เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเรียนมาด้วยกัน  ตั้งแต่ ปวช.  ตอนนั่นก็เป็นเพื่อนกัน เค้าก็มีแฟนผมก็มีแฟน แต่ช่วงหลังแฟนเค้าไม่สนใจเค้า และผมก็อยู่ๆ ข้างเค้าตลอด ความรักของเรามันเริ่มจากที่เค้าดึงแขน ของผมไปนอน ทำให้ผมรู้สึกดีเค้าก็อาจจะด้วย(ผมเป็นผู้ชายที่ครบแต่เพื่อนผู้หญิง เที่ยวไหนก็เพื่อนผู้หญิง) และความที่เราสนิทกันมาก ความรักมาก็ก่อนขึ้นเรื่อยๆบวกกับแฟนเค้าไม่สนใจเค้า ผมนอนบ้านห้องเค้าบ่อยๆ แต่ไม่ได้มีอะไรกัน ผมชวนเค้ามาที่บ้านเค้าก็มานะ แต่ก็ไม่ได้มีอะไรกัน จนวันนึงเราได้มาเป็นแฟนกันจริงๆ(29 ก.ค 2011) เค้าก็เลิกกับแฟนเค้า แฟนเค้ามาเอาผ้า ผมก็อยู่ที่ห้องนั่นด้วย แฟนเค้าก็ซื้ออะไรมาให้ผมกินนะ เค้าคงไม่รู้ พอแฟนเค้ากลับเค้าก็มากอดผมทั้งน้ำตา เราก็ครบกันมา เรียนปวส.ก็นั่งติดกัน เค้าให้ความสำคัญกับผมมากกว่าเพื่อน  แต่ผมให้ความสำคัญเค้าน้อยกว่าเพื่อน จนวันนึงผมย้ายไปอยู่กกลุ่ม ทิ้งเค้าไว้เลย(มาก) ขนาดไปเที่ยวกัน เค้าโทรมาเพื่อนเราก็โทรมา ผมเลือกที่จะโทรกลับไปหาเพื่อน  เค้าก็ถามว่าเค้าไม่สำคัญใช้มั้ย ผมก็บอกคิดมาก ผมโทรเบอ์ที่อยู่บนสุด  เค้าก็อยากให้ผมมานอนด้วยคืออยู่เป็นเพื่อน  แต่ผมก็ไม่ค่อยอยู่นะ ผมเป็นคนติดบ้านมาก จนวันนึงเค้าเลิกที่จะมาอยู่ เพื่อที่จะมาอยยู่กับผมเค้าร้องขอร้องเลย ว่าให้ผมมาอยุ่กับเค้าอาทิตย์ละ 2 วัน ผมก็รับปาก แต่ก็ไม่ค่อยได้มานอน ผมเคยทำเค้าร้องกลางโรงอาหารที่วิทยาลัย เค้ตามใจผมทุกอย่าง ผมจะกินอะไรเค้าก็กินเหมือนผม ผมสั่งข้าวขาวหมูเค้าก็ข้าวขาหมู จนวันนึงผมสั่งแล้วเปลียนใจ เค้าก็ ไม่กินตามผมอีกเลย ผมน้ำเค้าร้องไห้บ่อยมาก  ครบกันใหม่ๆก็ แชทเปิดกล้องหัวเราะกันทุกวัน เค้าซื้อของให้ผมหลายอย่างมาก เสื้อผ้าผมเค้าก็เลือกให้ หมด แขนเสื้อเค้าก็เป็นคนพับให้ เทคไทเค้าก็เป็นคนผูกให้ (ทุกวันนี้ยังผูกไม่เป็นเลย) พอมาช่วง ปวส.2 เราก็มีปัญหากันบ่อย เรื่องผมไม่สนใจเค้านี้แร๊ เค้าก็อยุ่กันเพื่อน 2 คน ผมก็อยู่อีกกลุ่มนึง ผมผู้ชายมาจีบเค้าเพื่อนในห้องนี้แร๊ เค้าไม่รู้หรอกว่าเราเป็นแฟนกัน ผมก็ทำหน้าไม่ดี ตลอด แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรได้แต่รู้สึก ผมเคยเจอพ่อแม่เค้าไม่กี่ครั้งแต่พ่อแม่เค้าก็ดีกับผมมากเป็นเอง มีของฝากผมตลอด  อ่อ ตอนปวส.