คือจขกท. เคยมีเงินธุรกิจพอประมาณ แล้วตอนนั้นพี่น้องพ่อแม่ เข้ามาหากันแบบไม่ขาดสาย เยี่ยมเยียน ขอเงินเอาไปกินเอาไปเที่ยวกันแบบสนุกสนาน
ไม่ว่าจะกินอะไรจะนึกถึงเสมอ ชวนไปกินข้าวไปเที่ยวโน่นนี่นั่น โทรมาหาไม่ขาดสาย ให้ความเครพสมเป็นพี่ พ่อให้ความเกรงใจสมเป็นลูก ยืมเงินลูกได้ กินไรลูกเลี้ยง
ปัจจุบัน เพิ่งเรียนจบ ไม่มีเงินมีแค่พอกินพอใช้ จากตอนนั้นพ่อแม่ที่เคยพาไปกิน พาไปเที่ยวก็ลืมเรา พี่น้องจากเคยชวนไปกินของอร่อยๆกันก็ไม่ชวนไปกินกันแค่ในเครือญาติ เหมือนโดนตัดญาติไงไม่รู้ เวลาขอให้ช่วยอะไรนิดหน่อยจะโดนปฏิเสธหรือทำกริยาไม่ดีใส่ทันที เขาไปคุยด้วยก็ไม่อยากจะคุย ดูถูกหาว่าเราเป็นคนไม่เอาไหน ไม่มีเงินไม่มีทองแบบเขา ซึ่งพี่น้องก็ไม่ได้ทำงานอะไร เรียนก็ไม่จบ อาศัยสนิทกับพ่อขอเงินพ่อแม่เอา ประจบเก่งว่างั้นเหอะ เวลาผมเข้าไปคุยดว้ยทีไรเขาจะทำท่าเหมือนไม่อยากให้เข้าไป จนตอนนี้ไม่ได้เข้าไปแล้ว เวลากินอะไรผมจะเรียกเขากินเขาจะรีบมากินทันที เวลาไปไหนก็ถามว่าจะเอาอะไรไหม แต่กลับกัน เขา[ทั้งหมดแหละ]ไม่เคยถามอะ จะนึกถึงเพื่อนก่อนเสมอ แม่ก็จะไปหาเพื่อนไปกินเที่ยวแพงๆกัน น้องก็จะนึกถึงเพื่อนเช่นกัน เวลาทำธุรกิจอะไรก็จะชวนเพื่อนก่อนอันดับแรก พอธุรกิจนึ่งเอาง่ายๆไม่สำเร็จน่ะ ก็จะมาชวนผมไปร่วมหุ้นช่วยทำทันที ซึ่งผมไม่ตกลง พ่อแม่ก็เช่นกันตอนนี้เงินแค่500-1000บาทงกกับผมมากๆ ทั้งๆที่ผมเอาไปใช้กินข้าวในชีวิตประจำวันเท่านั้น แต่เวลาน้องขอหรือว่าใช้วิธีต่างๆได้มา หลายแสน กับไม่สนใจคิดว่าเงินนั้นน้องสมควรได้ ทั้งๆที่เอาไปใช้สุรุ่ยสุร่าย เที่ยว กินแพงๆ อยากกินไรกิน อยากได้ไรได้ เครื่องซักผ้าเอย ทีวีledเอย[ของในห้งอผมซื้อเองหมดใช้ทีวีเหลี่ยมอยู่เลย] เลยอยากปรึกษาว่า ถ้าผมหางานได้มีเงินกินใช้แบบแต่ก่อนซึ่งผมก็เหนื่อยแหละ ผมควรจะต้องทำดีกับคนพวกนี้อีกไหม ในเมื่อยามเราไม่มี เขาหยามน้ำใจเรามากๆ ใจดำสุดๆ เวลาไปไหนกินอะไรไม่เคยเผื่อ ไม่เคยถามผมเลยทั้งบ้านนะ อีกอย่างเงินเนี่ยแม่ผมกับเพื่อนเขานี่เท่าไหร่เท่ากัน ปล่อยกู้หมอขาดทุน ปล่อยกู้เพื่อนที่ขายส้มตำโดนเบี้ยว ตอนนี้มีเพื่อนใหม่สนิทมากไปแต่ล่ะทีหมดเป็นพันๆ กินใช้เนี่ยแหละ ซึ่งก็ปล่อยกู้อีกแหละ น้องผมมีสองคนแย่มากๆไม่เคยสำนึกอะว่าผมเคยช่วยมัน เคยค่าขนมมันทุกอาทิตย์แทนพ่อแม่มัน ให้มันเดือนล่ะ6พันทั้งๆที่ผมทำงานเหนื่อยคนเดียว เวลาเห็นมันอดไม่มีเงินเราเป็นพี่ก็สงสารน้อง[ตอนนั้นแบบโลกสวย]ไม่คิดว่าน้องๆจะเนรคุณ พ่อแม่จะหยามน้ำใจทรยศเรา หลอกเราปิดธุรกิจที่เรามีไปทำธุรกิจหอพักให้เขา พอหอพักเสร็จก็ไล่เราออก ให้เราเช่าหอพักเขาจนเงินเก็บจากการทำธุรกิจของเราเองหมด ทั้งๆที่เราสร้างหอพักนี้กับมือ กับโดนหักหลังทรยศโดยพ่อแม่เราแท้ๆ ทรยศไม่ว่า เก็บค่าเช่าไม่ให้เงินสักบาท เอาเงินเก็บมาส่งตัวเองเรียน กินใช้ เช่าหอพักพ่อแม่ตัวเอง?เพื่อ? ผมเมื่อก่อนมองโลกแบบสวยงามมากๆ คือคิดว่าการที่เราทำดีเนี่ยสักวันนึงเราจะต้องได้ดี พ่อแม่จะเห็นความดีของเราสักวัน พี่น้องเดี๋ยวก็ช่วยเหลือกันแหละ แต่ไม่เลย ตอนนี้หอพักล้มละลายเพราะขายทิ้งไป พ่อผมเอาเงินไปเลี้ยงวัวจนล้มละลายเช่นกัน2ล้านบาท แม่ผมก็เอาเงินไปใช้ในการทำเรื่องไร้สาระหมดเป็นแสนๆ เช่นปล่อยกู้นอกระบบไม่ได้คืน เอาเงินไปซื้อของแพงๆกินแพงๆ โดยที่ผมไม่เคยได้อานิสงค์เลย เพื่อนเขาได้ทั้งนั้น ตอนนี้ผมเพิ่งเข้ามาอยู่บ้านได้2ปีนิดๆเพราะว่าหอพักขายไป ได้เงิน6พันบาทต่อเดือนจากแม่ ซึ่งให้ผมมาประมาณ1ปีถ้วนแน่นอน ก่อนเรียนจบก็ขู่ว่าถ้าไม่จบต้องไปทำงานหาเงินเองแล้วนะ 6พันไม่ให้แล้ว ซึ่งน้องผมได้เป็นแสนๆ แม่ให้เงินฝากในบัญชีเป็นล้าน ซึ่งตอนนี้น้องผมเอาไปเล่นพนันเหลือแค่แสนต้นๆ น้องผมไปเรียนจีนไม่จบกลับมาโกงเงินแม่ ตอนนี้มีลูกแแต่งงานแล้ว มีเงินเหลือประมาณ3แสนกว่าๆ[โกงแม่+งานแต่งงาน] ผมว่าบ้านผมไม่ยุติธรรม คนใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย ทำเลว ทำชั่ว ขู่ฆ่าพ่อฆ่าแม่ เสพกัญชาทุกวันหนักมากๆ ถึงได้ดี พ่อแม่รักให้เงินใช้เยอะมากๆ แต่กับตัวเราไม่กินเหล้าไม่ดูดบุหรี่ ไม่เคยคิดจะฆ่าพ่อฆ่าแม่ กับได้รับผลตอบแทนแบบนี้?
คำถามอีกรอบนะกัน
1.ถ้าผมทำงานมีเงินแล้ว ใจผมไม่อยากตอบแทนเรื่องเงินกับใครเลย เพราะผมมีวันนี้ได้เพราะตัวผมเอง ส่งตัวเองเรียน ทำงานหาเงินมากินใช้เอง มันเหมาะสมไหมที่จะแค่คุยๆพอกับคนประเภทนี้?
