ขอเล่าเหตุการณ์ก่อนนะค่ะพอนี้ช่วงนี้เศรษฐกิจค่อนข้างแย่ สามีก็โดนพักงาน เราหาเงินคนเดียว  ภาระค่อนข้างเยอะ ไหนลูก ค่างวดรถ ยังจะของใช้ในบ้าน กับข้าวเราเป็นคนดูแลเองหมด แม่สามีอาทิตนึ่งช่วยเราซื้อของแค่วันสองวัน แต่รายรับของแม่สามี เดือนหนึ่งคูณเงินเดือนเราไปสามเท่าตัวเราเอ๋ยปากขอยืมเงินแม่สามีก่อนแค่พันเดียว   เพราะเห็นแก่ไม่ได้มีภาระอะไรเลย รายจ่ายไม่มี มีแต่รายรับล้วนๆ ซึ่งในความจริงน่าจะช่วยแบ่งเบาภาระเราบ้าง กลับมาพูดว่าเรา มีเงินเท่าไรก็ส่งกลับไปให้คนที่บ้านใช้หมดแล้วเดินหนีไป โดยที่เรายังอึ้ง สิ่งที่เราเสียใจที่สุดคือ เราดูแลท่านอย่างดี ทำให้ทุกอย่างดูแลดีไม่เคยขาดตกบกพร่อง แต่ไม่คิดว่าท่านจะมาคิดกับเราแบบนี้ เราเกลียดที่สุดคือการดูถูก  และเราไม่เคยคิดแม้จะเอาเงินจากในครอบครัว ส่งเสียเลี้ยงดูคนที่บ้านเราเลย แถมคนที่บ้านเราจะช่วยเหลือเราอีกด้วยซ้ำ เราควรจะออกจากบ้านนี้แล้วไปหางานที่อื่นทำดีไหมค่ะ เราจบวุฒิค่อนข้างสูงพอตัว  แต่ติดกับที่สามีเขาไม่ยอมไปไหน กลัวเรากับลูกจะลำบาก แต่สำหรับเราอยู่ที่บ้านนี้ก็ลำบากเหมือนกัน แถมยังต้องมารับอารมณ์รับฟังคำพูดด่าทอให้เสียใจอยู่ตลอด  เราควรจะตอบโต้กลับไปให้สมกับที่เราเสียใจไหม ทำยังไงให้เรารับมือกับแม่สามีโดยที่เราไม่แสดงความอ่อนแอออกมา เราร้องไห้ตลอด  ทำยังไงให้เราดูเข้มแข็งซะที เราควรจะทำยังไงต่อไป