เรื่องมันเกิดมาเป็นเดือนแล้ว ไม่อยากเอามาลงประจานใคร พยายามแจ้งเรื่องไปที่เจ้าของร้าน แต่เงียบเฉย ปล่อยเลยไป จนมาเห็นกระทู้เรื่องแมลงสาบร้านฝีมือแม่ชาวญี่ปุ่น เลยนึกได้ว่า ร้านขนมลูกชาวไทย นั้นก็ใช่ย่อยเช่นกัน

จึงนำมาเล่าสู่กันฟัง ให้รัวังๆกันบ้าง ตักอะไรเข้าปากไป ร้านหรู แพง แค่ไหน ไว้ใจมิได้ทั้งสิ้น

ลูกสาวชอบทานปังชาเย็น ร้านลูก...นี้มาก เอาเป็นว่าหนึ่งปีมีห้าสิบสองสัปดาห์ที่เธอไปเรียนพิเศษในห้างนี้ ต้องขึ้นไปท่านร้านนี้ไม่น้อยกว่ายี่สิบเอ็ดสัปดาห์

เช่นเคย อิชั้นสั่งขนมปังชาเย็นอันลือชื่อ Signature ของร้าน ลักษณะของร้านนี้ต้องเดินมาสั่งเอง จ่ายเงิน และยกป้ายไปตั้งรอที่โต๊ะ เพราะเป็นโซนขนมหวานที่มีหลายๆร้านในย่านเดียวกัน

ขณะทำการสั่ง เห็นแล้วว่ามีลูกปีเตอร์ วิ่งไปร้องหาแม่ อยู่บนเคาเตอร์ สายตาพิฆาตของอิชั้นจ้องมองมันด้วยความรังเกียจอย่างสุดซึ้ง จึงบอกพนักงานที่รอรับออเดอร์ไปว่า น้องคะ พาปีเตอร์กลับบ้านไปทีเหอะ มาวิ่งเล่นตรงนี้ได้ไง พนักงานมองเฉยๆไม่มีสีหน้าตกใจ หรืออับอาย แต่อย่างใด เธอเตรียมพร้อมรับออเดอร์ อิชั้นจึงกล่าวอีกครั้งว่า น้องคะ ลูกมาวิ่งเล่นตรงนี้ แม่มันอยู่ไหนคะ  เธอก็ยิ้มๆ และไม่ทำอะไร อิชั้นทนไม่ไหว จึงเอากระดาษทิชชูที่ถืออยู่ในมือ ตะปปลงไป พร้อมบดขยี้ และส่งกระดาษห่อร่างไร้วิญญาณของปีเตอร์น้องส่งให้พนักงาน เธอก็รับไป พร้อมโยนลงถังขยะ

รับออเดอร์ คิดเงิน และจบข่าว

เมื่อขนมปังราคา 175 บาทมาส่ง อิชั้นก็จกแย่งลูกนิดๆหน่อย จนลูกถามว่า แม่ๆ นี่ตัวอะไร ตามภาพเลยค่ะ