สวัสดีครับ.. เรื่องของผมนั้นอาจจะยาวหน่อยสำหรับผู้ที่อ่านก็อย่างเพิ่งเบื่อนะครับอ่านไห้จบก่อนครับขอบคุณครับ
เรื่องมีอยู่ว่า.. ผมได้เจอกับผู้หญิงคนนึงในโลกออนไลน์ ผมรู้จักกับเธอมาประมาน 4ปีแล้ว ครั้งแรกที่ผมได้เจอกับเธอตอนนั้นเธอมีแฟนอยู่แล้วผมก็ไม่ได้คิดอะไรก็คุยกันเป็นแค่คนรู้จักระยะเวลาต่อมาผมก็คุยกับเธอมาตลอดในฐานะคนรู้จักกันซึ่งเขานับถือผมเป็นพี่ แต่พอเวลาเริ่มผ่านไปเขากับแฟนก็เริ่มทะเลาะกันผมก็จะคอยคุยและก็ไห้กำลังใจเขา(ไปๆมาๆกลายเป็นผมไปชอบเขาได้ยังไงก็ไม่รู้ตัว) ผมเคยที่จะบอกความรู้สึกกับเขาไปโดยผมตั้งคำถามว่า ถ้าเราชอบใครสักคนแต่คนๆนั้นไม่รู้แล้วเขาคิดกับเราเป็นแค่พี่ชายเราควรจะทำยังไง? เธอคนนั้นเขาก็แนะนำกับเราว่าพี่ก็ควรจะบอกเขาไปตรงๆสิ (หารู้ไม่ว่าคนๆนั้นก็คือเธอ) เราเลยพูดออกไปว่าแล้วถ้าคนๆนั้นเป็นเรา เราจะทำยังไง เธอคงคิดว่าผมพูดเล่นเพราะส่วนตัวผมเป็นคนชอบพูดเล่น (แต่ครั้งนี้ผมพูดจริงๆแต่เธอคงไม่รู้) เธอเลยตอบว่าก็ไม่รู้สิ ผมเลยบอกว่านั้นพี่จะรอคำตอบ แต่พอผมเข้าไปดูเฟสของเธอ เธอก็ยังคงโพสถึงอีกคนอยู่ในความหมายแบบยังคิดถึงอีกคน ผมเลยเลือกที่จะตัดใจจากเธอแล้วลองคุยกับคนอื่น แต่ระหว่างที่ผมคุยกับผู้หญิงคนอื่นนั้นเธอคนนั้นก็เข้ามาระหว่างที่ผมกำลังคุยกับผู้หญิงคนอื่นมาทักผมแล้วก็ออกไปโดยผมสัมผัสได้ว่าเธอต้องนอยอะไรผมแน่ๆ ผมเลยเลือกที่จะถามเธอว่า เป็นอะไรหรือปล่าว? เธอเลยตอบผมมาว่า สนุกนักหรอที่เล่นกับความรู้สึกของคนอื่นบอกเขาว่าจะรอคำตอบแล้วเลือกที่จะไปคุยกับอีกคน ผมเลยเลือกจะอธิบายไห้เธอฟังแต่เธอไม่ยอมฟังผม พูดแต่คำว่าช่างเถอะ หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับผู้หญิงคนใหน เพราะสิ่งที่ผมคิดไม่ว่าผมจะพยายามตัดใจจากเธอเท่าไหร่ผมก็ทำไม่ได้ เวลาผ่านไปสักพักผมก็กลับไปคุยกับเธอในฐานะพี่เหมือนเดิมคอยคุยกับเธอเหมือนเดิมเวลาที่เธอทุกข์และรู้สึกไม่สบายใจ เธอก็ยังคงคบกับแฟนคนเดิมของเธอคบไปทะเลาะไป ผมก็เลยหาผู้หญิงคนอื่นคุยเพื่อจะทำไห้ผมตัดใจได้ แต่เธอก็จะทำเหมือนครั้งนั้นมาประมานว่าทักเราแค่ว่าดีค่ะด้วยน้ำเสียงสั้นๆ ซึ่งเหมือนครั้งแรกแล้วเธอก็ไป สุดท้ายผมก็ไม่เลือกคุยกับใครอีกผมก็อยู่ด้วยชีวิตโสดแบบนี้ต่อไป ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันฐานะแบบนี้คืออะไร วันที่ผมรอเขา