หัวข้อกระทู้สื่อไม่หมดเพราะจะยาวไป ขออธิบายเพิ่มในนี้แทนครับ อายุประมาณ 38 ปี (เป็นกรณีศึกษาจริง แต่ไม่เกี่ยวและไม่ใช่ผมนะครับ)

1. คนนึง เพื่อนน้อย เพราะโลกส่วนตัวสูง พูดไม่ค่อยถูกหูคนเพราะเข้าสังคมน้อย แต่ก็ไม่ถือว่าแปลกแยก ยังเข้าสังคมได้เหมือนคนส่วนใหญ่ทั่วไป แต่ด้วยการที่ชอบอยู่คนเดียว เลยโฟกัสในเรื่องงานมากจนเป็นอิสระทางการเงิน ตั้งแต่อายุไม่ถึง 40 ปี (เริ่มจาก 0) เป็นเจ้าของกิจการ คือ มีเงินทรัพย์สินมากกว่า 30 ล้าน (เอา level นี้พอ)

การพูดถึงเรื่องการทำธุรกิจ กลายเป็นการเหมือนเหยียดเพื่อนให้ต่ำไปโดยอัตโนมัติ ทั้งที่ไม่เคยพูดเรื่องทรัพย์สินของตัวเองเลย แต่เพื่อนอาจจะรู้สึกได้ว่า เหมือนดูถูก เพราะแต่ละคนยังเป็นมนุษย์เงินเดือน บางคนทำกิจการแต่ยังไปไม่ถึงไหน คือ มีคนไม่ชอบมากขึ้นเพราะความร่ำรวยนั่นเอง (สังคมไทยเป็นแบบนี้เลย เห็นใก็ว่าอวดไปหมด หรือคิดไปว่าถูกเพื่อนเหยียบให้ต่ำ)

กับอีกคน

2. คนนี้เพื่อนฝูงมาก popular ทำงานเป็นผู้บริหารบริษัทกลางๆถึงเล็ก และมีกิจการเล็กๆของตัวเอง แต่ยังไม่ประสบความสำเร็จ คือ ไม่รวยว่างั้น แต่ถือว่า ฐานะมั่นคงในระดับหนึ่ง คือ เหมือนชนชั้นกลางระดับบนหน่อย

การอยู่ในกลุ่มเพื่อนได้รับการตอบสนองมากกว่าคนข้างบนเยอะ

เป็นคุณคิดว่าแบบไหนดีกว่าครับ? (ถ้าให้เลือก โดยไม่พิจารณาปัจจัยอื่นๆอีกเพราะมันจะเยอะ เช่น มีลูกละยัง ฐานะทางบ้านเป็นยังไงมาก่อน ฯลฯ)