2.แม่เคยไล่ผมไปตายกับให้เปลี่ยนนามสกุล แต่ผมไม่ถือสา แต่มันสมควร?ที่แม่[คนที่ชื่อว่าแม่]ไล่ลูกไปตาย?เพราะเรื่องเงินเนี่ยแหละ ตอนสร้างตึกตกลงว่าถ้าขายได้จะให้3% ผมได้3%มาแล้วเขาขอคืนเพื่อจะเอาไปทำหอพักใหม่[แต่ไม่ได้ทำเพราะผมไม่ช่วยแล้ว] ก็เลยไล่ผมไปแค่ผมอยากลองใจเขาดูว่าถ้าผมไม่คืนจะเป็นไง สุดท้ายได้เห็นธาตุแท้เลย ว่าเป็นคนที่เห็นแก่ตัวเห็นแก่เงินมากๆ เงินแค่นั้นพูดจาหยาบมากๆด่าสารพัด แถมยังไล่ให้ไปตาย ทีกับน้องๆพี่ๆเป็นล้านแกยิ้มหัวเราะคุยปกติ เฉยๆ แบบนี้มันสมควร?แล้วผมต้องไปตอบแทนอะไร?แค่คุยด้วยช่วยเหลือนิดหน่อยๆเท่าที่ช่วยได้ไม่ลำบากใจเพียงพอมั้ย?
3.อยากปรึกษาว่าผมจะแก้ไขปัญหาพวกนี้ยังไง ตัวผมเองอะไม่ต้องแก้หรอกผมอยู่ได้ แต่พ่อผมแม่ผมทะเลาะกับน้องบ้าง พ่อกับแม่ทะเลาะกันบ้าง 3วันปกติ4วันทะเลาะกัน ทำลายข้าวของ น้องจะต่อยกับพ่อยังมี พ่อจะทุบรถทุกคันในบ้านก็มี แม่จะฆ่าวัวพ่อก็มี อยากให้ครอบครัวอยู่กันแบบจิตปกติ ไม่ใช่แบบป่วย ผมเวลาอยู่ที่นี่ก็จะเฉยๆไม่ยุ่งเลยเวลาเขาทะเลาะกัน เพราะเคยยุ่งแล้วเขาจะพาลมาที่เราด้วย โดนไล่ออกจากบ้านประจำตอนมัธยม
4.มีใครเคยเจอแนวๆนี้ แบบนี้ แล้วคิดแบบผมป่ะ ว่าไม่ยุ่งด้วยดีที่สุด รีบๆเรียนให้จบหางานทำ พอมีเงินก็ใช้ของเรา อยากทำไรก็ทำ เก็บส่วนนึงใช้ส่วนนึง พ่อแม่รวยอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องให้อะ น้องๆก็พอเหอะ โตๆกันแล้วแต่งงานก่อนผมอีก มีลูกก็ก่อนผม จะมาขอมนุษย์เงินเดือนทำไม ค่านิยมประเภทไหนเรียนจบทำงานหาเงินเอามาให้พ่อแม่[ซึ่งผมโอเคถ้าพ่อแม่ส่งเราเรียน พ่อแม่ดีกับเราบ้าง]แต่นี่ไม่
สุดท้ายปัจจุบันกำลังหางานทำอยู่ไม่มีปัญหาอะไรกับที่บ้านทั้งนั้น แต่ก็ไม่คุยนะ เพราะแม่วันนึงไม่อยู่บ้าน พ่อก็ด้วย น้องก็ตอนนี้มีเงินก็เต็มที่ ชอปกระจาย เที่ยวกระเจิง ผมน่ะเหรอ?เงินเดือนนึงต้องคอยใช้แบบประหยัดมากๆ ไม่มีกินต้องซื้อกล้วยมากินไว้แก้หิว ขืนกิน3มื้อต่อวันนะ 6พันต่อเดือนไม่มีทางพอ ไหนจะสบู่ ครีมอาบน้ำ ยาสีฟัน ซึ่งตอนแรกผมก็คุยกับพี่น้องพ่อแม่ปกตินะ แต่เวลาคุยด้วยแล้ว เราไม่มีเงินไงเรามันจน เขาก็แบบไม่ค่อยอยากจะคุยกับเรา เวลาเราไปห้องเขาก็จะโดนว่าประจำ คุยด้วยก็ไม่ตอบเลย แม่ก็ด้วยถามไปไหนเป็นไงมั่ง ก็ไม่ตอบ จนผมตอนนี้ก็เลิกยุ่งไปเลย ทักมาทักกลับ คุยมาคุยกลับ ไม่มีมากไปไม่มีน้อยไป ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและรับฟัง
เคยป่ะยามเรามีเข้ามาคุยเข้ามาสนิทขอความช่วยเหลือต่างๆนาๆ พอเราไม่มีล้มละลาย หายหมด ลืมบุญคุณหมด!