เขากลับไม่มองมาที่ผมเลยสักครั้ง ผมอยู่ข้างๆเขาตลอด แต่เขาบอกว่าเขามองเราเป็นแค่พี่ชาย พอมาถึงวันนึงเธอได้เลิกกับแฟนของเธอจริงๆ แต่ในใจผมก็รู้ว่าเธอยังรักเขาอยู่ แต่ตัวผมก็คอยคุยกับเธอเพื่อไห้เธอสบายใจ แต่บางครั้งผมก็นิสัยเสียเวลาที่เธอพูดถึงคนๆนั้นผมก็จะพูดว่า หลายครั้งแล้วที่เราต้องเจ็บแล้วเราจะกลับไปทำใม เธอมักจะพูดถึงแฟนเก่าเธอที่เพิ่งทะเลาะและเลิกกันไปและก็แฟนเก่าอีกคนที่เลิกกันไปนานแล้ว ว่าทั้ง 2 คนนี้ดีต่างกัน เขารู้สึกดีนะทั้ง2คน ที่เขาเคยคบ แล้วเขาจะถามกับผมหลายครั้งว่า จะกลับไปดีใหม? ซึ่งผมตอบในใจเลยว่า (ทำใมไม่เคยมองมาที่เราบ้าง) แต่สิ่งที่ผมต้องตอบไปคือเลือกในสิ่งที่เรามีความสุข พอหลังจากนั้นเขาก็กลับไปคุยกับคนที่เขาเพิ่งจะเลิกไป ผมก็เลยเลือกที่จะหลีกทางไห้โดยการที่ผมหายไป โดยการที่ผมจะไม่ทักไป หรืออะไรไปเลย บางทีเธอทักมาถามว่าเป็นอะไรหรือปล่าว เราก็ตอบไปทั้งๆที่ในใจเราเจ็บแทบตาย (ปล่าวไม่ได้เป็นอะไรครับ) เขาก็จะตอบผมมาว่าอืม ! เหมือนเขาจะแคร์ผมแต่ในฐานะอะไรผมก็ไม่รู้ แล้วพอมาถึงวันนึงผมก็ทำในสิ่งที่ผมไม่น่าทำลงไป ปกติเวลาผมคุยกับเธอผมชอบคุยประมานว่า กินอะไรหรือยัง พักผ่อนบ้างรึปล่าว กินข้าวด้วยนะ พักผ่อนบ้าง อะไรประมานนี้ แต่เธอไม่ชอบไห้ผมพิมแบบนี้ เธอจะตอบผมว่าประมานว่า ถ้าพิมแบบนี้จะไม่คุยด้วยอีกแล้ว แต่ทั้งหมดที่ผมพิมไปเพราะผมเป็นห่วงเธอจริงๆ ผมพอจะรู้ว่าเวลาเธอมีเรื่องเครียดๆหรือทะเลาะกับเขาคนนั้นเธอมักจะไม่ค่อยดูแลตัวเอง
เธอเคยถึงกับต้องป่วยเข้าโรงพยาบาล ในใจผมก็แค้นผู้ชายคนนั้นมากๆทำใมถึงต้องทำไห้เธอเป็นแบบนี้ แล้วพอถึงวันนึงในวันที่ผมทะเลาะกับเธอ ผมก็พิมในแบบที่เธอไม่ชอบ คือ หากินอะไรด้วยนะ พักผ่อนบ้าง ดูแลสุขภาพด้วย เธอตอบผมกลับมาว่าพอเหอะ ถ้าคุยแบบนี้จะไม่คุยกับผมด้วยอีก ซึ่งด้วยเรื่องนี้เคยทำไห้เธอลบเพื่อนผมออกจากทุกอย่าง แม้แต่โทรไปเธอก็ไม่รับ วันนั้นผมก็เลยตอบไปว่า"ขอโทษครับ แค่บอกว่ากินข้าวด้วยดูแลสุขภาพด้วยมันคงจะผิดมากเข้าใจไม่เป็นไร" เธอเลยตอบผมกลับมาว่า "เออก็พิมบอกไปดีๆ ละไง พิมไม่ดีก็ว่าไปอย่างบอกว่าอืมอย่าพิมเลยไม่ค่อยชอบ ช่างเหอะพูดตรงๆไม่อยากคุยเเล้ว" เธอบอกกับผมว่า ไม่อยากมีปัญหาเบื่อ ผมเลยตอบกลับไปว่า"มันไม่ใช่ปัญหาอะไรหรอกแค่แคร์อีกคนแค่นั้น"้เขาก็เลยตอบผมว่า"ก็ใช่ไง มีใครไม่แคร์คนที่รักมั่ง? เออ หนูรักมันมีใครมาพิมเเบบนี้เค้าจะรุ้สึกยังไง " ผมเลยตอบว่า "จงแคร์คนคนนั้นคนเดียวเถอะครับอย่าไปแคร์ความรู้สึกคนอื่นเลยคนอื่นเขาไม่มีความรู้สึกหรอก" เธอเลยตอบผมว่า "เทอเปนเเค่พี่ละไง ถ้ามาคุยด้วยละหวังผลตอบเเทน เพื่อที่เค้าจะต้องมาเเคร์ตัวบ้างคราวหลัง อย่าคบเลยดีกว่าาาพี่กับเเฟนมันไม่เหมือนกันนะเฮ้ยเพื่อนพี่ก็ไว้คุยสนุกสนานเฮฮา" ผมได้ยินคำนี้ผมก็น้ำตาตกในแล้วครับ ผมเลยตอบเธอไปว่า"ขอบคุณ ที่ทำไห้ตลอดเวลาคิดว่าพี่เป็นคนหวังผล ลบเพื่อนก็ได้นะครับถ้าไม่สบายใจ แล้วถือว่าเราไม่รู้จักกันอีกต่อไป " สิ่งที่ผมพิมไปมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่เธอก็ตอบผมว่าได้แล้วก็ลบเพื่อนจากผมทุกอย่างแล้วก็บล๊อคผม ผมก็คงทำอะไรไม่ได้ได้แต่เสียใจ แต่พอนานไปผมก็รู้ว่าต่อไห้ยังไง ผมก็ขาดเธอไปไม่ได้ ผมรู้จักกับญาติเธอคนนึง ผมก็เลยบอกขอโทษผ่านญาติเธอไป ก็ ประมาน 2 - 3 วันกว่าเธอจะยอมกลับมาคุยกับผม แต่รอบนี้ผมคงไม่กล้าพูดและกล้าบอกอะไรเธออีกต่อไป ทั้งๆที่ในใจผมยังรักเธออยู่และรักเธอมาก ผมก็ขอดูแลเธออยู่แบบนี้ตลอดไปถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยมองมาที่ผมเลยสักครั้ง ขอจบเรื่องเล่าเพียงแค่นี้ครับ
ความสัมพันธ์แบบนี้เขาเรียกว่าอะไรครับ ?
เรื่องมีอยู่ว่า.. ผมได้เจอกับผู้หญิงคนนึงในโลกออนไลน์ ผมรู้จักกับเธอมาประมาน 4ปีแล้ว ครั้งแรกที่ผมได้เจอกับเธอตอนนั้นเธอมีแฟนอยู่แล้วผมก็ไม่ได้คิดอะไรก็คุยกันเป็นแค่คนรู้จักระยะเวลาต่อมาผมก็คุยกับเธอมาตลอดในฐานะคนรู้จักกันซึ่งเขานับถือผมเป็นพี่ แต่พอเวลาเริ่มผ่านไปเขากับแฟนก็เริ่มทะเลาะกันผมก็จะคอยคุยและก็ไห้กำลังใจเขา(ไปๆมาๆกลายเป็นผมไปชอบเขาได้ยังไงก็ไม่รู้ตัว) ผมเคยที่จะบอกความรู้สึกกับเขาไปโดยผมตั้งคำถามว่า ถ้าเราชอบใครสักคนแต่คนๆนั้นไม่รู้แล้วเขาคิดกับเราเป็นแค่พี่ชายเราควรจะทำยังไง? เธอคนนั้นเขาก็แนะนำกับเราว่าพี่ก็ควรจะบอกเขาไปตรงๆสิ (หารู้ไม่ว่าคนๆนั้นก็คือเธอ) เราเลยพูดออกไปว่าแล้วถ้าคนๆนั้นเป็นเรา เราจะทำยังไง เธอคงคิดว่าผมพูดเล่นเพราะส่วนตัวผมเป็นคนชอบพูดเล่น (แต่ครั้งนี้ผมพูดจริงๆแต่เธอคงไม่รู้) เธอเลยตอบว่าก็ไม่รู้สิ ผมเลยบอกว่านั้นพี่จะรอคำตอบ แต่พอผมเข้าไปดูเฟสของเธอ เธอก็ยังคงโพสถึงอีกคนอยู่ในความหมายแบบยังคิดถึงอีกคน ผมเลยเลือกที่จะตัดใจจากเธอแล้วลองคุยกับคนอื่น แต่ระหว่างที่ผมคุยกับผู้หญิงคนอื่นนั้นเธอคนนั้นก็เข้ามาระหว่างที่ผมกำลังคุยกับผู้หญิงคนอื่นมาทักผมแล้วก็ออกไปโดยผมสัมผัสได้ว่าเธอต้องนอยอะไรผมแน่ๆ ผมเลยเลือกที่จะถามเธอว่า เป็นอะไรหรือปล่าว? เธอเลยตอบผมมาว่า สนุกนักหรอที่เล่นกับความรู้สึกของคนอื่นบอกเขาว่าจะรอคำตอบแล้วเลือกที่จะไปคุยกับอีกคน ผมเลยเลือกจะอธิบายไห้เธอฟังแต่เธอไม่ยอมฟังผม พูดแต่คำว่าช่างเถอะ หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับผู้หญิงคนใหน เพราะสิ่งที่ผมคิดไม่ว่าผมจะพยายามตัดใจจากเธอเท่าไหร่ผมก็ทำไม่ได้ เวลาผ่านไปสักพักผมก็กลับไปคุยกับเธอในฐานะพี่เหมือนเดิมคอยคุยกับเธอเหมือนเดิมเวลาที่เธอทุกข์และรู้สึกไม่สบายใจ เธอก็ยังคงคบกับแฟนคนเดิมของเธอคบไปทะเลาะไป ผมก็เลยหาผู้หญิงคนอื่นคุยเพื่อจะทำไห้ผมตัดใจได้ แต่เธอก็จะทำเหมือนครั้งนั้นมาประมานว่าทักเราแค่ว่าดีค่ะด้วยน้ำเสียงสั้นๆ ซึ่งเหมือนครั้งแรกแล้วเธอก็ไป สุดท้ายผมก็ไม่เลือกคุยกับใครอีกผมก็อยู่ด้วยชีวิตโสดแบบนี้ต่อไป ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันฐานะแบบนี้คืออะไร วันที่ผมรอเขา เขากลับไม่มองมาที่ผมเลยสักครั้ง ผมอยู่ข้างๆเขาตลอด แต่เขาบอกว่าเขามองเราเป็นแค่พี่ชาย พอมาถึงวันนึงเธอได้เลิกกับแฟนของเธอจริงๆ แต่ในใจผมก็รู้ว่าเธอยังรักเขาอยู่ แต่ตัวผมก็คอยคุยกับเธอเพื่อไห้เธอสบายใจ แต่บางครั้งผมก็นิสัยเสียเวลาที่เธอพูดถึงคนๆนั้นผมก็จะพูดว่า หลายครั้งแล้วที่เราต้องเจ็บแล้วเราจะกลับไปทำใม เธอมักจะพูดถึงแฟนเก่าเธอที่เพิ่งทะเลาะและเลิกกันไปและก็แฟนเก่าอีกคนที่เลิกกันไปนานแล้ว ว่าทั้ง 2 คนนี้ดีต่างกัน เขารู้สึกดีนะทั้ง2คน ที่เขาเคยคบ แล้วเขาจะถามกับผมหลายครั้งว่า จะกลับไปดีใหม? ซึ่งผมตอบในใจเลยว่า (ทำใมไม่เคยมองมาที่เราบ้าง) แต่สิ่งที่ผมต้องตอบไปคือเลือกในสิ่งที่เรามีความสุข พอหลังจากนั้นเขาก็กลับไปคุยกับคนที่เขาเพิ่งจะเลิกไป ผมก็เลยเลือกที่จะหลีกทางไห้โดยการที่ผมหายไป โดยการที่ผมจะไม่ทักไป หรืออะไรไปเลย บางทีเธอทักมาถามว่าเป็นอะไรหรือปล่าว เราก็ตอบไปทั้งๆที่ในใจเราเจ็บแทบตาย (ปล่าวไม่ได้เป็นอะไรครับ) เขาก็จะตอบผมมาว่าอืม ! เหมือนเขาจะแคร์ผมแต่ในฐานะอะไรผมก็ไม่รู้ แล้วพอมาถึงวันนึงผมก็ทำในสิ่งที่ผมไม่น่าทำลงไป ปกติเวลาผมคุยกับเธอผมชอบคุยประมานว่า กินอะไรหรือยัง พักผ่อนบ้างรึปล่าว กินข้าวด้วยนะ พักผ่อนบ้าง อะไรประมานนี้ แต่เธอไม่ชอบไห้ผมพิมแบบนี้ เธอจะตอบผมว่าประมานว่า ถ้าพิมแบบนี้จะไม่คุยด้วยอีกแล้ว แต่ทั้งหมดที่ผมพิมไปเพราะผมเป็นห่วงเธอจริงๆ ผมพอจะรู้ว่าเวลาเธอมีเรื่องเครียดๆหรือทะเลาะกับเขาคนนั้นเธอมักจะไม่ค่อยดูแลตัวเอง
เธอเคยถึงกับต้องป่วยเข้าโรงพยาบาล ในใจผมก็แค้นผู้ชายคนนั้นมากๆทำใมถึงต้องทำไห้เธอเป็นแบบนี้ แล้วพอถึงวันนึงในวันที่ผมทะเลาะกับเธอ ผมก็พิมในแบบที่เธอไม่ชอบ คือ หากินอะไรด้วยนะ พักผ่อนบ้าง ดูแลสุขภาพด้วย เธอตอบผมกลับมาว่าพอเหอะ ถ้าคุยแบบนี้จะไม่คุยกับผมด้วยอีก ซึ่งด้วยเรื่องนี้เคยทำไห้เธอลบเพื่อนผมออกจากทุกอย่าง แม้แต่โทรไปเธอก็ไม่รับ วันนั้นผมก็เลยตอบไปว่า"ขอโทษครับ แค่บอกว่ากินข้าวด้วยดูแลสุขภาพด้วยมันคงจะผิดมากเข้าใจไม่เป็นไร" เธอเลยตอบผมกลับมาว่า "เออก็พิมบอกไปดีๆ ละไง พิมไม่ดีก็ว่าไปอย่างบอกว่าอืมอย่าพิมเลยไม่ค่อยชอบ ช่างเหอะพูดตรงๆไม่อยากคุยเเล้ว" เธอบอกกับผมว่า ไม่อยากมีปัญหาเบื่อ ผมเลยตอบกลับไปว่า"มันไม่ใช่ปัญหาอะไรหรอกแค่แคร์อีกคนแค่นั้น"้เขาก็เลยตอบผมว่า"ก็ใช่ไง มีใครไม่แคร์คนที่รักมั่ง? เออ หนูรักมันมีใครมาพิมเเบบนี้เค้าจะรุ้สึกยังไง " ผมเลยตอบว่า "จงแคร์คนคนนั้นคนเดียวเถอะครับอย่าไปแคร์ความรู้สึกคนอื่นเลยคนอื่นเขาไม่มีความรู้สึกหรอก" เธอเลยตอบผมว่า "เทอเปนเเค่พี่ละไง ถ้ามาคุยด้วยละหวังผลตอบเเทน เพื่อที่เค้าจะต้องมาเเคร์ตัวบ้างคราวหลัง อย่าคบเลยดีกว่าาาพี่กับเเฟนมันไม่เหมือนกันนะเฮ้ยเพื่อนพี่ก็ไว้คุยสนุกสนานเฮฮา" ผมได้ยินคำนี้ผมก็น้ำตาตกในแล้วครับ ผมเลยตอบเธอไปว่า"ขอบคุณ ที่ทำไห้ตลอดเวลาคิดว่าพี่เป็นคนหวังผล ลบเพื่อนก็ได้นะครับถ้าไม่สบายใจ แล้วถือว่าเราไม่รู้จักกันอีกต่อไป " สิ่งที่ผมพิมไปมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่เธอก็ตอบผมว่าได้แล้วก็ลบเพื่อนจากผมทุกอย่างแล้วก็บล๊อคผม ผมก็คงทำอะไรไม่ได้ได้แต่เสียใจ แต่พอนานไปผมก็รู้ว่าต่อไห้ยังไง ผมก็ขาดเธอไปไม่ได้ ผมรู้จักกับญาติเธอคนนึง ผมก็เลยบอกขอโทษผ่านญาติเธอไป ก็ ประมาน 2 - 3 วันกว่าเธอจะยอมกลับมาคุยกับผม แต่รอบนี้ผมคงไม่กล้าพูดและกล้าบอกอะไรเธออีกต่อไป ทั้งๆที่ในใจผมยังรักเธออยู่และรักเธอมาก ผมก็ขอดูแลเธออยู่แบบนี้ตลอดไปถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยมองมาที่ผมเลยสักครั้ง ขอจบเรื่องเล่าเพียงแค่นี้ครับ