ผมให้เค้าทำโปรเจคคนเดี่ยว ช่วยสักอิสเลย เงินก็ไม่ได้ออก จนเรามาเรียน มหาลัย เค้าเรียนการจัดการ  ผมเรียนคอมธุรกิจ ก็ก็ครบกันไปเรื่อย ผมก็รู้นะว่าเค้าก็หมดรักผมไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังเฉย รบกันบ่อยผมชอบเดินเชิสหน้าใส่เค้า (มานึกแล้วเลวมาก) มีการแสดงอะไร ผมจะแสดงแต่งหญิงเค้ายังรับได้เลย ผมครบแต่เพื่อนผู้หญิงเค้ายังรับได้เลย  เค้าเลยไหว้ผม กราบผมด้วยเรื่องที่ให้ผมสนใจเค้าหน่อย ผมว่าไม่ต้องไหว้ เค้านัดผมมาทานข้าว 10 โมง ผมมา  บ่าย 2 นอนกลับเค้าเค้าปลุกให้ผมพาไปกินข้าวผมก็ไม่ตื่น เค้าต้องไปกินคนเดี่ยว แล้วซื้อมาให้ผมอีกด้วย เค้าจะกินอะไรผมก็ขัด เพราะผมไม่อยากกิน เค้าโพสเพสแท๊กผมว่าอยากกิน kfc ผมก็เฉย อยากกินไรผมก็เฉย อยากกินหมูกะทะ ผมก็บอกไม่มีตั้ง เค้าก็บอกว่า ให้มานิ คือทุกอย่างให้ผมมานิไม่มีตังเค้าเลี้ยงหมด แต่ผมก็ไม่สนใจ เพราะผมไม่อยากกิน ไปไหนเค้าจะซื้ออะไร เสื้อผ้า ผมก็ห้าม ทั้งๆที่เงินเค้า เค้าชอบส่งรูป ตุ๊กตารองเเท้า เสื้อหน้า ครีมมาให้ดู ผมก็เฉย ผมทิ้งให้เค้าต้องนอนคนเดี่ยว ไปไหนคนเดี่ยว น้อยครั้งที่จะมีผม การบ้านอะไรเค้าก็จะช่วยผมทำตลอด  พอเราเรียนจบปฎิญาตรี เราก็ห่างกันมาเพราะเค้าจบก่อน เค้าก็กลับไปอยู่บ้าน เค้าบอกเลิกผมหลายครั้งแล้วแต่ผมไม่ยอม เค้ามาจากบ้าน เอาผลไม้มาฝากผม เป้นแข้งๆเลย โทรมาผมหลับ ผมบอกเดี่ยวออกไปเอา เค้าก็โทรมาอีกเค้าถามจะเอาไม่เอา ไม่งั่นจะให้คนอื่นผมว่าให้คนอื่นก็ได้  พ่อแม่เค้ามาด้วย แล้วก้ไม่ได้คุยกันหลายวัน ผมโทรไป เค้าไม่รับ แล้วส่งขอความมาว่า ขอโทษนะเดี่ยวนี้คุยไม่ได้แล้ว  ผมก็คุยไปในไล์ ก็รบกันตลอดแร๊ มีดีกันบ้าง จนมา 29 ต.