ไม่ว่าจะกินอะไรจะนึกถึงเสมอ ชวนไปกินข้าวไปเที่ยวโน่นนี่นั่น โทรมาหาไม่ขาดสาย ให้ความเครพสมเป็นพี่ พ่อให้ความเกรงใจสมเป็นลูก ยืมเงินลูกได้ กินไรลูกเลี้ยง
ปัจจุบัน เพิ่งเรียนจบ ไม่มีเงินมีแค่พอกินพอใช้ จากตอนนั้นพ่อแม่ที่เคยพาไปกิน พาไปเที่ยวก็ลืมเรา พี่น้องจากเคยชวนไปกินของอร่อยๆกันก็ไม่ชวนไปกินกันแค่ในเครือญาติ เหมือนโดนตัดญาติไงไม่รู้ เวลาขอให้ช่วยอะไรนิดหน่อยจะโดนปฏิเสธหรือทำกริยาไม่ดีใส่ทันที เขาไปคุยด้วยก็ไม่อยากจะคุย ดูถูกหาว่าเราเป็นคนไม่เอาไหน ไม่มีเงินไม่มีทองแบบเขา ซึ่งพี่น้องก็ไม่ได้ทำงานอะไร เรียนก็ไม่จบ อาศัยสนิทกับพ่อขอเงินพ่อแม่เอา ประจบเก่งว่างั้นเหอะ เวลาผมเข้าไปคุยดว้ยทีไรเขาจะทำท่าเหมือนไม่อยากให้เข้าไป จนตอนนี้ไม่ได้เข้าไปแล้ว เวลากินอะไรผมจะเรียกเขากินเขาจะรีบมากินทันที เวลาไปไหนก็ถามว่าจะเอาอะไรไหม แต่กลับกัน เขา[ทั้งหมดแหละ]ไม่เคยถามอะ จะนึกถึงเพื่อนก่อนเสมอ แม่ก็จะไปหาเพื่อนไปกินเที่ยวแพงๆกัน น้องก็จะนึกถึงเพื่อนเช่นกัน เวลาทำธุรกิจอะไรก็จะชวนเพื่อนก่อนอันดับแรก พอธุรกิจนึ่งเอาง่ายๆไม่สำเร็จน่ะ ก็จะมาชวนผมไปร่วมหุ้นช่วยทำทันที ซึ่งผมไม่ตกลง พ่อแม่ก็เช่นกันตอนนี้เงินแค่500-1000บาทงกกับผมมากๆ ทั้งๆที่ผมเอาไปใช้กินข้าวในชีวิตประจำวันเท่านั้น แต่เวลาน้องขอหรือว่าใช้วิธีต่างๆได้มา หลายแสน กับไม่สนใจคิดว่าเงินนั้นน้องสมควรได้ ทั้งๆที่เอาไปใช้สุรุ่ยสุร่าย เที่ยว กินแพงๆ อยากกินไรกิน อยากได้ไรได้ เครื่องซักผ้าเอย ทีวีledเอย[ของในห้งอผมซื้อเองหมดใช้ทีวีเหลี่ยมอยู่เลย] เลยอยากปรึกษาว่า ถ้าผมหางานได้มีเงินกินใช้แบบแต่ก่อนซึ่งผมก็เหนื่อยแหละ ผมควรจะต้องทำดีกับคนพวกนี้อีกไหม ในเมื่อยามเราไม่มี เขาหยามน้ำใจเรามากๆ ใจดำสุดๆ เวลาไปไหนกินอะไรไม่เคยเผื่อ ไม่เคยถามผมเลยทั้งบ้านนะ อีกอย่างเงินเนี่ยแม่ผมกับเพื่อนเขานี่เท่าไหร่เท่ากัน ปล่อยกู้หมอขาดทุน ปล่อยกู้เพื่อนที่ขายส้มตำโดนเบี้ยว ตอนนี้มีเพื่อนใหม่สนิทมากไปแต่ล่ะทีหมดเป็นพันๆ กินใช้เนี่ยแหละ ซึ่งก็ปล่อยกู้อีกแหละ น้องผมมีสองคนแย่มากๆไม่เคยสำนึกอะว่าผมเคยช่วยมัน