[เรื่องที่ 121] Steve Jobs ; (Danny Boyle,2015)

คะแนน : 9/10
*คำเตือน ผู้เขียนไม่ได้เป็นแฟนคลับหรือผู้ที่คลั่งไคล้สตีฟ-จ็อบส์เป็นไอดอล ดังนั้นในรีวิวจะขอพูดถึงเรื่องของภาษาหนังอย่างเดียวนะจ๊ะ

เรื่องย่อ : หนังหยิบอัตชีวประวัติตั้งแต่ช่วงตกอับของ 'สตีฟ จ็อบส์' (Michael Fassbender) ในปี 1984 ซึงเป็นปีที่เปิดตัวแมคอินทอชที่ไม่สบความสำเร็จดังที่คาดจนนำไปสู่การถูกโหวตออกจากบอร์ดบริหารของแอปเปิ้ล ในขณะเดียวกันจ็อบส์ก็ต้องเผชิญกับข้อพิพาทระหว่างแฟนเก่าอย่าง 'คริสแอน'และลูกติดนอกสมรส 'ลิซ่า' ... จนไปถึงยุครุ่งเรืองอีกครั้งเมื่อจ็อบส์ได้กลับมาคุมบังเหียนแอปเปิ้ลและเปิดตัว 'ไอแม็ก' ในที่สุด

สิ่งแรกที่แปลกใจคือช่วงชีวิตของจ็อบส์ที่หนังหยิบมาเล่านี่แหละ ซึ่งโดยปกติหากพูดถึงความยอดเยี่ยมของผู้ชายคนนี้ผู้ชมก็ย่อมคาดหวังจะได้เห็นฉาก 'การปฏิวัติโลกในโรงรถ' ระหว่างจ็อบส์กับวอสเนียก, แต่หนังเลือกที่จะหยิบจับเรื่องในช่วงชีวิตที่จ็อบส์ประสบความสำเร็จมาระดับหนึ่งแล้วมาขยายความแทน ซึ่งก็เป็นอีกแง่มุมที่น่าสนใจไม่แพ้กัน

โทนหนังจะค่อนข้างแตกต่างกับ Jobs เวอร์ชั่นของคุชเชอร์ที่อันนั้นจะให้ความรู้สึกเป็นแฟนตาซีนิดๆ (เพราะมันเป็นหนังที่เน้นอวยสดุดีจ็อบส์อะนะ) แต่ในเวอร์ชั่นนี้หนังทุกโฟกัสไปที่แนวคิดความทะเยอทะยานของจ็อบส์และอุปนิสัยที่ไม่ค่อยน่าคบซักเท่าไหร่ในหลายๆแง่มุม ซึ่งตลอดสองชั่วโมงของหนังจะประกอบไปด้วยฉากปะทะคารมที่รุนแรงที่มาพร้อมอารมณ์ที่เกรี้ยวกราดอยู่บ่อยครั้ง ทั้งในประเด็นการเป็นพ่อที่บกพร่องของจ็อบส์กับแฟนเก่า 'คริสแอนน์' และลูกสาวนอกสมรสอย่าง 'ลิซ่า', และการปะทะกันในแนวคิดกับเพื่อนร่วมงานอย่าง 'สตีฟ วอสเนียก' และ 'จอห์น สคัลลี่' ที่ล้วนแต่ดุเด็ดเผ็ดมันส์น่าจดจำทุกครั้งไป

ผู้เขียนค่อนข้างชอบในวิธีการเล่าเรื่องของหนัง ซึ่งส่วนตัวเชื่อว่าคนที่ติดตามประวัติของสตีฟจ็อบส์มาเป็นเวลานานย่อมคุ้นเคยกับความโดดเด่นและทัศนคติที่ยอดเยี่ยมของเค้าบนเวทีอยู่แล้ว...ต้องเรียกได้ว่าใครๆก็เอียนกับภาพพวกนี้แล้วมากกว่า แต่หนังก็เลือกที่จะโฟกัสเรื่องราวส่วนใหญ่ไปที่ 'หลังเวที' ที่อุดมไปด้วยดราม่ามากมายที่ล้วนเป็น 'ด้านมืด-ด้านลบ' ของจ็อบส์เสียส่วนใหญ่ (สังเกตได้จากการตัดฉากทุกครั้งที่จ็อบส์ขึ้นเวที) หนังเรื่องนี้จึงไม่ใช่หนังถ่ายทอดชีวิตอันสุดยอดของจ็อบส์ .. แต่หากเป็นส่วนที่เติมเต็มความเป็นมนุษย์ของเขาเสียมากกว่า

ไมเคิล ฟาสเบนเดอร์ ตีบทแตกกระจายในการถ่ายทอดภาพของสตีฟ จ็อบส์ผู้อารมณ์ร้าย,หมกมุ่นและทะเยอทะยานอย่างที่สุด กระนั้นก็ยังสร้างอิมเมจตัวละครที่สุขุมน่าค้นหาได้ดีไปพร้อมๆกัน เมื่อมาประชันบทบาทกับคู่หูตลอดชีวิตของจ็อบส์อย่าง 'โจแอนนา ฮอฟแมน' (Kate Winslet) ที่ผสานเคมีกันได้อย่างลงตัว โดยเฉพาะรูปแบบความสัมพันธ์ที่น่าสนใจและเป็นเอกลักษณ์ เฉกเช่นที่ตัวละครโจแอนนาเรียกความสัมพันธ์นี้ว่า 'ภรรยาในที่ทำงาน' (Work Wife)

สิ่งที่ยังไม่ค่อยคลิกคือประเด็นความสัมพันธ์ในครอบครัวของจ็อบส์ที่ยังให้ความรู้สึกที่ไม่ค่อยเข้าที่เข้าทางเท่าไหร่ เหมือนมันเป็นส่วนผสมที่ย่อยได้ไม่สมบูรณ์ในธีมหนังที่ร้อนระอุขนาดนี้ในขณะที่ตัวหนังเองก็ยังแบ่งความสำคัญมาให้พาร์ทของลิซ่าได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยเท่าที่ควร เนื้อเรื่องในส่วนนี้จึงถูกนำไปใช้ในฐานะ 'เชื้อเพลิง' ให้กับความเกรี้ยวกราดของจ็อบส์เท่านั้น

.. สิ่งที่โดดเด่นสำหรับ Steve Jobs เวอร์ชันนี้ก็คงจะเป็นการหยิบเอาเรื่องราวที่เป็นส่วนเบื้องหลังของยอดบุรุษมาเล่าได้อย่างน่าสนใจภายใต้ลีลาหนังที่ดุดันและอารมณ์ที่ร้อนแรง ซึ่งส่งผลให้ตัวหนังเองประคองอารมณ์ของคนดูได้ดีตลอดเรื่อง หรือจะเรียกว่ามันเป็น DLC ของ Jobs อีกเวอร์ชั่นนึงที่ให้อารมณ์ที่แตกต่างกันก็ว่าได้.

ขอเชิญติดตามรีวิว/ข่าวสารและร่วมกันพูดคุยเรื่องหนังได้ที่เพจครับ : https://www.facebook.com/expensivemovie