ค 2558 วันเกิดเค้า ผมก็อวยพร ส่งรูปนิ้วก้อยไปขอคืนดี เค้าก็บอกว่า มันจบแล้ว ผมถามไรไปมากมาย เค้าก็บอกว่าอย่าให้ต้องเกลียด(เค้าบอกว่าและก้จะไม่มีใครด้วย) ผมก็บอกว่างั้นก็บ๊อคไลน์ผมไปเลย เค้าก็บอกว่าทำไมต้องบ๊อคด้วย -เค้าส่งเพลงเชือกวิเศษมาให้ฟัง- หลังจากนั่นประมาณนึงอาทิตยืผมก็ขึ้น กทม. ไปทำงาน ไปอยุ่ กทม. ผมก็ปิดแชทเฟสเค้า เพื่อนเค้า ตั้งเค้าเป็นคนรู้จัก เพื่อจะไม่ได้เห็นเค้าเพราะผมทำใจไม่ได้  แต่ผมก็ ส่งข้อความไปหาเค้าทางไลน์ตลอดนะ แต่เค้าไม่อ่าน(เค้าบ๊อคไปแล้วผมไม่รู้) ผมก็คุยกับเพื่อน 2-3 ว่าผมคิดถึงเค้า จนมาวันที่ 17 ธ.ค. 2558 ผมลงมาสุราษฎร์ธานี ผมก็ไม่ไปง้อเค้านะ ทั้งๆที่คิดถึงสุดหัวใจ เพื่อนผมก็บอกว่าเค้าโพสเฟสว่า โสด กลัวมีใครมาจีบ ผมก็เจ็บนะ แต่ไม่สนใจเค้าเลยไม่ทักไม่ไปหา จนวันที่ 27.ธ.ค 2558 เพื่อนผมทักไปหาเค้าว่าให้กลับมาคืนดีเพราะผมเพ้อ มาก เค้าก้บอกกับมาว่าขอโทษนะมีแฟนใหม่เค้า ผมก็เจ้บนะ แต่ก็ไม่ได้คิดจะไปหาเค้า ปีใหม่เพื่อนๆผมก็ถามนะว่าเค้าไปไหน ผมก็บอกว่าทำงานสบายดี  วันที่ 4 ม.ค สถานะที่ครบกันในเฟสออก จนมาวันที่ 6 ม.ค.2559 วันเกิดผมเค้าก็อวยพรมาก นั้งนั้งรอเค้าอวยพรทั้งวัน แต่ผมก้ไม่อ่านไม่ตอบนะ เพราะทำใจไม่ได้ จนถึงวันที่ 12 ม.ค 2559 ผมตอบไปว่าขอบคุณนะ ก้คุณกับเรื่องทำงาน วันรับปริญญา คุยไปสักพักเค้าก็บอกว่า แค่นี้นะแฟนมา ผมก็พิมไปว่าแปลกนะ แล้วเค้าก็บอกฝันดีเค้าบีอคเฟสผมไปเล  ผมรู้สึกไม่ได้มาก ผมรอเค้าจนเช้า เค้าออนเฟส ผมก้ทักไป บ๊อคเฟสเราทำไม เค้าก็บ๊อคเลย ไม่อ่านด้วย วันที่ 16 ม.ค 59 เราไปงานรับปฎิญาเพื่อนที่ กทม.ตอนแรกผมจะไม่ไป เพราะทำใจไม่ได้ แต่ตัดสินใจไป  เพื่อนผมก็บอกแล้วว่าเค้ามีแฟนใหม่แล้ว เค้าแฟนคนนั่นก็ดูแลเอาใจใส่เค้าทุกอย่าง จนเค้าให้ใจไปหมดแล้ว (ผมก็หลอกตัวเอง ว่ามันไม่จริง)
  
