คนรู้จักมีเงิน ไม่ค่อยใช้ ขับรถไม่เป็น นั่งแต่รถเมล์ ห้างไม่เข้า เดินซื้อของตามสำเพ่ง
อาหารก็กินถูกๆนานทีปีหนจะกินเหลาซะที (mk นี่คือเหลานะ ไม่ใช่มื้อละครึ่งหมื่นอย่างต่ำ)
แต่ไปดูทรัพย์สินที่เป็นอสังหามีเต็มไปหมด ว่างๆก็หาซื้อเพชร ทองไปเรื่อยเปื่อย
แต่งตัวซอมซ่อ เสื้อผ้าไม่ขาดไม่เปลี่ยน มือถือรุ่นปุ่มกด เน็ตอะไรใช้ไม่เป็น
นี่คือวิถีชีวิตคนรุ่นเก่าที่ผ่านความลำบากมาก่อน

ส่วนคนรุ่นใหม่ มีเท่าไรก็ใช้ เที่ยวทุกสุดสัปดาห์ รักชีวิตต้องกินดีคลีนฟู้ด ต้องเข้าฟิตเนส นั่งพักผ่อนในร้านกาแฟ ออกไปใช้ชีวิตสโลวไลฟ์

สิ่งที่ผมจะบอกคือ ถ้าสมมุติว่าคนรู้จักผมใช้เน็ตเป็น อาจจะเป็นอีกแบบคนรุ่นนี้
พฤติกรรมของคนแต่ละยุคแต่ละสมัย จะมีสิ่งที่คล้ายกัน เพราะผ่านสิ่งแวดล้อมมาเหมือนๆกัน
คนยุคนี้แค่ยังไม่เคยผ่านจุดตกต่ำในชีวิตก็ย่อมไม่เข้าใจว่า มันน่ากลัวยังไง
คนรุ่นก่อนเค้าผ่านมา เค้าเจ็บมา เค้าย่อมกลัว เลยเลือกที่จะใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท
ส่วนตัวผมก็โชคดีที่อยู่ระหว่างสองยุค ไม่ได้ประหยัดเท่าคนรุ่นเก่า แต่ก็ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบคนรุ่นใหม่
ก็หวังว่า ชีวิตแบบนี้จะคิดถูกอะนะน