วันนี้ไปหาของกินกับพี่ที่เอสพลานาด กินเสร็จก็เลยไปเดินเล่นที่ตลาดนัดรถไฟว่าจะหาซื้อของไปให้แฟนวันวาเลนไทน์ เดินแวะหลายร้าน ยังไม่มีของที่ถูกใจ อาจเป็นเพราะมาวันพฤหัสบดี ของเลยไม่เยอะเท่าวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ เดินๆไปก็เจอร้านน้ำหอมแท้ที่มีป้ายเขียนว่า "น้ำหอมแท้ แบ่งขาย ขวดละ 100 บาท" มีพ่อค่ายืนอยู่ในร้านคนเดียวหลังเคาท์เตอร์ที่เต็มไปด้วยขวดน้ำหอมเรียงราย มีทั้งขวดตัวจริงที่มีน้ำหอมเต็มขวดที่ถูกครอบไปด้วยพลาสติกใสหนาๆอีกชั้นหนึ่ง และมีขวดที่ถูกแบ่งขายวางอยู่เพื่อให้ทดสอบกลิ่น

พี่ : นี่ไง น้ำหอมแท้ ไม่ซื้อหรอ

เราเดินไปอีกฝั่งของร้านที่มีน้ำหอม Lady Gaga ขวดสีดำวางอยู่ และพูดด้วยเสียงเบา หากการพูดปกติเต็ม 10 ให้ระดับการพูดครั้งนี้ที่ 1.5

เรา : ไม่น่าจะแท้นะพี่ นี่ไง เลดี้กาก้าน้ำสีดำ แต่น้ำในนี้มันสีขาวอ่ะ (พูดพร้อมกับหยิบขวดทดลองน้ำหอมเลดี้กาก้าขึ้นมาดู)
พี่ : ก็..........  หัวน้ำหอมไง (ระดับเสียงอยู่ที่ 4.5)
เรา : ไม่อ่ะ (วางขวดน้ำหอมทดลอง และเดินต่อ)

เราและพี่เดินไปตามทางได้ 2 ก้าว

พ่อค้า : ไม่ลองก่อนหรอ!!!!! (ตะโกน)

เราทั้งสองคนหันกลับไปตามเสียงที่ได้ยิน

พี่ : ไม่เป็นไรคับ (พูดด้วยเสียงอ่อนโยนปนยิ้มเล็กน้อย)
พ่อค้า : ไม่ลองก่อนรึไง ไอ่เxี้ย!! (ยังคงตะโกนอยู่)

เราทั้งสองคนตาเบิกโพลง งงกับสิ่งที่หูได้ยิน

พี่ : อะไรนะคับ
เรา : .......
พ่อค้า : ทำไมไม่ลองก่อนล่ะ ไอ้เxี้ย!!
พี่ : ผมไปทำอะไรรึป่าวคับ
เรา : (หันกลับไปมา ระหว่างพี่กับพ่อค้า)
พ่อค้า : ไอ่... เxี้ย (เสียงอ่อนลง แต่ยังคงเน้นคำ)
พี่ : อะไรคับ (น้ำเสียงเริ่มกระชับขึ้น)
พ่อค้า : กูเห็นปากนะ ว่าพูดอะไรกัน ไอ่เxี้ย!! (ตาจ้องพี่เราตลอดเวลา)
พี่ : ไม่พอใจอะไรคับ (เสียงเรียบ)
พ่อค้า : แม่J! ยังไม่ได้ลองเลย ไอ่เxี้ย!!
เรา : พี่ ไปเหอะ (ลากพี่ออกมา)

หลังจากเดินออกมา จากคุยเดินคุยเล่นกัน ก็ไม่มีเสียงคุยกันพักใหญ่ๆ

ส่วนตัวรู้ว่าเราผิดที่พูดแบบนั้นออกไป แต่เรามองว่าคนเป็นพ่อค้าควรจะใจเย็นกว่านี้ ยิ่งของที่ขายก็เป็นของที่หมิ่นเหม่ว่าจะถูกมองว่าเป็นของปลอมอยู่แล้ว ยิ่งควรจะต้องทำใจยอมรับกับคำติพวกนี้อยู่แล้ว

จริงๆเคยลองไปดมน้ำหอมร้านนี้มาแล้ว ตอนนั้นคนขายเป็นผู้หญิง เรายังรู้สึกว่า น่ำหอมร้านนี้หอมดี ถึงจะไม่แท้ก็เถอะ แต่พอเจอแบบนี้ ต่อไปคงเดินเลยไป จะไม่มองเข้าไปในร้านอีกเลย