ไปถึงเค้าก็นอน ไม่คุยกัน ผมก็ไม่กล้า อยากเค้าไปกอดมาก แต่สถานะมันไม่ใช้ ไปเดินตลาดรถไฟ ผมได้แต่เดินตามหลังเค้า คือนึกตอนเป็นแฟนกันเค้าจะมาควงแขนแล้ว ให้ผมช่วยเลลือกโน่นนี้ ไปซื้อของกินทุกครั้งเค้าก็จะหันมาถามผมว่า เอามั้ย วันนั่นมันใช้เลย เราเป็นคนอื่น พอมาถึงห้องพักเพื่อน ผมก็ดึงเค้ามาพูดเลย ว่า   สิ่งที่เราทำกับเค้าไปทุกอย่างผมรู้หมดแล้ว สำนึกหมดแล้ว ผมร้องหนักมากบอกให้เค้านั่งคุยเค้าเลือกที่จะยืน ผมนั่ง ผมบอกว่าให้ผมกลับไปแก้ไข มันได้มั้ยเค้าบอกว่าไม่ทันแล้วมีแฟนใหม่แล้ว เค้าว่าผมหายไปไหน ตั้งแต่ 29 ต.ค.58  ผมบอกว่าผมกลัวเค้าเกลียดผม แต่ผมก็ทักไลน์ไปตลอดนะ ผมบอกว่าเค้าบ๊อคผมเพราะผมใช้ให้บ๊อค  เฟสมีเบอร์มีทำไม ไม่ทัก ไม่โทร ผมบอกว่ากลัวเค้าเกลียด เค้าก็บอกว่าคนแฟนเค้าดูแลเอาใจใส่เค้าทุกอย่าง และเค้าก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไร เค้ากลับมาไม่ได้ ผมพูดว่าเรารักเธอมากขึ้นทุกวันๆ กลับมาได้มั้ยขอโอกาสครั้งสุดท้าย เค้าบอกไม่ได้ ความรู้สึกมันหมดไปแล้ว หมดไปเป้นปีแล้ว ตั้งแต่แยกกันอนรู้ตัวช้ายมั้ย ผมบอกใช้ ผมก็ถามแฟนใหม่เป็นใคร อายุเท่าไหร่ ผมรุ้จักมั้ย เค้าบอกว่า จ.จาน ผมก็ โจ อายุ 26 ปี ไม่ใช้คนที่ผมรู้จัก ผมขอร้องเค้ามากมาย จนแฟนใหม่เค้าโทรมา ผมว่าโทรมาแล้วใช้มั้ย เค้าบอกอืม ผมขอร้องว่าอยู่กับเราก่อนได้มั้ย อย่าพึ่งรับ เค้าก็เดินไปรับสายเค้าห้องไปคุยโทรศัพท์เลย ผมร้องไห้หนักมาก ผมก็ตามเค้าไปในห้อง เพื่อนๆผมก็ออกไป ก็คุยกันผมขอดูรูปผู้ชายคนนั่น เค้าไม่ได้ดูผมอ้อนวอนจนเค้าให้ดู ผมถามว่าอยุ่ด้วยกันแล้วหรอ เค้าบอกอืม (เจ็บมากทั้งๆที่พึ่งเป็นแฟนกันได้ ไม่ถึงเดือน) ผมก็ว่างั้นเราเป็นเพื่อนที่ดีกันได้มั้ย เค้าบอกได้ ผมสารถทักเฟสไปคุย ไปหาพาไปกินข้าวได้มั้ยเค้าบอกไม่ได้ แฟนเค้าแรงมาก มีปืนอยู่ที่ห้อง ผมถามว่าบ๊อคเฟสผมทำไม เค้าบอกว่าก็บอกแล้วว่าแฟนมายังทักมาอีก ผมขอร้องให้เค้าปลดบ๊อค แล้วพูดว่า สิ่งที่เราทำกันมาพอครบปีมันเตื่อนมาใช้มั้ย เค้าบอกใช้ ผมบอกปลดบ๊อคเถอะ เค้าบอกเอาเฟสอันใหม่แอดมา  ผมก็บอกว่าปกติเราไปไหนจะนอนข้างกันเสอม วันนี้ไม่ไม่ใช้ ผมบอกจะบวชเค้าบอกไม่สงบอย่างบวช ผมว่าจะไปมั้ย