เคยค่าขนมมันทุกอาทิตย์แทนพ่อแม่มัน ให้มันเดือนล่ะ6พันทั้งๆที่ผมทำงานเหนื่อยคนเดียว เวลาเห็นมันอดไม่มีเงินเราเป็นพี่ก็สงสารน้อง[ตอนนั้นแบบโลกสวย]ไม่คิดว่าน้องๆจะเนรคุณ พ่อแม่จะหยามน้ำใจทรยศเรา หลอกเราปิดธุรกิจที่เรามีไปทำธุรกิจหอพักให้เขา พอหอพักเสร็จก็ไล่เราออก ให้เราเช่าหอพักเขาจนเงินเก็บจากการทำธุรกิจของเราเองหมด ทั้งๆที่เราสร้างหอพักนี้กับมือ กับโดนหักหลังทรยศโดยพ่อแม่เราแท้ๆ ทรยศไม่ว่า เก็บค่าเช่าไม่ให้เงินสักบาท เอาเงินเก็บมาส่งตัวเองเรียน กินใช้ เช่าหอพักพ่อแม่ตัวเอง?เพื่อ? ผมเมื่อก่อนมองโลกแบบสวยงามมากๆ คือคิดว่าการที่เราทำดีเนี่ยสักวันนึงเราจะต้องได้ดี พ่อแม่จะเห็นความดีของเราสักวัน พี่น้องเดี๋ยวก็ช่วยเหลือกันแหละ แต่ไม่เลย ตอนนี้หอพักล้มละลายเพราะขายทิ้งไป พ่อผมเอาเงินไปเลี้ยงวัวจนล้มละลายเช่นกัน2ล้านบาท แม่ผมก็เอาเงินไปใช้ในการทำเรื่องไร้สาระหมดเป็นแสนๆ เช่นปล่อยกู้นอกระบบไม่ได้คืน เอาเงินไปซื้อของแพงๆกินแพงๆ โดยที่ผมไม่เคยได้อานิสงค์เลย เพื่อนเขาได้ทั้งนั้น ตอนนี้ผมเพิ่งเข้ามาอยู่บ้านได้2ปีนิดๆเพราะว่าหอพักขายไป ได้เงิน6พันบาทต่อเดือนจากแม่ ซึ่งให้ผมมาประมาณ1ปีถ้วนแน่นอน ก่อนเรียนจบก็ขู่ว่าถ้าไม่จบต้องไปทำงานหาเงินเองแล้วนะ 6พันไม่ให้แล้ว ซึ่งน้องผมได้เป็นแสนๆ แม่ให้เงินฝากในบัญชีเป็นล้าน ซึ่งตอนนี้น้องผมเอาไปเล่นพนันเหลือแค่แสนต้นๆ น้องผมไปเรียนจีนไม่จบกลับมาโกงเงินแม่ ตอนนี้มีลูกแแต่งงานแล้ว มีเงินเหลือประมาณ3แสนกว่าๆ[โกงแม่+งานแต่งงาน] ผมว่าบ้านผมไม่ยุติธรรม คนใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย ทำเลว ทำชั่ว ขู่ฆ่าพ่อฆ่าแม่ เสพกัญชาทุกวันหนักมากๆ ถึงได้ดี พ่อแม่รักให้เงินใช้เยอะมากๆ แต่กับตัวเราไม่กินเหล้าไม่ดูดบุหรี่ ไม่เคยคิดจะฆ่าพ่อฆ่าแม่ กับได้รับผลตอบแทนแบบนี้?
คำถามอีกรอบนะกัน
1.ถ้าผมทำงานมีเงินแล้ว ใจผมไม่อยากตอบแทนเรื่องเงินกับใครเลย เพราะผมมีวันนี้ได้เพราะตัวผมเอง ส่งตัวเองเรียน ทำงานหาเงินมากินใช้เอง มันเหมาะสมไหมที่จะแค่คุยๆพอกับคนประเภทนี้?
