วันก่อนกลับไปบ้าน มีเรื่องดีๆ อยากเล่าให้ฟังค่ะ เรื่องของตุ๊กตา





น้องนิ่มจะมีจุกนมประจำตัว เวลาดึงออกจะร้องไห้เหมือนเด็กๆ เว้นแต่ตอนถ่านหมดจะไม่ร้อง
ตัวน้องนิ่มเป็นผ้ากับนุ่น แต่แขนขาและศีรษะจะเป็นยาง ผมก็สวยนะคะ เป็นเส้นไหมแต่เราหวีซะพังไปแล้ว
สมัยนั้น 20 กว่าปีก่อน น้องนิ่มตัวละ 500 กว่าบาท

ครอบครัวเราไม่รวยค่ะ หาเช้ากินค่ำ ราคา 500 สำหรับของเล่นนี่ถือว่าสูงมากทีเดียว
แต่เพื่อความสุขของลูกๆ พ่อแม่ยอมซื้อให้ เราก็เลยผูกพันกับของเล่นทุกชิ้น มันมีคุณค่าทางจิตใจ

ไม่ใช่แค่เรานะคะ ที่ผูกพัน แม่เองก็ผูกพันกับของเล่นของลูกๆ
ไม่ใช่แค่น้องนิ่มกับหุ่นยนต์ของน้องที่ยังอยู่ ตุ๊กตาผ้าอื่นๆ ที่ลูกเคยกอด ขึ้นราแค่ไหน แม่ก็ยังเก็บไว้ไม่เคยเอาไปทิ้ง
แล้วบ้านเราตุ๊กตาเยอะมาก ตอนนี้ แม่ก็จัดการหาตู้มาใส่ ปานว่าจะเปิดร้านขายตุ๊กตากันเลยล่ะค่ะ

ปล. เพื่อนๆ พี่ๆ คนไหนเคยมีของเล่นที่ผูกพันมากๆ  หรือมีตุ๊กตาแบบน้องนิ่มบ้างคะ อยากชวนมารำลึกความหลังกันค่ะ