เค้าบอกถ้าว่างก็จะไป ผมขอนอนกอดเค้าได้มั้ยเค้าบอกไม่ได้ งั่นผมขอกอดครั้งสุดท้ายได้มั้ยเค้าบอกได้ ให้แค่ข้างหลัง ผมบอกข้างหน้านะ เค้าว่าไม่ได้ ผมก็ ok จนผมกอดเค้า เค้าก็บอกว่า เอามือมาลูบหัวผมแล้วบอกว่าสิ่งที่ยากทำกับเค้า ยากแก้ไข่กับเค้า ถ้ามีแฟนใหม่ก็เอาไปทำกับเค้า ดูแลเค้าให้ดี  คือนั่นผมก็เมา หลับไป พอตื่นมาตอนเช้านี้รู้สึกไม่ดีเลย ไปนั้งร้องอยู่หน้าระเบียง เค้าไม่บอกผมเลยไม่สบตาผมเลย ผมบอกว่าบีบหลังให้หน่อยเค้าบอกว่ามั้ย ปกติเค้าจะบีบหลังให้ผม ผมก็ไปอาบน้ำ พัดบแขนเสื้อไม่ได้ ก็พยามให้เค้ารู้ว่าผมอยากให้เค้าพับให้เค้าก็ไม่สนใจ ผมก็ต้องไปพับเอง และผมก็กลับบ้านเลย ทั่งๆที่เพื่อนผมแต่งหน้ารับปฎิญายังไม่เสร็จ ร้องไห้ จาก กรุงเทพฯ จนมาถึงสุราษฎร์ธานี  ผมก็เอาเฟสอันไม่แอดไป เค้าก็รับนะ ผมก็เพ้อในเฟสมายมาย เค้าก็ฝากเพื่อนมาบอกว่าหยุดเพ้อเจ้อ เค้ารู้สึกไม่ดี ทำเหมือนเค้าเลวทิ้งผมไป  ผมก็เปิดไลน์อันใหม่ไป บอกเค้าว่า เราok แล้ว  แล้วจะจำคำพูดของเค้าทุกอย่างที่เค้าสอน เค้าเตือน ผมว่าผมอาจจะทักไปนะแต่ไม่บ่อย เค้า ว่า  อืม  สักพักผมก็พิมไปเลยว่าเมื่อไหร่ผมจะผ่านความรู้สึกแบบนี้ไปสักที ยาวมาก เค้าก็บ๊อคไลน์ กับเฟส ผมทันที (เค้าตั้งสถานะในไลน์ว่า อยุ่กับความจิง)  ผมก็ใช้เฟสเพื่อนผมส่องตลอดนะ เปิดวันไม่ตำกว่า 50 รอบ ผมก็เปิดไลน์ใหม่ไป รอว่าผมรอเค้านะ เค้าไม่อ่าน แต่ตั้งสถานะในไลน์ว่า เพ้อเจ้อ ผมส่งข้อความไป เค้าก็ไม่ตอบกับ  พอมาถึงเมื่อวันที่ 26 ม.ค 59 ผมไปบ้านพ่อแม่เค้า เค้าไม่อยู่หรอกทำงานอีกอำเภอนึง ขึ้นภูเขา สุดๆอ่ะ ก็เค้าให้ฟังว่ามีปัญหากัน ผมก้บอกว่าผมรักเค้า รักทุกลมหายใจ พ่อแม่เค้าบอกบอกว่าใจเย็นๆครบกันมาตั้งนานก้มีเรื่องทะเลาะกันบ้าง และพึ่งครบกับผู้ชายคนโน่น คงไม่ได้ให้ใจไปเต็มร้อยหรอก ผมบอกว่าจะจะซื้อดอกไม้มาคุกเข่าขอโทดเค้าต่อหน้าพ่อแม่เค้าเลยให้รู้ว่าผมรักเค้าจิงๆ พ่อแม่ว่าลูกใจเย็นๆ เค้าก็ไม่ได้พูดไร พ่อแม่รู้ว่าเท่าแต่เค้าบอกว่าผมพาเค้าไปหางาน และยังรักกันดี ผมก้บอกว่าเค้าบอกว่าผมมาขอเค้าตอนนี้ผมพร้อมแล้ว ขอให้เค้ากลับมา คุยกันมากมาย พ่อแม่เค้าบอกว่าถ้าเค้ากลับมาเดี่ยวจะบอกไป ประมาณสินเดือนหรือต้นเดือน ผมก็กลับบ้าน


