแหละ
ตอนนี้ชีวิตติดลบมากกก อยากจะระบายทุกอย่างให้ใครก็ได้ สักคนฟัง แต่ไม่มีใครเลยยยยยยยยคับ ที่จะมารับฟังผมได้
จะเล่าให้เพื่อนที่ทำงานฟังเรื่องอกหัก ก็ไม่ได้ เพราะ โดนล้อ โดนดูถูกแน่ๆ ผมไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย ตอนเรียนก็โดนล้อว่า หน้าอย่างมืง ใครจะเอาฯ
จะเล่าเรื่องที่คนในบ้านเป็นโรคนี้โรคนั้นกันหมด ก็เล่าไม่ได้ เพราะ พวกนั้นต้องมองว่าผมเป็นด้วย และต้องมีฟฤติกรรมที่เปลี่ยนไปจากเดิมแน่ๆ
ตอนนี้ทำได้เพียง เก็บความทุกข์นี้ไว้คนเดียวบอกใครไม่ได้คับ อัดอั้น อึดอัดมากกเลยครับ กลับมาที่ห้องพัก ผมไม่เคยนอนตาหลับเลย นอนร้องให้ทุกวัน ทั้งเรื่องแฟน เรื่องครอบครัวไม่รู้จะระบายกะใคร
วันนี้ ผมเข้าไปใน face ของแฟนคับ ปกติก็แอบส่องอยู่ทุกวันอยู่แล้ว ซึ่งเค้า ไม่เคยโพสอะไรที่ บ่งบอกว่า กำลังคิดถึงผมเลยยยยย
แถมโพส รูปขนมเค้ก แล้วเขียนแคปชั่นประมาณว่า "กลับมารักกันเหมือนเดินได้มั้ย #คิดถึงทริปโน้น ฯลฯ" นั้น มันทำให้ผมแน่ใจคับว่า เค้าคิดถึงแฟนเก่าเค้ามากกกก และเค้าคงไปจากผมแล้วจริงๆ
เมื่อผมเห็นขอความและรูปๆ นั้นแล้ว ผมรู้สึกเจ็บมากๆเลยครับจากเมื่อก่อน ที่เคยขอร้อง ไม่ให้เค้าลบเฟสผม แต่วันนี้ ผมก็ได้ไปลบเฟสเค้าเสียเอง เพราะผมเจ็บบบ อยู่ดีๆ น้ำตาก็ไหลคับ เช็ดน้ำตาแล้วนั่งเศร้าอยู่คนเดียว เข้าใจแล้วคับ ความรู้สึกของคนที่อกหักว่ามันเจ็บแค่ไหน
#แค่ขอพื้นที่ระบายคับ
อกหัก
เราคุยกันทุกวัน ตั้งแต่วันที่พบกันครั้งแรก ยันวันสุท้ายของ ปี 58
คิดดูอีกที ผมไม่น่าจะไปรู้จักกับเค้าเลยครับ
ผมไม่รู้ว่าสาเหตุที่เค้า เข้ามาในชีวิตผม เป็นเพราะอยากจะประชดแฟนเก่าเค้าหรือป่าว ผมรู้สึกตลอดเวลาว่าเค้ายังคิดถึงแฟนเก่าเค้าอยู่ เค้าเป็นคนดีมากครับผมกับเค้าไม่ได้คุยกันด้วยคำพูดเพราะๆ เหมือนคู่ทั่วไป พูดกัน กุ มืง ทำให้เราสนิท กันเร็วมาก ผมยอมรับนะว่าช่วงแรกผมขาดเค้าไม่ได้ เหมือนผมรักเค้ามากๆๆ อยากจะใช้ทุกวินาทีเพื่อคุยกับเค้า แต่เนื่องจากเราอยู่ไกลกัน ผมกับเค้าทำได้เพียงคุยกันผ่านทาง face หรือ line
ตั้งแต่คบกัน ก็เป็นเวลา 3 เดือน ผมได้เจอเค้าแค่ 3 ครั้งทุกครั้งเค้าจะเป็นคนมาหาผมตลอด ผมดีใจมากๆ รู้สึกตัวเองมีความสำคัญมากก ผมไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย สิ่งที่เค้าทำให้ผม ผมรู้สึกว่าเค้าทำให้ผมมีความมสุขแบบบอกไม่ถูก มาโดยตลอด 3 เดือน
จนสุดท้ายเค้าก็ตาสว่างและจากผมไป
ที่จริง ผมเตรียมใจไว้ตั้งนานแล้วแหละครับว่า ผมจะต้องอกหักแน่นอน เพราะตอนนี้ผมมาทำงานต่างจังหวัด มันไกลจากที่บ้านของแฟนผมมาก แต่ถ้าผมกลับบ้าน เราก็จะยิ่งอยู่ไกลจากเค้าไปอีก ผมสงสารเค้า ที่ต้องเอาชีวิตมาผูกไว้ที่ผม ทำให้ไม่ได้เจอคนใหม่สักที ที่ดีและคู่ควร
ตอนนี้เค้าไม่ได้บอกเลิกผมหรอกคับ แต่เค้าเงียบหายไป ในใจผมรู้อยู่แล้วแหละว่า เค้าเบื่อผมแล้ว เพราะ ผมไม่มีเวลาให้เค้าเลยย เข้างาน 08.00น-22.00น.กว่าจะกลับถึงห้องก็ปาเข้าไป 23.00น.แล้ว แทบจะไม่มีเวลาได้คุยกันเลย
มาถึงตอนนี้ เราไม่ได้คุยกันมาก็ประมาณ 1 เดือน ผมรู้สึกเสียใจจังเลยคับ ถามมว่ารักมั้ย ? ผมรักเค้านะ รักมากก แต่ก็ดีแล้วแหละคับ ที่เค้าเงียบหาไปแบบนี้
เมื่อปีใหม่ ผมกลับบ้านมา ก็เจอข่าวร้ายมาหลายอย่างมากก
.....................(ขอลบเนื้อหาบ้างส่วนนะคับ)...................