2.แม่เคยไล่ผมไปตายกับให้เปลี่ยนนามสกุล แต่ผมไม่ถือสา แต่มันสมควร?ที่แม่[คนที่ชื่อว่าแม่]ไล่ลูกไปตาย?เพราะเรื่องเงินเนี่ยแหละ ตอนสร้างตึกตกลงว่าถ้าขายได้จะให้3% ผมได้3%มาแล้วเขาขอคืนเพื่อจะเอาไปทำหอพักใหม่[แต่ไม่ได้ทำเพราะผมไม่ช่วยแล้ว] ก็เลยไล่ผมไปแค่ผมอยากลองใจเขาดูว่าถ้าผมไม่คืนจะเป็นไง สุดท้ายได้เห็นธาตุแท้เลย ว่าเป็นคนที่เห็นแก่ตัวเห็นแก่เงินมากๆ เงินแค่นั้นพูดจาหยาบมากๆด่าสารพัด แถมยังไล่ให้ไปตาย ทีกับน้องๆพี่ๆเป็นล้านแกยิ้มหัวเราะคุยปกติ เฉยๆ แบบนี้มันสมควร?แล้วผมต้องไปตอบแทนอะไร?แค่คุยด้วยช่วยเหลือนิดหน่อยๆเท่าที่ช่วยได้ไม่ลำบากใจเพียงพอมั้ย?
3.อยากปรึกษาว่าผมจะแก้ไขปัญหาพวกนี้ยังไง ตัวผมเองอะไม่ต้องแก้หรอกผมอยู่ได้ แต่พ่อผมแม่ผมทะเลาะกับน้องบ้าง พ่อกับแม่ทะเลาะกันบ้าง 3วันปกติ4วันทะเลาะกัน ทำลายข้าวของ น้องจะต่อยกับพ่อยังมี พ่อจะทุบรถทุกคันในบ้านก็มี แม่จะฆ่าวัวพ่อก็มี อยากให้ครอบครัวอยู่กันแบบจิตปกติ ไม่ใช่แบบป่วย ผมเวลาอยู่ที่นี่ก็จะเฉยๆไม่ยุ่งเลยเวลาเขาทะเลาะกัน เพราะเคยยุ่งแล้วเขาจะพาลมาที่เราด้วย โดนไล่ออกจากบ้านประจำตอนมัธยม
4.มีใครเคยเจอแนวๆนี้ แบบนี้ แล้วคิดแบบผมป่ะ ว่าไม่ยุ่งด้วยดีที่สุด รีบๆเรียนให้จบหางานทำ พอมีเงินก็ใช้ของเรา อยากทำไรก็ทำ เก็บส่วนนึงใช้ส่วนนึง พ่อแม่รวยอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องให้อะ น้องๆก็พอเหอะ โตๆกันแล้วแต่งงานก่อนผมอีก มีลูกก็ก่อนผม จะมาขอมนุษย์เงินเดือนทำไม ค่านิยมประเภทไหนเรียนจบทำงานหาเงินเอามาให้พ่อแม่[ซึ่งผมโอเคถ้าพ่อแม่ส่งเราเรียน พ่อแม่ดีกับเราบ้าง]แต่นี่ไม่
สุดท้ายปัจจุบันกำลังหางานทำอยู่ไม่มีปัญหาอะไรกับที่บ้านทั้งนั้น แต่ก็ไม่คุยนะ เพราะแม่วันนึงไม่อยู่บ้าน พ่อก็ด้วย น้องก็ตอนนี้มีเงินก็เต็มที่ ชอปกระจาย เที่ยวกระเจิง ผมน่ะเหรอ?เงินเดือนนึงต้องคอยใช้แบบประหยัดมากๆ ไม่มีกินต้องซื้อกล้วยมากินไว้แก้หิว ขืนกิน3มื้อต่อวันนะ 6พันต่อเดือนไม่มีทางพอ ไหนจะสบู่ ครีมอาบน้ำ ยาสีฟัน ซึ่งตอนแรกผมก็คุยกับพี่น้องพ่อแม่ปกตินะ แต่เวลาคุยด้วยแล้ว เราไม่มีเงินไงเรามันจน เขาก็แบบไม่ค่อยอยากจะคุยกับเรา เวลาเราไปห้องเขาก็จะโดนว่าประจำ คุยด้วยก็ไม่ตอบเลย แม่ก็ด้วยถามไปไหนเป็นไงมั่ง ก็ไม่ตอบ จนผมตอนนี้ก็เลิกยุ่งไปเลย ทักมาทักกลับ คุยมาคุยกลับ ไม่มีมากไปไม่มีน้อยไป ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและรับฟัง