เราไม่เข้าใจว่าแค่เรื่องสัญญา มันยากขนาดนั้นเลยหรอ การรักษาคำพูดมันยากขนาดนั้นเลยหรอ หัวอกคนที่รอมันเจ็บปวดน่ะ รอไปเถอะ พอเรางอนก็บอกว่าเรางี่เง่า งั้นจะให้เราทำตัวด้านชา ไม่ต้องสัญญา ไม่ต้องมีความรู้สึกอะไรให้เลยใหมละ ถ้าจะทำอย่างนี้ เธอมาจีบเราทำไม แล้วคำสัญญาที่ว่าจะดูแลเรา เธอยังอยากจะรักษามันอีกใหม เพราะแค่เรื่องสัญญาเล็กๆเธอยังลืม ไปเที่ยวกับเพื่อนก็สัญญาว่าจะไม่กลับดึก นี่ก็ตี 3 จะตี 4 จะให้เราพูดยังไง เรายอมทิ้งชีวิตที่มีความสุขกับเพื่อนเรากับครอบครัวเราเพื่อมาอยู่กับเธอน่ะ แต่เธอทำเหมือนไม่มีเรา ทำเหมือนเธอไปใหนมาใหนคนเดียว เธอรู้หน่อยสิว่าตอนนี้เรามีแค่เธอคนเดียว นี่ไม่ใช่บ้านเราแต่เราก็ยังอยู่ ไม่ใช่ห้องเราแต่เราก็เก็บให้ เพราะอะไรละก็เพราะเธอ เรามองซ้ายมองขวาเราก็ไม่มีใคร เธอเห็นใจเราบ้างสิ เรามีความรู้สึกน่ะ ถ้าวันใหนเราด้านชาจนไม่มีความรู้สึกนี้ละ เราอยากให้เธอรู้ไว้ ถ้าวันนึงเธอตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นรอยยิ้มของเรา ไม่เห็นเสียงหัวเราะของเรา เธอก็ควรรู้ไว้นั้นเพราะเธอเป็นคนที่ทำมันหายไป เรายังเป็นสิ่งสำคัญเหมือนตอนแรกที่เธอพูดหรือเปล่า เราเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าคำสัญญาที่ว่าจะดูแลเราอย่างดีเธอจะทำได้