เหลือผมคนเดียวที่ไม่ได้ป่วยเป็นอะไร แน่นอนครับ ภาระทุกอย่างมันต้องตกมาอยู่ที่ผม เพราะทุกคน ไปสมัครงานแล้วเค้าไม่รับ
หลังจากที่กลับบ้านวันปีใหม่ พอกลับมาที่ กทม. แฟนก็เงียบหายอีกกกกก ชีวิตผมเป็นแบบนี้แล้ว ผมก็เลยไม่คิดอยากจะตามเค้ากลับมารักผมและ ปล่อยเค้าไปดีกว่า ผมทำถูกแล้วใช่มั้ยคับ แต่..ถึงต่อให้ตามเค้ากลับมา เค้าก็คงไม่มาแล้วแหละ
ตอนนี้ชีวิตติดลบมากกก อยากจะระบายทุกอย่างให้ใครก็ได้ สักคนฟัง แต่ไม่มีใครเลยยยยยยยยคับ ที่จะมารับฟังผมได้
จะเล่าให้เพื่อนที่ทำงานฟังเรื่องอกหัก ก็ไม่ได้ เพราะ โดนล้อ โดนดูถูกแน่ๆ ผมไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย ตอนเรียนก็โดนล้อว่า หน้าอย่างมืง ใครจะเอาฯ
จะเล่าเรื่องที่คนในบ้านเป็นโรคนี้โรคนั้นกันหมด ก็เล่าไม่ได้ เพราะ พวกนั้นต้องมองว่าผมเป็นด้วย และต้องมีฟฤติกรรมที่เปลี่ยนไปจากเดิมแน่ๆ
ตอนนี้ทำได้เพียง เก็บความทุกข์นี้ไว้คนเดียวบอกใครไม่ได้คับ อัดอั้น อึดอัดมากกเลยครับ กลับมาที่ห้องพัก ผมไม่เคยนอนตาหลับเลย นอนร้องให้ทุกวัน ทั้งเรื่องแฟน เรื่องครอบครัวไม่รู้จะระบายกะใคร
วันนี้ ผมเข้าไปใน face ของแฟนคับ ปกติก็แอบส่องอยู่ทุกวันอยู่แล้ว ซึ่งเค้า ไม่เคยโพสอะไรที่ บ่งบอกว่า กำลังคิดถึงผมเลยยยยย
แถมโพส รูปขนมเค้ก แล้วเขียนแคปชั่นประมาณว่า "กลับมารักกันเหมือนเดินได้มั้ย #คิดถึงทริปโน้น ฯลฯ" นั้น มันทำให้ผมแน่ใจคับว่า เค้าคิดถึงแฟนเก่าเค้ามากกกก และเค้าคงไปจากผมแล้วจริงๆ
เมื่อผมเห็นขอความและรูปๆ นั้นแล้ว ผมรู้สึกเจ็บมากๆเลยครับจากเมื่อก่อน ที่เคยขอร้อง ไม่ให้เค้าลบเฟสผม แต่วันนี้ ผมก็ได้ไปลบเฟสเค้าเสียเอง เพราะผมเจ็บบบ อยู่ดีๆ น้ำตาก็ไหลคับ เช็ดน้ำตาแล้วนั่งเศร้าอยู่คนเดียว เข้าใจแล้วคับ ความรู้สึกของคนที่อกหักว่ามันเจ็บแค่ไหน
#แค่ขอพื้นที่ระบายคับ