วันต่อมาผมก้เจอเฟสผู้ชายคนนั่นก็ไม่ได้ มีรูปไรกับเค้านะ ไม่โพสหากัน และเค้าผมก็ปิดเฟสไป 1 วัน ผมรู้ทันทีเพราะผมรีเฟส เค้าอยู่ตลอด

จนถึงวันนี้ผมก็คิดว่าผู้ชายคนนั่นโชคดีมากเลยที่ได้เค้าไป เค้าเป็นคนอบอุ่นมากๆ ผมโง่เอง ที่ไม่ใส่ใจเค้า  เค้ายังมาคุยกันเพื่อนผมเลยว่าเลิกกันผมแล้วนะ
หลานเดือนแล้ว  ถามเพื่อนผมว่าผมยังเพ้อเจ้ออยุ่มั้ย ไปเพ้อเจ้อ ใส่พ่อแม่เค้า นุ เพื่อนผมถามว่าไม่รักผมแล้วหรอ ผมคงรักเค้ามากๆ ---เค้าตอบว่า หมด ในใจ ไม่ใช้แล้ว เค้าให้โอกาส มาหลายครั้งแล้ว ที่ผมทำแบบนี้แค่อยากจะเอาชนะ ผมไม่ยอมรับความจริง เพ้อ เจ้อ  เรามีแฟนใหม่เค้า พี่ๆ ติดต่อให้ หายากนิ--- ตอนนี้ผมจะไปง้อเค้าถึงที่ทำงานเลย คิดว่าเค้าแค่ง้อผม เพราะพ่อแม่เค้าบอกว่า เค้าเป็นคนใจแข็งมากๆ ใจสลายเลย แต่วันนี้ก็ยังจะไปนะ แต่เพื่อนๆห้ามไว้เยอะมาก ก็เลยไม่ได้ เลยลองโทรหาเค้าดู เค้าบ๊อคเบอร์ผมไปแล้ว เอาเบอร์ แปลกโทรไปก็ไม่รับ ทุกวันนี้ผมฝันถึงเค้าทุกคืน คิดถึงทุกลมหายใจ  ตี4  ต้องตื่นทุกคืนวันนึกถึงความดีของเค้า พอหลับต่อก็ฝันถึง ตอนหลับทุกคำที่เค้าเคยพูด เตือนไว้ ลอยมาตลอดเสียใจจริง ที่เสียคนอบอุ่นอย่างเค้าไป  
ของหลายชิ้นที่อยู่ที่ผม เค้าก็ซื้อให้ ทองคำเค้ายังซื้อให้ผมเลย

รักเค้ามากและจะเจอกันอีก 2 ครั้งในงานรับวันรับปริญญา ก่อนหน้านี้คิดมานานแล้วจะจะขอเค้าแต่งงาน วันรับปริญญา มันจบแล้ว   ..
      
เค้าโพสอ่านพึ่งมาอ่านวันนี้น้ำตาไหลเลย  

---คนแรกที่นึกถึงตอนที่ไม่มีที่พึ่ง  แต่...ได้กลับมาคือ ความ เวิ้งว้างว่าง เปล่า...ยัง เหมาะจะเป็นคนแรกอยู่มั้ย..???---

ทุกวันนี้มานั้งอ่าน ที่เค้าโพส แท๊กให้ผม ผมแทบจะไม่ตอบเค้าเลย  เลวจริงๆ   5 ปี ที่เค้าทนผมมา
                                                   คำว่าสายไปมีจริง